[ لمتابعة رابط المشاركـة الأصليّة للبيان ]
الإمام ناصر محمد اليماني
01 - جمادى الأولى - 1439 هـ
18 - 01 - 2018 مـ
28 – دی – ۱۳۹۶ه.ش.
10:45 صباحاً
( بحسب التقويم الرسمي لأمّ القرى )
๑•ิ.•ั๑✿๑•ิ.•ั๑ ✿ ๑•ิ.•ั๑ ✿๑•ิ.•ั๑
الإمام ناصر محمد اليماني
01 - جمادى الأولى - 1439 هـ
18 - 01 - 2018 مـ
28 – دی – ۱۳۹۶ه.ش.
10:45 صباحاً
( بحسب التقويم الرسمي لأمّ القرى )
๑•ิ.•ั๑✿๑•ิ.•ั๑ ✿ ๑•ิ.•ั๑ ✿๑•ิ.•ั๑
امام مهدی به تمام احزابی که از
کتاب-قرآن عظیم- روگردانند؛ بشارت باران عذابی
بدون ابر را می‌دهد که از
سمت شمال غربی به سوی آنان می‌آید...
به نام خداوندی که پروردگار من و شماست و سلام بر نبی خدا محمد رسول الله که با کتاب خدا قرآن عظیم به سوی تمامی مردم فرستاده شد؛ کتابی که ذکر شما و پیشینیان شما در آن است و خبر شما و گذشتگان و آیندگان در آن آمده است. خداوند مقرر داشته تا این کتاب در موارد اختلاف میان شما حکم کند. این کتاب فصل الخطاب است وهزل نیست؛ حبل متین الهی قرآن مبین که رحمتی برای عالمیان است. کتابی که حاوی تمام صحفی است که رسولان الهی برای بشریت آورده‌اند، از اولین تا آخرین‌شان که صلوات پروردگارم بر همگی آنان و کسانی باد که با احسان راه آنان را درپی گرفته‌اند در همه زمان‌ها و مکان‌ها...
چقدر مهدی منتظر ناصر محمد یمانی شما را به سوی حکمیت بر اساس ذکر قرآن عظیم دعوت کرد؛ کتابی که ذکرآن چه که خاتم الأنبیاء و المرسلین محمد رسول الله برای مردم عالم آورد و ذکر تمام رسولان الهی که پیش از او آمده‌اند درآن است؛ و تمام کتاب‌های رسولان خدا با ترجمه به زبان عربی مبین در آن است. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{أَمِ اتَّخَذُوا مِن دُونِهِ آلِهَةً ۖ قُلْ هَاتُوا بُرْهَانَكُمْ ۖ هَٰذَا ذِكْرُ مَن مَّعِيَ وَذِكْرُ مَن قَبْلِي ۗ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لَا يَعْلَمُونَ الْحَقَّ ۖ فَهُم مُّعْرِضُونَ (24)وَمَا أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ مِن رَّسُولٍ إِلَّا نُوحِي إِلَيْهِ أَنَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا أَنَا فَاعْبُدُونِ (25) وَقَالُوا اتَّخَذَ الرَّحْمَٰنُ وَلَدًا ۗ سُبْحَانَهُ ۚ بَلْ عِبَادٌ مُّكْرَمُونَ (26)}صدق الله العظيم [الأنبياء].
{آیا آنها معبودانی جز خدا برگزیدند؟! بگو: «دلیل‌تان را بیاورید! این ذکرکسانی است که با من هستند، و ذکر کسانی [= پیامبرانی] است که پیش از من بودند!» امّا بیشتر آنها حق را نمی‌دانند؛ پس روی گردانند. (۲۴)و هر پیامبرى پیش از تو فرستادیم، به او وحى کردیم که معبودى جز من نیست، پس [تنها] مرا عبادت کنید. (۲۵) و گفتند: «[خداوند] رحمان فرزند گرفته است!» منزّه است او! بلکه بندگانى گرامى هستند. (۲۶)}
وتصديق فرموده خداوند تعالى:
{لَمْ يَكُنِ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ وَالْمُشْرِكِينَ مُنفَكِّينَ حَتَّىٰ تَأْتِيَهُمُ الْبَيِّنَةُ (1) رَسُولٌ مِّنَ اللَّهِ يَتْلُو صُحُفًا مُّطَهَّرَةً (2) فِيهَا كُتُبٌ قَيِّمَةٌ (3) وَمَا تَفَرَّقَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ إِلَّا مِن بَعْدِ مَا جَاءَتْهُمُ الْبَيِّنَةُ (4) وَمَا أُمِرُوا إِلَّا لِيَعْبُدُوا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ حُنَفَاءَ وَيُقِيمُوا الصَّلَاةَ وَيُؤْتُوا الزَّكَاةَ ۚ وَذَٰلِكَ دِينُ الْقَيِّمَةِ (5)}صدق الله العظيم [البينة].
{کسانی از اهل کتاب که کفر ورزیدند و مشرکان دست از عناد خود برنمی‌داشتند؛ تا آن گاه که دلیل روشنی بر آنها بیامد(۱)پیامبری از سوی خدا که صحیفه‌های مطهر را می‌خواند، (۲) و در آن نوشته‌های صحیح و پرارزشی است!. (۳) اهل کتاب اختلاف نکردند مگر بعد از آنکه دلیل روشن برای آنان آمد! (۴) و به آنها دستوری داده نشده بود جز اینکه خدا را بپرستند در حالی که دین خود را برای او خالص کنند و از شرک به توحید بازگردند، نماز را برپا دارند و زکات را بپردازند؛ و این است آیین مستقیم و پایدار! (۵)}
و خداوند عبد خود خاتم الأنبياء والمرسلين را برانگیخت که با زبان عربی مبین وبه صورت ارتجالی ( بدیهه نه ازروی نوشته) ـ آیات کتاب خداوند را- برای آنان بخواند. تصدیق فرموده خداوند تعالى:
{إِنَّمَا أُمِرْتُ أَنْ أَعْبُدَ رَبَّ هَٰذِهِ الْبَلْدَةِ الَّذِي حَرَّمَهَا وَلَهُ كُلُّ شَيْءٍ ۖ وَأُمِرْتُ أَنْ أَكُونَ مِنَ الْمُسْلِمِينَ (91) وَأَنْ أَتْلُوَ الْقُرْآنَ ۖ فَمَنِ اهْتَدَىٰ فَإِنَّمَا يَهْتَدِي لِنَفْسِهِ ۖ وَمَن ضَلَّ فَقُلْ إِنَّمَا أَنَا مِنَ الْمُنذِرِينَ (92) وَقُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ سَيُرِيكُمْ آيَاتِهِ فَتَعْرِفُونَهَا ۚ وَمَا رَبُّكَ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ (93)}صدق الله العظيم [النمل].
{من مأمورم پروردگار این شهر (مکّه) را که خداوند آن را حرمت نهاده؛ عبادت کنم، در حالی که همه چیز از آن اوست! و من مأمورم که از مسلمین باشم؛ (۹۱) و اینکه قرآن را تلاوت کنم! هر کس هدایت شود به سود خود هدایت شده؛ و هر کس گمراه گردد بگو: «من فقط از انذارکنندگانم!» (۹۲) بگو: «حمد و ستایش مخصوص ذات خداست؛ بزودی آیاتش را به شما نشان می‌دهد تا آن را بشناسید؛ و پروردگار تو از آنچه انجام می‌دهید غافل نیست! (۹۳)}
ممکن است یکی از پرسش‌گران بخواهد بگوید:" آیا قرآن به صورت کتابی کاغذی نازل شده و خداوند تمام کتب رسولان الهی را در آن جمع آوری نموده است؟ پس امام مهدی ناصر محمد یمانی در پاسخ به تمام پرسش‌گران می‌گوید: در زمان رسول نیز کسانی که نسبت به رسول پروردگارشان کافر بودند با او چنین محاجه کرده و می‌گفتند چرا خداوند کتاب را به صورت کاغذی بر او نازل نکرده تا برای مردم قرائت کند و به صورت ارتجالی ( بدیهه ) آن را با زبانش برای مردم بازگو نکند. خداوند در پاسخ آنان می‌فرماید:
{وَمَا تَأْتِيهِم مِّنْ آيَةٍ مِّنْ آيَاتِ رَبِّهِمْ إِلَّا كَانُوا عَنْهَا مُعْرِضِينَ (4) فَقَدْ كَذَّبُوا بِالْحَقِّ لَمَّا جَاءَهُمْ ۖ فَسَوْفَ يَأْتِيهِمْ أَنبَاءُ مَا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ (5) أَلَمْ يَرَوْا كَمْ أَهْلَكْنَا مِن قَبْلِهِم مِّن قَرْنٍ مَّكَّنَّاهُمْ فِي الْأَرْضِ مَا لَمْ نُمَكِّن لَّكُمْ وَأَرْسَلْنَا السَّمَاءَ عَلَيْهِم مِّدْرَارًا وَجَعَلْنَا الْأَنْهَارَ تَجْرِي مِن تَحْتِهِمْ فَأَهْلَكْنَاهُم بِذُنُوبِهِمْ وَأَنشَأْنَا مِن بَعْدِهِمْ قَرْنًا آخَرِينَ (6) وَلَوْ نَزَّلْنَا عَلَيْكَ كِتَابًا فِي قِرْطَاسٍ فَلَمَسُوهُ بِأَيْدِيهِمْ لَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا إِنْ هَٰذَا إِلَّا سِحْرٌ مُّبِينٌ (7)}صدق الله العظيم [الأنعام].
{ هیچ نشانه و آیه‌اى از نشانه‌هاى پروردگارشان براى آنها نمى‌آمد، جز آن که از آن روی برمی‌گرداندند. (۴) پس همین که حقّ براى آنان آمد، آن را تکذیب کردند، پس به زودى خبرهاى آنچه را به مسخره مى‌گرفتند، به سراغشان خواهد آمد. (۵) آیا ندیدند که چه بسیار امت‌هاى پیش از آنان را هلاک کردیم؟ با آن که در زمین به آنان جایگاه و توانى داده بودیم که به شما نداده‌ایم؟ و [باران] آسمان را پى در پى برایشان فرستادیم و نهرهاى آب از زیر پاهایشان جارى ساختیم، پس آنان را به کیفر گناهانشان هلاک کردیم و نسل دیگرى پس از آنان پدید آوردیم. (۶) و اگر نوشته‌اى را در کاغذى بر تو نازل مى‌کردیم که کافران آن را با دستهاى خود لمس مى‌کردند، باز هم مى‌گفتند: «این، جز جادویى آشکار نیست.» (۷)}
ولی محمد رسول الله امیّ- بی‌سوادـ بود و خواندن و نوشتن نمی‌دانست؛ بلکه رسول الله جبریل آیات قرآن را به تدریج برای او می‌خواند و ایشان آن چه را که رسول پروردگارش جبریل برایش می‌خواند حفظ کرده و برای مردم بازمی‌گفت. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{وَقَالَ الرَّسُولُ يَا رَبِّ إِنَّ قَوْمِي اتَّخَذُوا هَٰذَا الْقُرْآنَ مَهْجُورًا (30) وَكَذَٰلِكَ جَعَلْنَا لِكُلِّ نَبِيٍّ عَدُوًّا مِّنَ الْمُجْرِمِينَ ۗ وَكَفَىٰ بِرَبِّكَ هَادِيًا وَنَصِيرًا (31) وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لَوْلَا نُزِّلَ عَلَيْهِ الْقُرْآنُ جُمْلَةً وَاحِدَةً ۚ كَذَٰلِكَ لِنُثَبِّتَ بِهِ فُؤَادَكَ ۖ وَرَتَّلْنَاهُ تَرْتِيلًا (32)وَلَا يَأْتُونَكَ بِمَثَلٍ إِلَّا جِئْنَاكَ بِالْحَقِّ وَأَحْسَنَ تَفْسِيرًا (33)}صدق الله العظيم [الفرقان].
{و پیامبر مى‌گوید: «پروردگارا! قوم من این قرآن را رها کرده و مهجور گذاشتند.» (۳۰) و ما این‌گونه براى هر پیامبرى، دشمنى از گناهکاران قرار دادیم. و پروردگارت براى راهنمایى و یاری تو بس است. (۳۱) و کسانى که کفر ورزیدند، گفتند: «چرا قرآن یک‌جا بر او نازل نشده است؟» این‌گونه [قرآن را به تدریج فروفرستادیم،] تا دل تو را به آن استوار کنیم و آن را پى درپى و به آرامى بر تو خواندیم. (۳۲)و هیچ مَثَلى براى تو نمی‌آورند، مگر آن که پاسخِ به حقّ و بهترین بیان را براى تو می‌آوریم. (۳۳)}
و تصدیق فرموده خداوند تعالى:
{وَبِالْحَقِّ أَنزَلْنَاهُ وَبِالْحَقِّ نَزَلَ ۗ وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا مُبَشِّرًا وَنَذِيرًا (105) وَقُرْآنًا فَرَقْنَاهُ لِتَقْرَأَهُ عَلَى النَّاسِ عَلَىٰ مُكْثٍ وَنَزَّلْنَاهُ تَنزِيلًا (106) قُلْ آمِنُوا بِهِ أَوْ لَا تُؤْمِنُوا ۚ إِنَّ الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ مِن قَبْلِهِ إِذَا يُتْلَىٰ عَلَيْهِمْ يَخِرُّونَ لِلْأَذْقَانِ سُجَّدًا (107) وَيَقُولُونَ سُبْحَانَ رَبِّنَا إِن كَانَ وَعْدُ رَبِّنَا لَمَفْعُولًا (108) وَيَخِرُّونَ لِلْأَذْقَانِ يَبْكُونَ وَيَزِيدُهُمْ خُشُوعًا ۩ (109)} صدق الله العظيم [الإسراء].
{و آن [قرآن] را به حقّ فروفرستادیم و به حقّ فرود آمد و ما تو را جز بشارت‌دهنده و بیم‌رسان نفرستادیم. (۱۰۵) و قرآنى كه آن را بخش بخش كردیم تا آن را با دِرنگ بر مردم بخوانى و آن را به تدریج فروفرستادیم. (۱۰۶) بگو: «به قرآن ایمان بیاورید یا ایمان نیاورید، بى‌گمان چون بر كسانى كه پیش از این [به آنان] دانش داده‌اند، تلاوت شود، سجده‌كنان (با صورت )بر زمین مى‌افتند.» (۱۰۷) و مى‌گویند: «پروردگارمان منزّه است، همانا وعده‌ى پروردگار ما انجام‌شدنى است.» (۱۰۸) و گریه‌كنان بر صورت به زمین مى‌افتند و همواره بر خشوعشان افزوده مى‌شود. (۱۰۹)}
چون نصاری- مسیحیانی- که به قرآن عظیم ایمان آورده بودند؛ می‌شنیدند وقتی محمد رسول الله صلی الله علیه و سلم قرآن را برای آنان می‌خواند؛ مانند این است که آیات تورات و انجیل را می‌خواند و آنان می‌دانستند او امیّ است و خواندن و نوشتن نمی‌داند. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{الَّذِينَ يَتَّبِعُونَ الرَّسُولَ النَّبِيَّ الْأُمِّيَّ الَّذِي يَجِدُونَهُ مَكْتُوبًا عِندَهُمْ فِي التَّوْرَاةِ وَالْإِنجِيلِ يَأْمُرُهُم بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَاهُمْ عَنِ الْمُنكَرِ وَيُحِلُّ لَهُمُ الطَّيِّبَاتِ وَيُحَرِّمُ عَلَيْهِمُ الْخَبَائِثَ وَيَضَعُ عَنْهُمْ إِصْرَهُمْ وَالْأَغْلَالَ الَّتِي كَانَتْ عَلَيْهِمْ ۚ فَالَّذِينَ آمَنُوا بِهِ وَعَزَّرُوهُ وَنَصَرُوهُ وَاتَّبَعُوا النُّورَ الَّذِي أُنزِلَ مَعَهُ ۙ أُولَٰئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ (157) قُلْ يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنِّي رَسُولُ اللَّهِ إِلَيْكُمْ جَمِيعًا الَّذِي لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ يُحْيِي وَيُمِيتُ ۖ فَآمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ النَّبِيِّ الْأُمِّيِّ الَّذِي يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَكَلِمَاتِهِ وَاتَّبِعُوهُ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ (158)}
به نام خداوندی که پروردگار من و شماست و سلام بر نبی خدا محمد رسول الله که با کتاب خدا قرآن عظیم به سوی تمامی مردم فرستاده شد؛ کتابی که ذکر شما و پیشینیان شما در آن است و خبر شما و گذشتگان و آیندگان در آن آمده است. خداوند مقرر داشته تا این کتاب در موارد اختلاف میان شما حکم کند. این کتاب فصل الخطاب است وهزل نیست؛ حبل متین الهی قرآن مبین که رحمتی برای عالمیان است. کتابی که حاوی تمام صحفی است که رسولان الهی برای بشریت آورده‌اند، از اولین تا آخرین‌شان که صلوات پروردگارم بر همگی آنان و کسانی باد که با احسان راه آنان را درپی گرفته‌اند در همه زمان‌ها و مکان‌ها...
چقدر مهدی منتظر ناصر محمد یمانی شما را به سوی حکمیت بر اساس ذکر قرآن عظیم دعوت کرد؛ کتابی که ذکرآن چه که خاتم الأنبیاء و المرسلین محمد رسول الله برای مردم عالم آورد و ذکر تمام رسولان الهی که پیش از او آمده‌اند درآن است؛ و تمام کتاب‌های رسولان خدا با ترجمه به زبان عربی مبین در آن است. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{أَمِ اتَّخَذُوا مِن دُونِهِ آلِهَةً ۖ قُلْ هَاتُوا بُرْهَانَكُمْ ۖ هَٰذَا ذِكْرُ مَن مَّعِيَ وَذِكْرُ مَن قَبْلِي ۗ بَلْ أَكْثَرُهُمْ لَا يَعْلَمُونَ الْحَقَّ ۖ فَهُم مُّعْرِضُونَ (24)وَمَا أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ مِن رَّسُولٍ إِلَّا نُوحِي إِلَيْهِ أَنَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا أَنَا فَاعْبُدُونِ (25) وَقَالُوا اتَّخَذَ الرَّحْمَٰنُ وَلَدًا ۗ سُبْحَانَهُ ۚ بَلْ عِبَادٌ مُّكْرَمُونَ (26)}صدق الله العظيم [الأنبياء].
{آیا آنها معبودانی جز خدا برگزیدند؟! بگو: «دلیل‌تان را بیاورید! این ذکرکسانی است که با من هستند، و ذکر کسانی [= پیامبرانی] است که پیش از من بودند!» امّا بیشتر آنها حق را نمی‌دانند؛ پس روی گردانند. (۲۴)و هر پیامبرى پیش از تو فرستادیم، به او وحى کردیم که معبودى جز من نیست، پس [تنها] مرا عبادت کنید. (۲۵) و گفتند: «[خداوند] رحمان فرزند گرفته است!» منزّه است او! بلکه بندگانى گرامى هستند. (۲۶)}
وتصديق فرموده خداوند تعالى:
{لَمْ يَكُنِ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ وَالْمُشْرِكِينَ مُنفَكِّينَ حَتَّىٰ تَأْتِيَهُمُ الْبَيِّنَةُ (1) رَسُولٌ مِّنَ اللَّهِ يَتْلُو صُحُفًا مُّطَهَّرَةً (2) فِيهَا كُتُبٌ قَيِّمَةٌ (3) وَمَا تَفَرَّقَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ إِلَّا مِن بَعْدِ مَا جَاءَتْهُمُ الْبَيِّنَةُ (4) وَمَا أُمِرُوا إِلَّا لِيَعْبُدُوا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ حُنَفَاءَ وَيُقِيمُوا الصَّلَاةَ وَيُؤْتُوا الزَّكَاةَ ۚ وَذَٰلِكَ دِينُ الْقَيِّمَةِ (5)}صدق الله العظيم [البينة].
{کسانی از اهل کتاب که کفر ورزیدند و مشرکان دست از عناد خود برنمی‌داشتند؛ تا آن گاه که دلیل روشنی بر آنها بیامد(۱)پیامبری از سوی خدا که صحیفه‌های مطهر را می‌خواند، (۲) و در آن نوشته‌های صحیح و پرارزشی است!. (۳) اهل کتاب اختلاف نکردند مگر بعد از آنکه دلیل روشن برای آنان آمد! (۴) و به آنها دستوری داده نشده بود جز اینکه خدا را بپرستند در حالی که دین خود را برای او خالص کنند و از شرک به توحید بازگردند، نماز را برپا دارند و زکات را بپردازند؛ و این است آیین مستقیم و پایدار! (۵)}
و خداوند عبد خود خاتم الأنبياء والمرسلين را برانگیخت که با زبان عربی مبین وبه صورت ارتجالی ( بدیهه نه ازروی نوشته) ـ آیات کتاب خداوند را- برای آنان بخواند. تصدیق فرموده خداوند تعالى:
{إِنَّمَا أُمِرْتُ أَنْ أَعْبُدَ رَبَّ هَٰذِهِ الْبَلْدَةِ الَّذِي حَرَّمَهَا وَلَهُ كُلُّ شَيْءٍ ۖ وَأُمِرْتُ أَنْ أَكُونَ مِنَ الْمُسْلِمِينَ (91) وَأَنْ أَتْلُوَ الْقُرْآنَ ۖ فَمَنِ اهْتَدَىٰ فَإِنَّمَا يَهْتَدِي لِنَفْسِهِ ۖ وَمَن ضَلَّ فَقُلْ إِنَّمَا أَنَا مِنَ الْمُنذِرِينَ (92) وَقُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ سَيُرِيكُمْ آيَاتِهِ فَتَعْرِفُونَهَا ۚ وَمَا رَبُّكَ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ (93)}صدق الله العظيم [النمل].
{من مأمورم پروردگار این شهر (مکّه) را که خداوند آن را حرمت نهاده؛ عبادت کنم، در حالی که همه چیز از آن اوست! و من مأمورم که از مسلمین باشم؛ (۹۱) و اینکه قرآن را تلاوت کنم! هر کس هدایت شود به سود خود هدایت شده؛ و هر کس گمراه گردد بگو: «من فقط از انذارکنندگانم!» (۹۲) بگو: «حمد و ستایش مخصوص ذات خداست؛ بزودی آیاتش را به شما نشان می‌دهد تا آن را بشناسید؛ و پروردگار تو از آنچه انجام می‌دهید غافل نیست! (۹۳)}
ممکن است یکی از پرسش‌گران بخواهد بگوید:" آیا قرآن به صورت کتابی کاغذی نازل شده و خداوند تمام کتب رسولان الهی را در آن جمع آوری نموده است؟ پس امام مهدی ناصر محمد یمانی در پاسخ به تمام پرسش‌گران می‌گوید: در زمان رسول نیز کسانی که نسبت به رسول پروردگارشان کافر بودند با او چنین محاجه کرده و می‌گفتند چرا خداوند کتاب را به صورت کاغذی بر او نازل نکرده تا برای مردم قرائت کند و به صورت ارتجالی ( بدیهه ) آن را با زبانش برای مردم بازگو نکند. خداوند در پاسخ آنان می‌فرماید:
{وَمَا تَأْتِيهِم مِّنْ آيَةٍ مِّنْ آيَاتِ رَبِّهِمْ إِلَّا كَانُوا عَنْهَا مُعْرِضِينَ (4) فَقَدْ كَذَّبُوا بِالْحَقِّ لَمَّا جَاءَهُمْ ۖ فَسَوْفَ يَأْتِيهِمْ أَنبَاءُ مَا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ (5) أَلَمْ يَرَوْا كَمْ أَهْلَكْنَا مِن قَبْلِهِم مِّن قَرْنٍ مَّكَّنَّاهُمْ فِي الْأَرْضِ مَا لَمْ نُمَكِّن لَّكُمْ وَأَرْسَلْنَا السَّمَاءَ عَلَيْهِم مِّدْرَارًا وَجَعَلْنَا الْأَنْهَارَ تَجْرِي مِن تَحْتِهِمْ فَأَهْلَكْنَاهُم بِذُنُوبِهِمْ وَأَنشَأْنَا مِن بَعْدِهِمْ قَرْنًا آخَرِينَ (6) وَلَوْ نَزَّلْنَا عَلَيْكَ كِتَابًا فِي قِرْطَاسٍ فَلَمَسُوهُ بِأَيْدِيهِمْ لَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا إِنْ هَٰذَا إِلَّا سِحْرٌ مُّبِينٌ (7)}صدق الله العظيم [الأنعام].
{ هیچ نشانه و آیه‌اى از نشانه‌هاى پروردگارشان براى آنها نمى‌آمد، جز آن که از آن روی برمی‌گرداندند. (۴) پس همین که حقّ براى آنان آمد، آن را تکذیب کردند، پس به زودى خبرهاى آنچه را به مسخره مى‌گرفتند، به سراغشان خواهد آمد. (۵) آیا ندیدند که چه بسیار امت‌هاى پیش از آنان را هلاک کردیم؟ با آن که در زمین به آنان جایگاه و توانى داده بودیم که به شما نداده‌ایم؟ و [باران] آسمان را پى در پى برایشان فرستادیم و نهرهاى آب از زیر پاهایشان جارى ساختیم، پس آنان را به کیفر گناهانشان هلاک کردیم و نسل دیگرى پس از آنان پدید آوردیم. (۶) و اگر نوشته‌اى را در کاغذى بر تو نازل مى‌کردیم که کافران آن را با دستهاى خود لمس مى‌کردند، باز هم مى‌گفتند: «این، جز جادویى آشکار نیست.» (۷)}
ولی محمد رسول الله امیّ- بی‌سوادـ بود و خواندن و نوشتن نمی‌دانست؛ بلکه رسول الله جبریل آیات قرآن را به تدریج برای او می‌خواند و ایشان آن چه را که رسول پروردگارش جبریل برایش می‌خواند حفظ کرده و برای مردم بازمی‌گفت. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{وَقَالَ الرَّسُولُ يَا رَبِّ إِنَّ قَوْمِي اتَّخَذُوا هَٰذَا الْقُرْآنَ مَهْجُورًا (30) وَكَذَٰلِكَ جَعَلْنَا لِكُلِّ نَبِيٍّ عَدُوًّا مِّنَ الْمُجْرِمِينَ ۗ وَكَفَىٰ بِرَبِّكَ هَادِيًا وَنَصِيرًا (31) وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لَوْلَا نُزِّلَ عَلَيْهِ الْقُرْآنُ جُمْلَةً وَاحِدَةً ۚ كَذَٰلِكَ لِنُثَبِّتَ بِهِ فُؤَادَكَ ۖ وَرَتَّلْنَاهُ تَرْتِيلًا (32)وَلَا يَأْتُونَكَ بِمَثَلٍ إِلَّا جِئْنَاكَ بِالْحَقِّ وَأَحْسَنَ تَفْسِيرًا (33)}صدق الله العظيم [الفرقان].
{و پیامبر مى‌گوید: «پروردگارا! قوم من این قرآن را رها کرده و مهجور گذاشتند.» (۳۰) و ما این‌گونه براى هر پیامبرى، دشمنى از گناهکاران قرار دادیم. و پروردگارت براى راهنمایى و یاری تو بس است. (۳۱) و کسانى که کفر ورزیدند، گفتند: «چرا قرآن یک‌جا بر او نازل نشده است؟» این‌گونه [قرآن را به تدریج فروفرستادیم،] تا دل تو را به آن استوار کنیم و آن را پى درپى و به آرامى بر تو خواندیم. (۳۲)و هیچ مَثَلى براى تو نمی‌آورند، مگر آن که پاسخِ به حقّ و بهترین بیان را براى تو می‌آوریم. (۳۳)}
و تصدیق فرموده خداوند تعالى:
{وَبِالْحَقِّ أَنزَلْنَاهُ وَبِالْحَقِّ نَزَلَ ۗ وَمَا أَرْسَلْنَاكَ إِلَّا مُبَشِّرًا وَنَذِيرًا (105) وَقُرْآنًا فَرَقْنَاهُ لِتَقْرَأَهُ عَلَى النَّاسِ عَلَىٰ مُكْثٍ وَنَزَّلْنَاهُ تَنزِيلًا (106) قُلْ آمِنُوا بِهِ أَوْ لَا تُؤْمِنُوا ۚ إِنَّ الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ مِن قَبْلِهِ إِذَا يُتْلَىٰ عَلَيْهِمْ يَخِرُّونَ لِلْأَذْقَانِ سُجَّدًا (107) وَيَقُولُونَ سُبْحَانَ رَبِّنَا إِن كَانَ وَعْدُ رَبِّنَا لَمَفْعُولًا (108) وَيَخِرُّونَ لِلْأَذْقَانِ يَبْكُونَ وَيَزِيدُهُمْ خُشُوعًا ۩ (109)} صدق الله العظيم [الإسراء].
{و آن [قرآن] را به حقّ فروفرستادیم و به حقّ فرود آمد و ما تو را جز بشارت‌دهنده و بیم‌رسان نفرستادیم. (۱۰۵) و قرآنى كه آن را بخش بخش كردیم تا آن را با دِرنگ بر مردم بخوانى و آن را به تدریج فروفرستادیم. (۱۰۶) بگو: «به قرآن ایمان بیاورید یا ایمان نیاورید، بى‌گمان چون بر كسانى كه پیش از این [به آنان] دانش داده‌اند، تلاوت شود، سجده‌كنان (با صورت )بر زمین مى‌افتند.» (۱۰۷) و مى‌گویند: «پروردگارمان منزّه است، همانا وعده‌ى پروردگار ما انجام‌شدنى است.» (۱۰۸) و گریه‌كنان بر صورت به زمین مى‌افتند و همواره بر خشوعشان افزوده مى‌شود. (۱۰۹)}
چون نصاری- مسیحیانی- که به قرآن عظیم ایمان آورده بودند؛ می‌شنیدند وقتی محمد رسول الله صلی الله علیه و سلم قرآن را برای آنان می‌خواند؛ مانند این است که آیات تورات و انجیل را می‌خواند و آنان می‌دانستند او امیّ است و خواندن و نوشتن نمی‌داند. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{الَّذِينَ يَتَّبِعُونَ الرَّسُولَ النَّبِيَّ الْأُمِّيَّ الَّذِي يَجِدُونَهُ مَكْتُوبًا عِندَهُمْ فِي التَّوْرَاةِ وَالْإِنجِيلِ يَأْمُرُهُم بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَاهُمْ عَنِ الْمُنكَرِ وَيُحِلُّ لَهُمُ الطَّيِّبَاتِ وَيُحَرِّمُ عَلَيْهِمُ الْخَبَائِثَ وَيَضَعُ عَنْهُمْ إِصْرَهُمْ وَالْأَغْلَالَ الَّتِي كَانَتْ عَلَيْهِمْ ۚ فَالَّذِينَ آمَنُوا بِهِ وَعَزَّرُوهُ وَنَصَرُوهُ وَاتَّبَعُوا النُّورَ الَّذِي أُنزِلَ مَعَهُ ۙ أُولَٰئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ (157) قُلْ يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنِّي رَسُولُ اللَّهِ إِلَيْكُمْ جَمِيعًا الَّذِي لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۖ لَا إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ يُحْيِي وَيُمِيتُ ۖ فَآمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ النَّبِيِّ الْأُمِّيِّ الَّذِي يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَكَلِمَاتِهِ وَاتَّبِعُوهُ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ (158)}
صدق الله العظيم [الأعرف]
{همانها که از فرستاده (خدا)، پیامبر «امّی» پیروی می‌کنند؛ پیامبری که صفاتش را، در تورات و انجیلی که نزدشان است، می‌یابند؛ آنها را به معروف دستور می‌دهد، و از منکر باز میدارد؛ اشیای پاکیزه را برای آنها حلال می‌شمرد، و ناپاکیها را تحریم می کند؛ و بارهای سنگین، و زنجیرهایی را که بر آنها بود، بر میدارد، پس کسانی که به او ایمان آوردند، و حمایت و یاریش کردند، و از نوری که با او نازل شده پیروی نمودند، آنان رستگارانند. (۱۵۷) بگو: «ای مردم! من فرستاده خدا به سوی همه شما هستم؛ همان خدایی که ملک آسمانها و زمین، از آن اوست؛ معبودی جز او نیست؛ زنده می‌کند و می‌میراند؛ پس ایمان بیاورید به خدا و فرستاده‌اش، آن پیامبر درس نخوانده‌ای که به خدا و کلماتش ایمان دارد؛ و از او پیروی کنید تا هدایت یابید!» (۱۵۸)}
و تشکیک کنندگان نبی امیّ را در نبوتش به شک انداخته و به او می‌گفتند : " ما قبل از این که خواندن قرآن را برای ما آغاز کنی؛ می‌دانستیم دروغگو نیستی و از تو به عنوان صادق امین یاد می‌کردیم؛ ولی آن کسی که این قرآن را برتو می‌خواند از شیاطین است که خود را به شکل یک انسان درمی‌آورد و این قرآن را برتو می‌خواند" آن گاه خداوند تعالی در پاسخ آنان چنین می‌فرماید:
{وَمَا تَنَزَّلَتْ بِهِ الشَّيَاطِينُ (210) وَمَا يَنبَغِي لَهُمْ وَمَا يَسْتَطِيعُونَ (211) إِنَّهُمْ عَنِ السَّمْعِ لَمَعْزُولُونَ (212) فَلَا تَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَٰهًا آخَرَ فَتَكُونَ مِنَ الْمُعَذَّبِينَ (213)}صدق الله العظيم [الشعراء].
{ و قرآن را شیاطین نفرستاده‌اند. (۲۱۰) و [نزول قرآن] سزاوار آنان نیست. و توان این کار را نیز ندارند. (۲۱۱) بى‌شک آنها از شنیدن آن معزول و محرومند (۲۱۲) پس [اى پیامبر!] با خدا معبود دیگرى را نخوان، که از عذاب‌شدگان خواهى بود. (۲۱۳)}
واز آنجا که این قرآن برای اهل کتاب خبرهایی را می‌آورد که در تورات و انجیل نزد آنان بود؛ کسانی که به آنان کتاب داده شده بود؛ یقین می‌کردند که این حق آمده از نزد پروردگارشان است. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{فَإِن كُنتَ فِي شَكٍّ مِّمَّا أَنزَلْنَا إِلَيْكَ فَاسْأَلِ الَّذِينَ يَقْرَءُونَ الْكِتَابَ مِن قَبْلِكَ ۚ لَقَدْ جَاءَكَ الْحَقُّ مِن رَّبِّكَ فَلَا تَكُونَنَّ مِنَ الْمُمْتَرِينَ (94) وَلَا تَكُونَنَّ مِنَ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِ اللَّهِ فَتَكُونَ مِنَ الْخَاسِرِينَ (95) إِنَّ الَّذِينَ حَقَّتْ عَلَيْهِمْ كَلِمَتُ رَبِّكَ لَا يُؤْمِنُونَ (96) وَلَوْ جَاءَتْهُمْ كُلُّ آيَةٍ حَتَّىٰ يَرَوُا الْعَذَابَ الْأَلِيمَ (97)}صدق الله العظيم [يونس].
{پس اگر در آنچه بر تو نازل کردیم، شک دارى، از آن کسانى که کتاب آسمانىِ پیش از تو را مى‌خوانند، بپرس. یقیناً حقّ از پروردگارت به سوى تو آمده است، پس از شک‌آوران مباش. (۹۴) و هرگز از کسانى که آیات الهى را تکذیب کردند، مباش که از زیانکاران خواهى بود. (۹۵) کسانى که فرمان پروردگارت علیه آنان [به کیفر اعمالشان] تحقّق یافته، ایمان نمى‌آورند. (۹۶) و اگرچه براى آنان هرگونه معجزه‌اى بیاید، تا آنکه عذاب دردناک الهى را ببینند (۹۷)}
ولی کسانی از نصاری-مسیحیان- که در زمان تنزیل به آن ایمان داشتند؛ از آن کسانی هستند که اگر بفهمند حق است پیرو آن می‌شوند. آنها زمانی که قرائت نبی امیّ را می‌شنیدند؛ مثل این بود که آیات تورات و انجیل را برای آنان می‌خواند؛ با ان که امیّ بود و خواندن و نوشتن نمی‌دانست. پس کسانی که به دنبال پیروی کردن از حق بودند؛ وقتی قرائت محمد رسول الله را می‌شنیدند؛ به آن یقین می‌آوردند. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{لَتَجِدَنَّ أَشَدَّ النَّاسِ عَدَاوَةً لِّلَّذِينَ آمَنُوا الْيَهُودَ وَالَّذِينَ أَشْرَكُوا ۖ وَلَتَجِدَنَّ أَقْرَبَهُم مَّوَدَّةً لِّلَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ قَالُوا إِنَّا نَصَارَىٰ ۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّ مِنْهُمْ قِسِّيسِينَ وَرُهْبَانًا وَأَنَّهُمْ لَا يَسْتَكْبِرُونَ (82) وَإِذَا سَمِعُوا مَا أُنزِلَ إِلَى الرَّسُولِ تَرَىٰ أَعْيُنَهُمْ تَفِيضُ مِنَ الدَّمْعِ مِمَّا عَرَفُوا مِنَ الْحَقِّ ۖ يَقُولُونَ رَبَّنَا آمَنَّا فَاكْتُبْنَا مَعَ الشَّاهِدِينَ (83)وَمَا لَنَا لَا نُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَمَا جَاءَنَا مِنَ الْحَقِّ وَنَطْمَعُ أَن يُدْخِلَنَا رَبُّنَا مَعَ الْقَوْمِ الصَّالِحِينَ (84) فَأَثَابَهُمُ اللَّهُ بِمَا قَالُوا جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا ۚ وَذَٰلِكَ جَزَاءُ الْمُحْسِنِينَ (85) وَالَّذِينَ كَفَرُوا وَكَذَّبُوا بِآيَاتِنَا أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ الْجَحِيمِ (86)}صدق الله العظيم [المائدة].
{بى‌گمان یهودیان و مشرکان را سرسخت‌ترینِ مردم در دشمنىِ اهل ایمان مى‌یابى. و نزدیک‌ترینشان را در دوستى با مؤمنان، کسانى مى‌یابى که مى‌گویند: «ما نصارا هستیم.» این [دوستى] به آن جهت است که برخى از آنان کشیشان و راهبانى [حق‌جو] هستند و آنان [در برابر حق] تکبّر نمى‌ورزند. (۸۲)و هرگاه آیاتى را که بر پیامبر نازل شده، مى‌شنوند، مى‌بینى که چشمانشان از این که حقّ را شناخته‌اند، از اشک لبریز مى‌شود و مى‌گویند: «پروردگارا! ما ایمان آوردیم، پس نام ما را در زمره‌ى گواهى‌دهندگان بنویس.» (۸۳) و «چرا به خداوند و حقّى که براى ما آمده، ایمان نیاوریم؟ در حالى که امید داریم پروردگارمان ما را همراه صالحان وارد [بهشت] سازد.» (۸۴) پس خداوند به پاس این سخن، به ایشان باغ‌هایى که از پاى آن نهرها جارى است، پاداش داد، همواره در آن ماندگارند و این است پاداش نیکوکاران. (۸۵) و کسانى که کافر شدند و آیات ما را تکذیب کردند، آنان اهل دوزخند. (۸۶)}
تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{وَلَقَدْ وَصَّلْنَا لَهُمُ الْقَوْلَ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ (51) الَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ مِن قَبْلِهِ هُم بِهِ يُؤْمِنُونَ (52) وَإِذَا يُتْلَىٰ عَلَيْهِمْ قَالُوا آمَنَّا بِهِ إِنَّهُ الْحَقُّ مِن رَّبِّنَا إِنَّا كُنَّا مِن قَبْلِهِ مُسْلِمِينَ (53) أُولَٰئِكَ يُؤْتَوْنَ أَجْرَهُم مَّرَّتَيْنِ بِمَا صَبَرُوا وَيَدْرَءُونَ بِالْحَسَنَةِ السَّيِّئَةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنفِقُونَ (54)}صدق الله العظيم [القصص].
{و ما پیوسته براى آنان سخن گفتیم، شاید که پند گیرند و متذکر شوند. (۵۱) آنان که پیش از این کتابشان دادیم، به این [قرآن] ایمان مى‌آورند. (۵۲) و زمانى که [قرآن] بر آنان تلاوت شود، می‌گویند: «ما به آن ایمان آوردیم. آن، حقّى است از سوی پروردگارمان. ما پیش از این [نیز] از مسلمین بوده‌ایم.» (۵۳) آنان به خاطر صبرشان دو برابر پاداش داده مى‌شوند. و [آنانند که] بدى‌ها را با نیکى دفع مى‌کنند و از آنچه روزى آنان کرده‌ایم، انفاق مى‌نمایند. (۵۴)}
واما شیاطین بشر از قوم یهود؛ کسانی که دریافته بودند محمد رسول الله ، رسول پروردگار عالمیان است که با قرآن عظیم آمده و او را هم چون پسران‌شان می‌شناختند؛ اما به خاطر حسدی که در خود داشتند که چرا خداوند از قوم یهود نبی نفرستاده است؛غرورو تعصب ایشان را به گناه کشاند. آنها ازاین که خداوند رسولی از اعراب فرستاده بود نسبت به پروردگار خود خشمگین بودند! پس خدا نیز بر آنان غضب کرد و ایشان را لعنت نمود و قلب‌شان را از پیروی از او دور کرد؛ چون برایشان روشن شده بود که این حق آمده از نزد پروردگارشان است؛ اما غرور و تعصب آنان را به گناه کشاند و حاضر به پیروی از کسی که از نزد پروردگار امده و ایشان را به سوی حق دعوت می‌کرد؛ نشدند. پس پیرو شیطان رجیم شده و به جای خدا؛ او را عبادت کردند.این از روی گمراهی رهبران دینی نبود؛ آنها می‌دانستند. پس خداوند شیاطین جن را به سراغشان فرستاد تا آنها را به شدت برانگیزند
{همانها که از فرستاده (خدا)، پیامبر «امّی» پیروی می‌کنند؛ پیامبری که صفاتش را، در تورات و انجیلی که نزدشان است، می‌یابند؛ آنها را به معروف دستور می‌دهد، و از منکر باز میدارد؛ اشیای پاکیزه را برای آنها حلال می‌شمرد، و ناپاکیها را تحریم می کند؛ و بارهای سنگین، و زنجیرهایی را که بر آنها بود، بر میدارد، پس کسانی که به او ایمان آوردند، و حمایت و یاریش کردند، و از نوری که با او نازل شده پیروی نمودند، آنان رستگارانند. (۱۵۷) بگو: «ای مردم! من فرستاده خدا به سوی همه شما هستم؛ همان خدایی که ملک آسمانها و زمین، از آن اوست؛ معبودی جز او نیست؛ زنده می‌کند و می‌میراند؛ پس ایمان بیاورید به خدا و فرستاده‌اش، آن پیامبر درس نخوانده‌ای که به خدا و کلماتش ایمان دارد؛ و از او پیروی کنید تا هدایت یابید!» (۱۵۸)}
و تشکیک کنندگان نبی امیّ را در نبوتش به شک انداخته و به او می‌گفتند : " ما قبل از این که خواندن قرآن را برای ما آغاز کنی؛ می‌دانستیم دروغگو نیستی و از تو به عنوان صادق امین یاد می‌کردیم؛ ولی آن کسی که این قرآن را برتو می‌خواند از شیاطین است که خود را به شکل یک انسان درمی‌آورد و این قرآن را برتو می‌خواند" آن گاه خداوند تعالی در پاسخ آنان چنین می‌فرماید:
{وَمَا تَنَزَّلَتْ بِهِ الشَّيَاطِينُ (210) وَمَا يَنبَغِي لَهُمْ وَمَا يَسْتَطِيعُونَ (211) إِنَّهُمْ عَنِ السَّمْعِ لَمَعْزُولُونَ (212) فَلَا تَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَٰهًا آخَرَ فَتَكُونَ مِنَ الْمُعَذَّبِينَ (213)}صدق الله العظيم [الشعراء].
{ و قرآن را شیاطین نفرستاده‌اند. (۲۱۰) و [نزول قرآن] سزاوار آنان نیست. و توان این کار را نیز ندارند. (۲۱۱) بى‌شک آنها از شنیدن آن معزول و محرومند (۲۱۲) پس [اى پیامبر!] با خدا معبود دیگرى را نخوان، که از عذاب‌شدگان خواهى بود. (۲۱۳)}
واز آنجا که این قرآن برای اهل کتاب خبرهایی را می‌آورد که در تورات و انجیل نزد آنان بود؛ کسانی که به آنان کتاب داده شده بود؛ یقین می‌کردند که این حق آمده از نزد پروردگارشان است. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{فَإِن كُنتَ فِي شَكٍّ مِّمَّا أَنزَلْنَا إِلَيْكَ فَاسْأَلِ الَّذِينَ يَقْرَءُونَ الْكِتَابَ مِن قَبْلِكَ ۚ لَقَدْ جَاءَكَ الْحَقُّ مِن رَّبِّكَ فَلَا تَكُونَنَّ مِنَ الْمُمْتَرِينَ (94) وَلَا تَكُونَنَّ مِنَ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِ اللَّهِ فَتَكُونَ مِنَ الْخَاسِرِينَ (95) إِنَّ الَّذِينَ حَقَّتْ عَلَيْهِمْ كَلِمَتُ رَبِّكَ لَا يُؤْمِنُونَ (96) وَلَوْ جَاءَتْهُمْ كُلُّ آيَةٍ حَتَّىٰ يَرَوُا الْعَذَابَ الْأَلِيمَ (97)}صدق الله العظيم [يونس].
{پس اگر در آنچه بر تو نازل کردیم، شک دارى، از آن کسانى که کتاب آسمانىِ پیش از تو را مى‌خوانند، بپرس. یقیناً حقّ از پروردگارت به سوى تو آمده است، پس از شک‌آوران مباش. (۹۴) و هرگز از کسانى که آیات الهى را تکذیب کردند، مباش که از زیانکاران خواهى بود. (۹۵) کسانى که فرمان پروردگارت علیه آنان [به کیفر اعمالشان] تحقّق یافته، ایمان نمى‌آورند. (۹۶) و اگرچه براى آنان هرگونه معجزه‌اى بیاید، تا آنکه عذاب دردناک الهى را ببینند (۹۷)}
ولی کسانی از نصاری-مسیحیان- که در زمان تنزیل به آن ایمان داشتند؛ از آن کسانی هستند که اگر بفهمند حق است پیرو آن می‌شوند. آنها زمانی که قرائت نبی امیّ را می‌شنیدند؛ مثل این بود که آیات تورات و انجیل را برای آنان می‌خواند؛ با ان که امیّ بود و خواندن و نوشتن نمی‌دانست. پس کسانی که به دنبال پیروی کردن از حق بودند؛ وقتی قرائت محمد رسول الله را می‌شنیدند؛ به آن یقین می‌آوردند. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{لَتَجِدَنَّ أَشَدَّ النَّاسِ عَدَاوَةً لِّلَّذِينَ آمَنُوا الْيَهُودَ وَالَّذِينَ أَشْرَكُوا ۖ وَلَتَجِدَنَّ أَقْرَبَهُم مَّوَدَّةً لِّلَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ قَالُوا إِنَّا نَصَارَىٰ ۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّ مِنْهُمْ قِسِّيسِينَ وَرُهْبَانًا وَأَنَّهُمْ لَا يَسْتَكْبِرُونَ (82) وَإِذَا سَمِعُوا مَا أُنزِلَ إِلَى الرَّسُولِ تَرَىٰ أَعْيُنَهُمْ تَفِيضُ مِنَ الدَّمْعِ مِمَّا عَرَفُوا مِنَ الْحَقِّ ۖ يَقُولُونَ رَبَّنَا آمَنَّا فَاكْتُبْنَا مَعَ الشَّاهِدِينَ (83)وَمَا لَنَا لَا نُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَمَا جَاءَنَا مِنَ الْحَقِّ وَنَطْمَعُ أَن يُدْخِلَنَا رَبُّنَا مَعَ الْقَوْمِ الصَّالِحِينَ (84) فَأَثَابَهُمُ اللَّهُ بِمَا قَالُوا جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا ۚ وَذَٰلِكَ جَزَاءُ الْمُحْسِنِينَ (85) وَالَّذِينَ كَفَرُوا وَكَذَّبُوا بِآيَاتِنَا أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ الْجَحِيمِ (86)}صدق الله العظيم [المائدة].
{بى‌گمان یهودیان و مشرکان را سرسخت‌ترینِ مردم در دشمنىِ اهل ایمان مى‌یابى. و نزدیک‌ترینشان را در دوستى با مؤمنان، کسانى مى‌یابى که مى‌گویند: «ما نصارا هستیم.» این [دوستى] به آن جهت است که برخى از آنان کشیشان و راهبانى [حق‌جو] هستند و آنان [در برابر حق] تکبّر نمى‌ورزند. (۸۲)و هرگاه آیاتى را که بر پیامبر نازل شده، مى‌شنوند، مى‌بینى که چشمانشان از این که حقّ را شناخته‌اند، از اشک لبریز مى‌شود و مى‌گویند: «پروردگارا! ما ایمان آوردیم، پس نام ما را در زمره‌ى گواهى‌دهندگان بنویس.» (۸۳) و «چرا به خداوند و حقّى که براى ما آمده، ایمان نیاوریم؟ در حالى که امید داریم پروردگارمان ما را همراه صالحان وارد [بهشت] سازد.» (۸۴) پس خداوند به پاس این سخن، به ایشان باغ‌هایى که از پاى آن نهرها جارى است، پاداش داد، همواره در آن ماندگارند و این است پاداش نیکوکاران. (۸۵) و کسانى که کافر شدند و آیات ما را تکذیب کردند، آنان اهل دوزخند. (۸۶)}
تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{وَلَقَدْ وَصَّلْنَا لَهُمُ الْقَوْلَ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ (51) الَّذِينَ آتَيْنَاهُمُ الْكِتَابَ مِن قَبْلِهِ هُم بِهِ يُؤْمِنُونَ (52) وَإِذَا يُتْلَىٰ عَلَيْهِمْ قَالُوا آمَنَّا بِهِ إِنَّهُ الْحَقُّ مِن رَّبِّنَا إِنَّا كُنَّا مِن قَبْلِهِ مُسْلِمِينَ (53) أُولَٰئِكَ يُؤْتَوْنَ أَجْرَهُم مَّرَّتَيْنِ بِمَا صَبَرُوا وَيَدْرَءُونَ بِالْحَسَنَةِ السَّيِّئَةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنفِقُونَ (54)}صدق الله العظيم [القصص].
{و ما پیوسته براى آنان سخن گفتیم، شاید که پند گیرند و متذکر شوند. (۵۱) آنان که پیش از این کتابشان دادیم، به این [قرآن] ایمان مى‌آورند. (۵۲) و زمانى که [قرآن] بر آنان تلاوت شود، می‌گویند: «ما به آن ایمان آوردیم. آن، حقّى است از سوی پروردگارمان. ما پیش از این [نیز] از مسلمین بوده‌ایم.» (۵۳) آنان به خاطر صبرشان دو برابر پاداش داده مى‌شوند. و [آنانند که] بدى‌ها را با نیکى دفع مى‌کنند و از آنچه روزى آنان کرده‌ایم، انفاق مى‌نمایند. (۵۴)}
واما شیاطین بشر از قوم یهود؛ کسانی که دریافته بودند محمد رسول الله ، رسول پروردگار عالمیان است که با قرآن عظیم آمده و او را هم چون پسران‌شان می‌شناختند؛ اما به خاطر حسدی که در خود داشتند که چرا خداوند از قوم یهود نبی نفرستاده است؛غرورو تعصب ایشان را به گناه کشاند. آنها ازاین که خداوند رسولی از اعراب فرستاده بود نسبت به پروردگار خود خشمگین بودند! پس خدا نیز بر آنان غضب کرد و ایشان را لعنت نمود و قلب‌شان را از پیروی از او دور کرد؛ چون برایشان روشن شده بود که این حق آمده از نزد پروردگارشان است؛ اما غرور و تعصب آنان را به گناه کشاند و حاضر به پیروی از کسی که از نزد پروردگار امده و ایشان را به سوی حق دعوت می‌کرد؛ نشدند. پس پیرو شیطان رجیم شده و به جای خدا؛ او را عبادت کردند.این از روی گمراهی رهبران دینی نبود؛ آنها می‌دانستند. پس خداوند شیاطین جن را به سراغشان فرستاد تا آنها را به شدت برانگیزند
[اشاره به آیه کریمه سوره مریم: أَلَمْ تَرَ أَنَّا أَرْسَلْنَا الشَّيَاطِينَ عَلَى الْكَافِرِينَ تَؤُزُّهُمْ أَزًّا ﴿٨٣﴾ ]
وبه
ید واحده‌ای تبدیل شوند که مردم را از پیروی قرآن عظیم که رساله حقی است
که برای تمام عالمیان فرستاده شده؛ بازمی‌دارند. راهبان و کشیشان نصاری که
ایمان آورده بودند به آنان می‌گفتند:" از خدا بترسید و از حق پیروی کنید؛
شما هم مانند ما دریافته‌اید این حق آمده از نزد پروردگار عالمیان است؛ چون
آیاتی به زبان عبری است نه عربی؛ ولی می‌بینید ( آن آیات ) درقرآن عظیم به
زبان عربی مبین آمده است"و شیاطین بشر از قوم یهود می‌گفتند:" فلان فرد
عبری زبان آیات صحف عبری را به او یاد می‌دهد. خداوند در پاسخ آنان
می‌فرماید:
{وَلَقَدْ نَعْلَمُ أَنَّهُمْ يَقُولُونَ إِنَّمَا يُعَلِّمُهُ بَشَرٌ ۗ لِّسَانُ الَّذِي يُلْحِدُونَ إِلَيْهِ أَعْجَمِيٌّ وَهَٰذَا لِسَانٌ عَرَبِيٌّ مُّبِينٌ (103) إِنَّ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِآيَاتِ اللَّهِ لَا يَهْدِيهِمُ اللَّهُ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (104) إِنَّمَا يَفْتَرِي الْكَذِبَ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِآيَاتِ اللَّهِ ۖ وَأُولَٰئِكَ هُمُ الْكَاذِبُونَ (105)}
{وَلَقَدْ نَعْلَمُ أَنَّهُمْ يَقُولُونَ إِنَّمَا يُعَلِّمُهُ بَشَرٌ ۗ لِّسَانُ الَّذِي يُلْحِدُونَ إِلَيْهِ أَعْجَمِيٌّ وَهَٰذَا لِسَانٌ عَرَبِيٌّ مُّبِينٌ (103) إِنَّ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِآيَاتِ اللَّهِ لَا يَهْدِيهِمُ اللَّهُ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (104) إِنَّمَا يَفْتَرِي الْكَذِبَ الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِآيَاتِ اللَّهِ ۖ وَأُولَٰئِكَ هُمُ الْكَاذِبُونَ (105)}
صدق الله العظيم [النحل].
{ما می‌دانیم که آنها می‌گویند: «این آیات را انسانی به او تعلیم می‌دهد!» در حالی که زبان کسی که اینها را به او نسبت می‌دهند عجمی(غیر عربی) است ولی این (قرآن)، زبان عربی آشکار است! (۱۰۳) به یقین، کسانی که به آیات الهی ایمان نمی‌آورند، خدا آنها را هدایت نمی‌کند؛ و برای آنان عذاب دردناکی است. (۱۰۴) تنها کسانی دروغ می‌بندند که به آیات خدا ایمان ندارند؛ (آری،) دروغگویان واقعی آنها هستند! (۱۰۵)}
چون یکی از مردان بنی اسراییل که ذریه پسر بزرگ بنی اسراییل ( یعنی بزرگ‌ترین فرزند از ده فرزند یعقوب بجز یوسف و برادرش) بود با دل و جان به قرآن ایمان آورده بود و آنان می‌دانستند او از علمای دینی‌شان بوده است.
{ما می‌دانیم که آنها می‌گویند: «این آیات را انسانی به او تعلیم می‌دهد!» در حالی که زبان کسی که اینها را به او نسبت می‌دهند عجمی(غیر عربی) است ولی این (قرآن)، زبان عربی آشکار است! (۱۰۳) به یقین، کسانی که به آیات الهی ایمان نمی‌آورند، خدا آنها را هدایت نمی‌کند؛ و برای آنان عذاب دردناکی است. (۱۰۴) تنها کسانی دروغ می‌بندند که به آیات خدا ایمان ندارند؛ (آری،) دروغگویان واقعی آنها هستند! (۱۰۵)}
چون یکی از مردان بنی اسراییل که ذریه پسر بزرگ بنی اسراییل ( یعنی بزرگ‌ترین فرزند از ده فرزند یعقوب بجز یوسف و برادرش) بود با دل و جان به قرآن ایمان آورده بود و آنان می‌دانستند او از علمای دینی‌شان بوده است.
خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَشَهِدَ شَاهِدٌ مِّن بَنِي إِسْرَائِيلَ عَلَىٰ مِثْلِهِ فَآمَنَ وَاسْتَكْبَرْتُمْ ۖ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ (10) وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلَّذِينَ آمَنُوا لَوْ كَانَ خَيْرًا مَّا سَبَقُونَا إِلَيْهِ ۚ وَإِذْ لَمْ يَهْتَدُوا بِهِ فَسَيَقُولُونَ هَٰذَا إِفْكٌ قَدِيمٌ (11) وَمِن قَبْلِهِ كِتَابُ مُوسَىٰ إِمَامًا وَرَحْمَةً ۚ وَهَٰذَا كِتَابٌ مُّصَدِّقٌ لِّسَانًا عَرَبِيًّا لِّيُنذِرَ الَّذِينَ ظَلَمُوا وَبُشْرَىٰ لِلْمُحْسِنِينَ (12)}صدق الله العظيم [الأحقاف].
{ وشاهدی از بنی اسرائیل بر آن شهادت داد، و ایمان آورد و شما استکبار کردید؛ خداوند گروه ستمگر را هدایت نمی‌کند!» (۱۰) کافران به مؤمنان چنین گفتند: «اگر چیز خوبی بود، هرگز آنها بر ما پیشی نمی‌گرفتند!» و چون خودشان بوسیله آن هدایت نشدند خواهند گفت: «این یک دروغ قدیمی است!» (۱۱) و پیش از آن، کتاب موسی که امام و رحمت بود و این کتاب تصدیق کننده‌ای به زبان عربی مبین است، تا ظالمان را بیم دهد و برای نیکوکاران بشارتی باشد! (۱۲)}
وشیاطین بشر که از ذریه آن نه پسر( فرزندان یعقوب) بودند به اعرابی که ایمان آورده بودند؛ چنین می‌گفتند، چون قصد داشتند اعرابی را که ایمان آرده بودند از قرآن و پیروی از آن بازدارند. مؤمنان عرب گفتند:" مگر روحانیون و راهبانی که از علمای شناخته شده نصاری هستند؛ آن را تصدیق و پیرو آن نشده‌اند؟". آنها در پاسخ مؤمنان عرب می‌گفتند:" اگر چیز خوبی بود راهبان وروحانیون نصاری ازما پیشی نمی‌گرفتند". و برای همین خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلَّذِينَ آمَنُوا لَوْ كَانَ خَيْرًا مَّا سَبَقُونَا إِلَيْهِ ۚ وَإِذْ لَمْ يَهْتَدُوا بِهِ فَسَيَقُولُونَ هَٰذَا إِفْكٌ قَدِيمٌ (11)}
{وَشَهِدَ شَاهِدٌ مِّن بَنِي إِسْرَائِيلَ عَلَىٰ مِثْلِهِ فَآمَنَ وَاسْتَكْبَرْتُمْ ۖ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ (10) وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلَّذِينَ آمَنُوا لَوْ كَانَ خَيْرًا مَّا سَبَقُونَا إِلَيْهِ ۚ وَإِذْ لَمْ يَهْتَدُوا بِهِ فَسَيَقُولُونَ هَٰذَا إِفْكٌ قَدِيمٌ (11) وَمِن قَبْلِهِ كِتَابُ مُوسَىٰ إِمَامًا وَرَحْمَةً ۚ وَهَٰذَا كِتَابٌ مُّصَدِّقٌ لِّسَانًا عَرَبِيًّا لِّيُنذِرَ الَّذِينَ ظَلَمُوا وَبُشْرَىٰ لِلْمُحْسِنِينَ (12)}صدق الله العظيم [الأحقاف].
{ وشاهدی از بنی اسرائیل بر آن شهادت داد، و ایمان آورد و شما استکبار کردید؛ خداوند گروه ستمگر را هدایت نمی‌کند!» (۱۰) کافران به مؤمنان چنین گفتند: «اگر چیز خوبی بود، هرگز آنها بر ما پیشی نمی‌گرفتند!» و چون خودشان بوسیله آن هدایت نشدند خواهند گفت: «این یک دروغ قدیمی است!» (۱۱) و پیش از آن، کتاب موسی که امام و رحمت بود و این کتاب تصدیق کننده‌ای به زبان عربی مبین است، تا ظالمان را بیم دهد و برای نیکوکاران بشارتی باشد! (۱۲)}
وشیاطین بشر که از ذریه آن نه پسر( فرزندان یعقوب) بودند به اعرابی که ایمان آورده بودند؛ چنین می‌گفتند، چون قصد داشتند اعرابی را که ایمان آرده بودند از قرآن و پیروی از آن بازدارند. مؤمنان عرب گفتند:" مگر روحانیون و راهبانی که از علمای شناخته شده نصاری هستند؛ آن را تصدیق و پیرو آن نشده‌اند؟". آنها در پاسخ مؤمنان عرب می‌گفتند:" اگر چیز خوبی بود راهبان وروحانیون نصاری ازما پیشی نمی‌گرفتند". و برای همین خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلَّذِينَ آمَنُوا لَوْ كَانَ خَيْرًا مَّا سَبَقُونَا إِلَيْهِ ۚ وَإِذْ لَمْ يَهْتَدُوا بِهِ فَسَيَقُولُونَ هَٰذَا إِفْكٌ قَدِيمٌ (11)}
صدق الله العظيم [الأحقاف].
{کافران به مؤمنان چنین گفتند: «اگر چیز خوبی بود، هرگز آنها بر ما پیشی نمی‌گرفتند!» و چون خودشان بوسیله آن هدایت نشدند خواهند گفت: «این یک دروغ قدیمی است}
واما از بعضی از آیات درتورات ذکری به میان نیامده است؛ چون اینها آیات صحف ابراهیم جد( ابراهیم پدر اسحاق و یعقوب) و پیش از اوست و در تورات یادی از آنها نشده و برای همین در تورات برهانی برای آنها پیدا نمی کردند. برای همین خداوند تعالی می‌فرماید:{فَسَيَقُولُونَ هَٰذَا إِفْكٌ قَدِيمٌ (11)}صدق الله العظيم [الأحقاف].
{ خواهند گفت: «این یک دروغ قدیمی است}
اگر چه در قرآن بسیاری از آیات تورات و انجیل و کتاب بیّنات که بر یوسف علیه الصلاة و السلام نازل شده بود؛ ذکر شده است؛ ولی آیاتی درباره داستان‌های امت‌های پیشین در آن آمده که خداوند در تورات ذکری از آنها به میان نیاورده است. برای همین خداوند به بنده ورسولش محمد رسول الله فرمان می‌دهد از نصاری که اصحاب انجیلند و هم چنین از یهود که اصحاب توراتند دعوت کند تا به حکمیت قرآن عظیم روی آورند تا در موارد اختلاف میان‌شان حکم کند و از کسانی که نسبت به حق آمده از نزد پروردگارشان اکراه دارند؛ روبگرداند؛ کسانی که از رضوان خدا خشنود نبوده و می‌خواهند مردم نسبت به حق آمده از نزد پروردگارشان کافر شوند؛ آنها نمی‌خوهند مردم به حق آمده از نزد پروردگارشان ایمان بیاورند؛ تا همراه آنها وارد آتش جهنم گردند. خداوند تعالی می‌فرماید:
{أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ أُوتُوا نَصِيبًا مِّنَ الْكِتَابِ يُدْعَوْنَ إِلَىٰ كِتَابِ اللَّهِ لِيَحْكُمَ بَيْنَهُمْ ثُمَّ يَتَوَلَّىٰ فَرِيقٌ مِّنْهُمْ وَهُم مُّعْرِضُونَ (23) ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ قَالُوا لَن تَمَسَّنَا النَّارُ إِلَّا أَيَّامًا مَّعْدُودَاتٍ ۖ وَغَرَّهُمْ فِي دِينِهِم مَّا كَانُوا يَفْتَرُونَ (24)}صدق الله العظيم [آل عمران].
{آیا ندیدی کسانی را که بهره‌ای از کتاب داشتند، به سوی کتاب الهی دعوت شدند تا در میان آنها داوری کند، سپس گروهی از آنان، روی می‌گردانند، در حالی که (از قبول حق) اعراض دارند؟ (۲۳) این عمل آنها، به خاطر آن است که می‌گفتند: «آتش ؛جز چند روزی به ما نمی‌رسد. این افترا آنها را در دینشان مغرور ساخت (۲۴)}
و از اینجا استنباط می‌کنیم آنها می‌دانند این حق آمده از نزد پروردگارشان است ولی روگردانده و بعضی‌شان به دیگران می‌گفتند:{قَالُوا لَن تَمَسَّنَا النَّارُ إِلَّا أَيَّامًا مَّعْدُودَاتٍ ۖ وَغَرَّهُمْ فِي دِينِهِم مَّا كَانُوا يَفْتَرُونَ (24)}صدق الله العظيم
می‌گفتند: «آتش ؛جز چند روزی به ما نمی‌رسد. این افترا آنها را در دینشان مغرور ساخت (۲۴)}
وهيهات هيهات... اما شیاطین بشرمدتهای طولانی[اشاره به آیه کریمه سوره النباء: لَّابِثِينَ فِيهَا أَحْقَابًا ﴿٢٣﴾] تا زمانی که خدا بخواهد در جهنم جاودان خواهند بود و مدت اقامت آنها ایام معدودی نیست. آنها آرزو داشتند اعراب و نصاری و همه مردم کافر باشند تا همراه آنها همگی ساکن آتش جهنم باشند. خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَدُّوا لَوْ تَكْفُرُونَ كَمَا كَفَرُوا فَتَكُونُونَ سَوَاءً}صدق الله العظيم [النساء:89].
{آنان آرزو می‌کنند که شما هم مانند ایشان کافر شوید، و مساوی یکدیگر باشید.}
شاید کسی بخواهد سؤال کند:" ناصر محمد یمانی؛ خداوند چرا در این آیات از دو گروه از منافقان یاد نموده و می‌فرماید:
{فَمَا لَكُمْ فِي الْمُنَافِقِينَ فِئَتَيْنِ وَاللَّهُ أَرْكَسَهُم بِمَا كَسَبُوا ۚ أَتُرِيدُونَ أَن تَهْدُوا مَنْ أَضَلَّ اللَّهُ ۖ وَمَن يُضْلِلِ اللَّهُ فَلَن تَجِدَ لَهُ سَبِيلًا (88) وَدُّوا لَوْ تَكْفُرُونَ كَمَا كَفَرُوا فَتَكُونُونَ سَوَاءً}صدق الله العظيم [النساء:88-89]؟".
{شما را درمورد این دو گروه منافق چه می‌شود؟ خداوند آنان را به کیفر کارهای ناپسندى که مرتکب شده‌اند، سرنگون کرده است. آیا مى‌خواهید کسانى را که خداوند گمراه کرده، به راه آورید؟ [در حالى که] هر کس را خداوند گمراه کند، هرگز راهى براى او نخواهى یافت. (۸۸) آنان دوست دارند که شما همچون خودشان کافر شوید، تا با آنان برابر گردید.}
پس امام مهدی ناصر محمد یمانی در پاسخ تمام سؤال کنندگان عالم می‌گوید: هر دو طائفه از ذریه نه فرزند - از فرزندان بنی اسراییل- بودند و همانا که گروهی در ظاهر امر پیرو نصاری-مسیحیان- شدند در حالی که از آنان نبودند و کفر و نفاق خود را پنهان می‌کردند. آنها بعد از این که گمان کردند شیاطین بشرکه از ذریه نه فرزند بودند؛ رسول الله مسیح عیسی بن مریم را کشته‌اند؛ خواستند خود را از نصاری و انصارمسیح عیسی بن مریم معرفی کنند؛ لذا تظاهر کردند که از کار یهود- دربه قتل رساندن رسول الله مسیح عیسی بن مریم- خشمگین هستند و پیرو نصاری شدند تا در ظاهر امر ازآنان به شمار آیند در حالی که کفر و مکر خودرا پنهان می‌کردند تا بتوانند نصاری را از پیروی از عبد و رسول خدا مسیح عیسی بن مریم صلّى الله عليه وعلى أمّه الصدّيقة القدّيسة وأسلّم تسليماً باز داشته و به گمراهی بکشند.
برخی از منافقان یهود در ظاهر امر نصاری شدند و کفر خود را پنهان می‌کردند و سپس همراه طاغوت-شیطان رجیم- که به جای خدا عبادتش می‌کردند مشغول اجرای نقشه او شدند.نقشه این بود که بگویند مسیح عیسی بن مریم؛ خداوند است تا به این وسیله زمینه به فتنه انداختن نصاری مسلمان( مسیحیانی که به خدا ایمان دارند) و مسلمانان امیّ را حین خروج طاغوت شیطان رجیم در آخرالزمان فراهم کنند؛ زمانی که او به دروغ ادعا می‌کند مسیح عیسی بن مریم است و سپس می‌گوید خداوند و پروردگار عالمیان است.
و اما گروه دیگر؛ آنها هم از یهودیان بودند ولی در ظاهر امر پیرو محمد رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم شدند؛ در حالی که کفر خود را پنهان می‌کردند. همانا که قصد هر دو گروه؛ باز داشتن ذریه مسلمانان امیّ و مسلمانان نصاری از پیروی از دعوت عبد و رسول خدا مسيح عيسى ابن مريم و از دعوت نبيّ أمي عبد و رسول خدا محمد رسول الله -صلى الله عليهم وعلى كافة الرسل من ربهم وأسلّم تسليماً- است. تمام رسولان الهی با یک دعوت واحد به سوی جن و انس آمدند: این که خداوند بدون این که شریکی برایش گرفته شود به یگانگی عبادت گردد. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{وَمَا أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ مِن رَّسُولٍ إِلَّا نُوحِي إِلَيْهِ أَنَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا أَنَا فَاعْبُدُونِ (25) وَقَالُوا اتَّخَذَ الرَّحْمَٰنُ وَلَدًا ۗ سُبْحَانَهُ ۚ
{کافران به مؤمنان چنین گفتند: «اگر چیز خوبی بود، هرگز آنها بر ما پیشی نمی‌گرفتند!» و چون خودشان بوسیله آن هدایت نشدند خواهند گفت: «این یک دروغ قدیمی است}
واما از بعضی از آیات درتورات ذکری به میان نیامده است؛ چون اینها آیات صحف ابراهیم جد( ابراهیم پدر اسحاق و یعقوب) و پیش از اوست و در تورات یادی از آنها نشده و برای همین در تورات برهانی برای آنها پیدا نمی کردند. برای همین خداوند تعالی می‌فرماید:{فَسَيَقُولُونَ هَٰذَا إِفْكٌ قَدِيمٌ (11)}صدق الله العظيم [الأحقاف].
{ خواهند گفت: «این یک دروغ قدیمی است}
اگر چه در قرآن بسیاری از آیات تورات و انجیل و کتاب بیّنات که بر یوسف علیه الصلاة و السلام نازل شده بود؛ ذکر شده است؛ ولی آیاتی درباره داستان‌های امت‌های پیشین در آن آمده که خداوند در تورات ذکری از آنها به میان نیاورده است. برای همین خداوند به بنده ورسولش محمد رسول الله فرمان می‌دهد از نصاری که اصحاب انجیلند و هم چنین از یهود که اصحاب توراتند دعوت کند تا به حکمیت قرآن عظیم روی آورند تا در موارد اختلاف میان‌شان حکم کند و از کسانی که نسبت به حق آمده از نزد پروردگارشان اکراه دارند؛ روبگرداند؛ کسانی که از رضوان خدا خشنود نبوده و می‌خواهند مردم نسبت به حق آمده از نزد پروردگارشان کافر شوند؛ آنها نمی‌خوهند مردم به حق آمده از نزد پروردگارشان ایمان بیاورند؛ تا همراه آنها وارد آتش جهنم گردند. خداوند تعالی می‌فرماید:
{أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ أُوتُوا نَصِيبًا مِّنَ الْكِتَابِ يُدْعَوْنَ إِلَىٰ كِتَابِ اللَّهِ لِيَحْكُمَ بَيْنَهُمْ ثُمَّ يَتَوَلَّىٰ فَرِيقٌ مِّنْهُمْ وَهُم مُّعْرِضُونَ (23) ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ قَالُوا لَن تَمَسَّنَا النَّارُ إِلَّا أَيَّامًا مَّعْدُودَاتٍ ۖ وَغَرَّهُمْ فِي دِينِهِم مَّا كَانُوا يَفْتَرُونَ (24)}صدق الله العظيم [آل عمران].
{آیا ندیدی کسانی را که بهره‌ای از کتاب داشتند، به سوی کتاب الهی دعوت شدند تا در میان آنها داوری کند، سپس گروهی از آنان، روی می‌گردانند، در حالی که (از قبول حق) اعراض دارند؟ (۲۳) این عمل آنها، به خاطر آن است که می‌گفتند: «آتش ؛جز چند روزی به ما نمی‌رسد. این افترا آنها را در دینشان مغرور ساخت (۲۴)}
و از اینجا استنباط می‌کنیم آنها می‌دانند این حق آمده از نزد پروردگارشان است ولی روگردانده و بعضی‌شان به دیگران می‌گفتند:{قَالُوا لَن تَمَسَّنَا النَّارُ إِلَّا أَيَّامًا مَّعْدُودَاتٍ ۖ وَغَرَّهُمْ فِي دِينِهِم مَّا كَانُوا يَفْتَرُونَ (24)}صدق الله العظيم
می‌گفتند: «آتش ؛جز چند روزی به ما نمی‌رسد. این افترا آنها را در دینشان مغرور ساخت (۲۴)}
وهيهات هيهات... اما شیاطین بشرمدتهای طولانی[اشاره به آیه کریمه سوره النباء: لَّابِثِينَ فِيهَا أَحْقَابًا ﴿٢٣﴾] تا زمانی که خدا بخواهد در جهنم جاودان خواهند بود و مدت اقامت آنها ایام معدودی نیست. آنها آرزو داشتند اعراب و نصاری و همه مردم کافر باشند تا همراه آنها همگی ساکن آتش جهنم باشند. خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَدُّوا لَوْ تَكْفُرُونَ كَمَا كَفَرُوا فَتَكُونُونَ سَوَاءً}صدق الله العظيم [النساء:89].
{آنان آرزو می‌کنند که شما هم مانند ایشان کافر شوید، و مساوی یکدیگر باشید.}
شاید کسی بخواهد سؤال کند:" ناصر محمد یمانی؛ خداوند چرا در این آیات از دو گروه از منافقان یاد نموده و می‌فرماید:
{فَمَا لَكُمْ فِي الْمُنَافِقِينَ فِئَتَيْنِ وَاللَّهُ أَرْكَسَهُم بِمَا كَسَبُوا ۚ أَتُرِيدُونَ أَن تَهْدُوا مَنْ أَضَلَّ اللَّهُ ۖ وَمَن يُضْلِلِ اللَّهُ فَلَن تَجِدَ لَهُ سَبِيلًا (88) وَدُّوا لَوْ تَكْفُرُونَ كَمَا كَفَرُوا فَتَكُونُونَ سَوَاءً}صدق الله العظيم [النساء:88-89]؟".
{شما را درمورد این دو گروه منافق چه می‌شود؟ خداوند آنان را به کیفر کارهای ناپسندى که مرتکب شده‌اند، سرنگون کرده است. آیا مى‌خواهید کسانى را که خداوند گمراه کرده، به راه آورید؟ [در حالى که] هر کس را خداوند گمراه کند، هرگز راهى براى او نخواهى یافت. (۸۸) آنان دوست دارند که شما همچون خودشان کافر شوید، تا با آنان برابر گردید.}
پس امام مهدی ناصر محمد یمانی در پاسخ تمام سؤال کنندگان عالم می‌گوید: هر دو طائفه از ذریه نه فرزند - از فرزندان بنی اسراییل- بودند و همانا که گروهی در ظاهر امر پیرو نصاری-مسیحیان- شدند در حالی که از آنان نبودند و کفر و نفاق خود را پنهان می‌کردند. آنها بعد از این که گمان کردند شیاطین بشرکه از ذریه نه فرزند بودند؛ رسول الله مسیح عیسی بن مریم را کشته‌اند؛ خواستند خود را از نصاری و انصارمسیح عیسی بن مریم معرفی کنند؛ لذا تظاهر کردند که از کار یهود- دربه قتل رساندن رسول الله مسیح عیسی بن مریم- خشمگین هستند و پیرو نصاری شدند تا در ظاهر امر ازآنان به شمار آیند در حالی که کفر و مکر خودرا پنهان می‌کردند تا بتوانند نصاری را از پیروی از عبد و رسول خدا مسیح عیسی بن مریم صلّى الله عليه وعلى أمّه الصدّيقة القدّيسة وأسلّم تسليماً باز داشته و به گمراهی بکشند.
برخی از منافقان یهود در ظاهر امر نصاری شدند و کفر خود را پنهان می‌کردند و سپس همراه طاغوت-شیطان رجیم- که به جای خدا عبادتش می‌کردند مشغول اجرای نقشه او شدند.نقشه این بود که بگویند مسیح عیسی بن مریم؛ خداوند است تا به این وسیله زمینه به فتنه انداختن نصاری مسلمان( مسیحیانی که به خدا ایمان دارند) و مسلمانان امیّ را حین خروج طاغوت شیطان رجیم در آخرالزمان فراهم کنند؛ زمانی که او به دروغ ادعا می‌کند مسیح عیسی بن مریم است و سپس می‌گوید خداوند و پروردگار عالمیان است.
و اما گروه دیگر؛ آنها هم از یهودیان بودند ولی در ظاهر امر پیرو محمد رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم شدند؛ در حالی که کفر خود را پنهان می‌کردند. همانا که قصد هر دو گروه؛ باز داشتن ذریه مسلمانان امیّ و مسلمانان نصاری از پیروی از دعوت عبد و رسول خدا مسيح عيسى ابن مريم و از دعوت نبيّ أمي عبد و رسول خدا محمد رسول الله -صلى الله عليهم وعلى كافة الرسل من ربهم وأسلّم تسليماً- است. تمام رسولان الهی با یک دعوت واحد به سوی جن و انس آمدند: این که خداوند بدون این که شریکی برایش گرفته شود به یگانگی عبادت گردد. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{وَمَا أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ مِن رَّسُولٍ إِلَّا نُوحِي إِلَيْهِ أَنَّهُ لَا إِلَٰهَ إِلَّا أَنَا فَاعْبُدُونِ (25) وَقَالُوا اتَّخَذَ الرَّحْمَٰنُ وَلَدًا ۗ سُبْحَانَهُ ۚ
بَلْ عِبَادٌ مُّكْرَمُونَ (26)}صدق الله العظيم [الأنبياء].
{و پیش از تو هیچ رسولی نفرستادیم جز این که به وحی کردیم که معبودى جز من نیست، پس [تنها] مرا بپرستید. (۲۵) و گفتند: «[خداوند] رحمان فرزند گرفته است!» منزّه است او! بلکه بندگانى گرامى هستند. (۲۶)}
و تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{فَتَوَلَّ عَنْهُمْ فَمَا أَنتَ بِمَلُومٍ (54) وَذَكِّرْ فَإِنَّ الذِّكْرَىٰ تَنفَعُ الْمُؤْمِنِينَ (55) وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ (56) مَا أُرِيدُ مِنْهُم مِّن رِّزْقٍ وَمَا أُرِيدُ أَن يُطْعِمُونِ (57) إِنَّ اللَّهَ هُوَ الرَّزَّاقُ ذُو الْقُوَّةِ الْمَتِينُ (58) فَإِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا ذَنُوبًا مِّثْلَ ذَنُوبِ أَصْحَابِهِمْ فَلَا يَسْتَعْجِلُونِ (59) فَوَيْلٌ لِّلَّذِينَ كَفَرُوا مِن يَوْمِهِمُ الَّذِي يُوعَدُونَ (60)} صدق الله العظيم [الذاريات].
{پس، از آنان روى بگردان که تو مورد سرزنش نیستى. (۵۴) و یادآورى کن، که ذکربراى مؤمنان سودمند است. (۵۵) و جنّ و انسان را نیافریدم مگر براى عبادت. (۵۶) و من از آنان هیچ رزقى نمى‌خواهم و نمى‌خواهم که به من خوراک بدهند. (۵۷) زیرا خداوند است آن روزى‌رسانِ نیرومندِ استوار. (۵۸) پس کسانى که ستم کردند، سهم بزرگى [از عذاب] دارند، همانند سهم یارانشان [در اقوام پیشین]. پس از من درخواست شتاب نکنند (۵۹) پس واى بر کسانى که کفر ورزیدند، از روزى که وعده داده مى‌شوند. (۶۰)}
ولی خداوند در قرآن عظیم مکر این دو گروه را رسوا کرد:
{فَمَا لَكُمْ فِي الْمُنَافِقِينَ فِئَتَيْنِ وَاللَّهُ أَرْكَسَهُم بِمَا كَسَبُوا ۚ أَتُرِيدُونَ أَن تَهْدُوا مَنْ أَضَلَّ اللَّهُ ۖ وَمَن يُضْلِلِ اللَّهُ فَلَن تَجِدَ لَهُ سَبِيلًا (88) وَدُّوا لَوْ تَكْفُرُونَ كَمَا كَفَرُوا فَتَكُونُونَ سَوَاءً}صدق الله العظيم [النساء:88-98].
{شما را درمورد این دو گروه منافق چه می‌شود؟ خداوند آنان را به کیفر کارهای ناپسندى که مرتکب شده‌اند، سرنگون کرده است. آیا مى‌خواهید کسانى را که خداوند گمراه کرده، به راه آورید؟ [در حالى که] هر کس را خداوند گمراه کند، هرگز راهى براى او نخواهى یافت. (۸۸) آنان دوست دارند که شما همچون خودشان کافر شوید، تا با آنان برابر گردید.}
و برای مسلمانان نصاری و مسلمانان امیّ روشن شد میان آنها دو گروه از منافقان هستند که از شیاطین بشرند که تظاهر می‌کنند ایمان دارند و کفر خود را مخفی کرده‌اند تا مردم را از عبادت خداوند یکتا بازدارند و می‌خواهند مردم نسبت به خدا کافر شده و چیزهایی را شریک او قرار دهند که برهانی برای آنها نازل نشده است و اما یک گروه از منافقان در میان نصاری بودند و خداوند آنها را با سخن کافرانه‌شان در مورد این که مسیح عیسی بن مریم؛ خداست؛ رسوا کرد؛ گروهی دیگر می‌گویند او پسر خداست و قصد دارند نصاری با کافر شدن به خدا و یا با مبالغه درمورد دین نصاری و شرک آوردن به خدا؛ آنها را از نور به ظلمات و تاریکی بکشانند. خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَلَوْ أَنَّ أَهْلَ الْكِتَابِ آمَنُوا وَاتَّقَوْا لَكَفَّرْنَا عَنْهُمْ سَيِّئَاتِهِمْ وَلَأَدْخَلْنَاهُمْ جَنَّاتِ النَّعِيمِ (65) وَلَوْ أَنَّهُمْ أَقَامُوا التَّوْرَاةَ وَالْإِنجِيلَ وَمَا أُنزِلَ إِلَيْهِم مِّن رَّبِّهِمْ لَأَكَلُوا مِن فَوْقِهِمْ وَمِن تَحْتِ أَرْجُلِهِم ۚ مِّنْهُمْ أُمَّةٌ مُّقْتَصِدَةٌ ۖ وَكَثِيرٌ مِّنْهُمْ سَاءَ مَا يَعْمَلُونَ (66) ۞ يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنزِلَ إِلَيْكَ مِن رَّبِّكَ ۖ وَإِن لَّمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ ۚ وَاللَّهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ ۗ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْكَافِرِينَ (67) قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لَسْتُمْ عَلَىٰ شَيْءٍ حَتَّىٰ تُقِيمُوا التَّوْرَاةَ وَالْإِنجِيلَ وَمَا أُنزِلَ إِلَيْكُم مِّن رَّبِّكُمْ ۗ وَلَيَزِيدَنَّ كَثِيرًا مِّنْهُم مَّا أُنزِلَ إِلَيْكَ مِن رَّبِّكَ طُغْيَانًا وَكُفْرًا ۖ فَلَا تَأْسَ عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ (68) إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَالَّذِينَ هَادُوا وَالصَّابِئُونَ وَالنَّصَارَىٰ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ وَعَمِلَ صَالِحًا فَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ (69) لَقَدْ أَخَذْنَا مِيثَاقَ بَنِي إِسْرَائِيلَ وَأَرْسَلْنَا إِلَيْهِمْ رُسُلًا ۖ كُلَّمَا جَاءَهُمْ رَسُولٌ بِمَا لَا تَهْوَىٰ أَنفُسُهُمْ فَرِيقًا كَذَّبُوا وَفَرِيقًا يَقْتُلُونَ (70)وَحَسِبُوا أَلَّا تَكُونَ فِتْنَةٌ فَعَمُوا وَصَمُّوا ثُمَّ تَابَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ ثُمَّ عَمُوا وَصَمُّوا كَثِيرٌ مِّنْهُمْ ۚ وَاللَّهُ بَصِيرٌ بِمَا يَعْمَلُونَ (71) لَقَدْ كَفَرَ الَّذِينَ قَالُوا إِنَّ اللَّهَ هُوَ الْمَسِيحُ ابْنُ مَرْيَمَ ۖ وَقَالَ الْمَسِيحُ يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ اعْبُدُوا اللَّهَ رَبِّي وَرَبَّكُمْ ۖ إِنَّهُ مَن يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَقَدْ حَرَّمَ اللَّهُ عَلَيْهِ الْجَنَّةَ وَمَأْوَاهُ النَّارُ ۖ وَمَا لِلظَّالِمِينَ مِنْ أَنصَارٍ (72) لَّقَدْ كَفَرَ الَّذِينَ قَالُوا إِنَّ اللَّهَ ثَالِثُ ثَلَاثَةٍ ۘ وَمَا مِنْ إِلَٰهٍ إِلَّا إِلَٰهٌ وَاحِدٌ ۚ وَإِن لَّمْ يَنتَهُوا عَمَّا يَقُولُونَ لَيَمَسَّنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (73) أَفَلَا يَتُوبُونَ إِلَى اللَّهِ وَيَسْتَغْفِرُونَهُ ۚ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ (74) مَّا الْمَسِيحُ ابْنُ مَرْيَمَ إِلَّا رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِهِ الرُّسُلُ وَأُمُّهُ صِدِّيقَةٌ ۖ كَانَا يَأْكُلَانِ الطَّعَامَ ۗ انظُرْ كَيْفَ نُبَيِّنُ لَهُمُ الْآيَاتِ ثُمَّ انظُرْ أَنَّىٰ يُؤْفَكُونَ (75) قُلْ أَتَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ مَا لَا يَمْلِكُ لَكُمْ ضَرًّا وَلَا نَفْعًا ۚ وَاللَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ (76) قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لَا تَغْلُوا فِي دِينِكُمْ غَيْرَ الْحَقِّ وَلَا تَتَّبِعُوا أَهْوَاءَ قَوْمٍ قَدْ ضَلُّوا مِن قَبْلُ وَأَضَلُّوا كَثِيرًا وَضَلُّوا عَن سَوَاءِ السَّبِيلِ (77)لُعِنَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِن بَنِي إِسْرَائِيلَ عَلَىٰ لِسَانِ دَاوُودَ وَعِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ ۚ ذَٰلِكَ بِمَا عَصَوا وَّكَانُوا يَعْتَدُونَ (78) كَانُوا لَا يَتَنَاهَوْنَ عَن مُّنكَرٍ فَعَلُوهُ ۚ لَبِئْسَ مَا كَانُوا يَفْعَلُونَ (79) تَرَىٰ كَثِيرًا مِّنْهُمْ يَتَوَلَّوْنَ الَّذِينَ كَفَرُوا ۚ لَبِئْسَ مَا قَدَّمَتْ لَهُمْ أَنفُسُهُمْ أَن سَخِطَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ وَفِي الْعَذَابِ هُمْ خَالِدُونَ (80) وَلَوْ كَانُوا يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالنَّبِيِّ وَمَا أُنزِلَ إِلَيْهِ مَا اتَّخَذُوهُمْ أَوْلِيَاءَ وَلَٰكِنَّ كَثِيرًا مِّنْهُمْ فَاسِقُونَ (81) ۞ لَتَجِدَنَّ أَشَدَّ النَّاسِ عَدَاوَةً لِّلَّذِينَ آمَنُوا الْيَهُودَ وَالَّذِينَ أَشْرَكُوا ۖ وَلَتَجِدَنَّ أَقْرَبَهُم مَّوَدَّةً لِّلَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ قَالُوا إِنَّا نَصَارَىٰ ۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّ مِنْهُمْ قِسِّيسِينَ وَرُهْبَانًا وَأَنَّهُمْ لَا يَسْتَكْبِرُونَ (82) وَإِذَا سَمِعُوا مَا أُنزِلَ إِلَى الرَّسُولِ تَرَىٰ أَعْيُنَهُمْ تَفِيضُ مِنَ الدَّمْعِ مِمَّا عَرَفُوا مِنَ الْحَقِّ ۖ يَقُولُونَ رَبَّنَا آمَنَّا فَاكْتُبْنَا مَعَ الشَّاهِدِينَ (83)وَمَا لَنَا لَا نُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَمَا جَاءَنَا مِنَ الْحَقِّ وَنَطْمَعُ أَن يُدْخِلَنَا رَبُّنَا مَعَ الْقَوْمِ الصَّالِحِينَ (84)} صدق الله العظيم [المائدة].
{و اگر اهل کتاب ایمان مى‌آوردند و تقوا پیشه مى‌کردند، گناهانشان را مى‌بخشیدیم و آنها را در باغ‌هاى پرنعمت بهشت وارد مى‌ساختیم. (۶۵) و اگر آنها تورات و انجیل و آنچه را از پروردگارشان به سوى آنها فروفرستاده شده است، برپا مى‌داشتند، از نعمت‌هاى آسمانى و زمینى برخوردار مى‌شدند. جمعى از آنها میانه‌رو هستند؛ ولى بیشترشان بدکردارند. (۶۶) اى رسول! آنچه را از سوى پروردگارت به تو نازل شده است، به طور کامل برسان. و اگر چنین نکنى پیام و رساله او را نرسانده‌اى و خداوند تو را مردم حفظ مى‌کند. خداوند گروه کافران را هدایت نمى‌کند. (۶۷) بگو: «اى اهل کتاب! بر هیچ چیز نیستید مگر آن که تورات و انجیل و آنچه را از سوى پروردگارتان نازل شده، برپا دارید.» و بى‌گمان آنچه از پروردگارت به سوى تو فرو فرستاده شده، سرکشى و کفر بسیارى از آنان را خواهد افزود، پس بر کافران اندوه مخور! (۶۸) کسانى که ایمان آوردند و یهودیان و صابئان و نصارا، هر کدام به خدا و روز قیامت ایمان بیاورند و کار شایسته انجام دهند، نه بیمى خواهند داشت و نه اندوهگین مى‌گردند. (۶۹) ما از بنى‌اسرائیل پیمان گرفتیم و پیامبرانى به سوى آنان فرستادیم. [امّا] هرگاه پیامبرى برایشان [سخن و] پیامى آورد که دلخواهشان نبود، دستهاى را دروغگو شمردند و دستهاى را کشتند. (۷۰)آنها گمان کردند فتنه‌ای [برایشان] نخواهد بود، پس کور و کر شدند. سپس خداوند توبه‌شان را پذیرفت. دیگر بار بسیارى از آنان کور و کر شدند. و خداوند به آنچه مى‌کنند، بیناست. (۷۱) قطعاً کافر شدند کسانى که گفتند: «خداوند، همان مسیح پسر مریم است.» در حالى که مسیح خود گفت: «اى بنى‌اسرائیل! خدای یگانه را بپرستید که پروردگار من و شماست. هر کس براى خدا همتایى قرار دهد، خداوند بهشت را بر او حرام کرده و جایگاهش دوزخ است. و براى ستمگران هیچ یاورى نیست.» (۷۲) به راستى کافر شدند آنان که گفتند: «خداوند، سومین [خدا از] سه [خدا] است.» جز خداى یکتا هیچ معبودى نیست. و اگر از آنچه مى‌گویند، دست برندارند، عذابى دردناک به کافران آنها خواهد رسید. (۷۳) پس آیا به سوى خدا بازنمى‌گردند و از او آمرزش نمى‌خواهند؟ در حالى که خداوند، آمرزنده و مهربان است. (۷۴) جز این نیست که مسیح پسر مریم،؛ رسول[خدا] بود. پیش از او نیز رسولانی بودند. و مادرش بسیار راستگو و درستکار بود. آن دو غذا مى‌خوردند. بنگر که چگونه نشانه‌هارا براى مردم بیان مى‌کنیم، پس بنگر که این مردم چگونه [از حقّ] روى‌گردان مى‌شوند؟ (۷۵) بگو: «آیا جز خدا، چیزى را مى‌پرستید که اختیار زیان و سود شما را ندارد؟ و خداوند، شنوا و داناست.» (۷۶) بگو: «اى اهل کتاب! در دین خود به ناحقّ غلوّ [و زیاده روى] نکنید و از هوس‌هاى گروهى که از پیش گمراه بودند و بسیارى را گمراه کردند و از راه میانه به بیراهه رفتند، پیروى نکنید.» (۷۷) کافران بنى‌اسرائیل، بر زبان داود و عیسى پسر مریم لعنت شدند. این بدان سبب بود که نافرمانى کرده و تجاوز مى‌نمودند. (۷۸) آنان یکدیگر را از کارهاى زشتى که انجام مى‌دادند، بازنمى‌داشتند. چه بد کارى مى‌کردند! (۷۹) بسیارى از آنان را مى‌بینى که با کافران دوستى مى‌ورزند، [و آنان را سرپرست خود مى‌گیرند.] به راستى زشت است آنچه خود براى خویش پیش فرستادند که [سبب شد] خداوند بر آنان خشم گرفت. و آنان در عذاب، جاوِدانند. (۸۰)}
آن‌گاه بسیاری از صحف ( نوشته های ) تورات واقعی و حق را پنهان کرده و از خودشان چیزهایی نوشتند تا تعمداً به خدا نسبت دروغ داده و حق را مخفی کنند. خداوند تعالی می‌فرماید:
{يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لِمَ تَلْبِسُونَ الْحَقَّ بِالْبَاطِلِ وَتَكْتُمُونَ الْحَقَّ وَأَنتُمْ تَعْلَمُونَ (71) وَقَالَت طَّائِفَةٌ مِّنْ أَهْلِ الْكِتَابِ آمِنُوا بِالَّذِي أُنزِلَ عَلَى الَّذِينَ آمَنُوا وَجْهَ النَّهَارِ وَاكْفُرُوا آخِرَهُ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ (72) وَلَا تُؤْمِنُوا إِلَّا لِمَن تَبِعَ دِينَكُمْ قُلْ إِنَّ الْهُدَىٰ هُدَى اللَّهِ أَن يُؤْتَىٰ أَحَدٌ مِّثْلَ مَا أُوتِيتُمْ أَوْ يُحَاجُّوكُمْ عِندَ رَبِّكُمْ ۗ قُلْ إِنَّ الْفَضْلَ بِيَدِ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَن يَشَاءُ ۗ وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ (73) يَخْتَصُّ بِرَحْمَتِهِ مَن يَشَاءُ ۗ وَاللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ (74) ۞ وَمِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ مَنْ إِن تَأْمَنْهُ بِقِنطَارٍ يُؤَدِّهِ إِلَيْكَ وَمِنْهُم مَّنْ إِن تَأْمَنْهُ بِدِينَارٍ لَّا يُؤَدِّهِ إِلَيْكَ إِلَّا مَا دُمْتَ عَلَيْهِ قَائِمًا ۗ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ قَالُوا لَيْسَ عَلَيْنَا فِي الْأُمِّيِّينَ سَبِيلٌ وَيَقُولُونَ عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ وَهُمْ يَعْلَمُونَ (75) بَلَىٰ مَنْ أَوْفَىٰ بِعَهْدِهِ وَاتَّقَىٰ فَإِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُتَّقِينَ (76) إِنَّ الَّذِينَ يَشْتَرُونَ بِعَهْدِ اللَّهِ وَأَيْمَانِهِمْ ثَمَنًا قَلِيلًا أُولَٰئِكَ لَا خَلَاقَ لَهُمْ فِي الْآخِرَةِ وَلَا يُكَلِّمُهُمُ اللَّهُ وَلَا يَنظُرُ إِلَيْهِمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَلَا يُزَكِّيهِمْ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (77) وَإِنَّ مِنْهُمْ لَفَرِيقًا يَلْوُونَ أَلْسِنَتَهُم بِالْكِتَابِ لِتَحْسَبُوهُ مِنَ الْكِتَابِ وَمَا هُوَ مِنَ الْكِتَابِ وَيَقُولُونَ هُوَ مِنْ عِندِ اللَّهِ وَمَا هُوَ مِنْ عِندِ اللَّهِ وَيَقُولُونَ عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ وَهُمْ يَعْلَمُونَ (78) مَا كَانَ لِبَشَرٍ أَن يُؤْتِيَهُ اللَّهُ الْكِتَابَ وَالْحُكْمَ وَالنُّبُوَّةَ ثُمَّ يَقُولَ لِلنَّاسِ كُونُوا عِبَادًا لِّي مِن دُونِ اللَّهِ وَلَٰكِن كُونُوا رَبَّانِيِّينَ بِمَا كُنتُمْ تُعَلِّمُونَ الْكِتَابَ وَبِمَا كُنتُمْ تَدْرُسُونَ (79) وَلَا يَأْمُرَكُمْ أَن تَتَّخِذُوا الْمَلَائِكَةَ وَالنَّبِيِّينَ أَرْبَابًا ۗ أَيَأْمُرُكُم بِالْكُفْرِ بَعْدَ إِذْ أَنتُم مُّسْلِمُونَ (80)}صدق الله العظيم [آل عمران].
{ای اهل کتاب! چرا حق را با باطل (می‌آمیزید و) مشتبه می‌کنید ، و حقیقت را پوشیده می‌دارید در حالی که می‌دانید؟! (۷۱) و جمعی از اهل کتاب (از یهود) گفتند: «(بروید در ظاهر) به آنچه بر مؤمنان نازل شده، در آغاز روز ایمان بیاورید؛ و در پایان روز، کافر شوید! شاید آنها بازگردند!. (۷۲) و جز به کسی که از آیین شما پیروی می‌کند، (واقعاً) ایمان نیاورید!» بگو: «هدایت، هدایت الهی است! که به امّتى دیگر نیز همانند آنچه [کتاب] به شما داده شده، داده شود، تا در نزد پروردگار با شما بحث و گفتگو کنند.» [به آنان] بگو: «فضل و رحمت به دست خداست، او به هر که بخواهد، عطا مى‌کند و خداوند داراى رحمت گسترده و علم بى‌انتهاست. (۷۳) هر کس را بخواهد، ویژه رحمت خود می‌کند؛ و خداوند، دارای مواهب عظیم است.» (۷۴) و در میان اهل کتاب، کسانی هستند که اگر قنطاری ( یک کیلو گرم طلا ) رسم امانت به آنها بسپاری، به تو باز می‌گردانند؛ و کسانی هستند که اگر یک دینار هم به آنان بسپاری، به تو باز نمی‌گردانند؛ مگر تا زمانی که بالای سر آنها ایستاده باشی! این بخاطر آن است که می‌گویند: «ما در برابر امّیّین مسؤول نیستیم.» و بر خدا دروغ می‌بندند؛ در حالی که می‌دانند). (۷۵) آری، کسی که به پیمان خود وفا کند و پرهیزگاری پیشه نماید،خداوند پرهیزگاران را دوست دارد. (۷۶) کسانی که پیمان الهی و سوگندهای خود را به بهای ناچیزی می‌فروشند، آنها بهره‌ای در آخرت نخواهند داشت؛ و خداوند با آنها سخن نمی‌گوید و به آنان در قیامت نمی‌نگرد و آنها را (از گناه) پاک نمی‌سازد؛ و عذاب دردناکی برای آنهاست. (۷۷)در میان آنها کسانی هستند که به هنگام تلاوت کتاب (خدا)، زبان خود را چنان می‌گردانند که گمان کنید از کتاب (خدا) است؛ در حالی که از کتاب (خدا) نیست! می‌گویند: «آن از طرف خداست!» با اینکه از طرف خدا نیست، و به خدا دروغ می‌بندند در حالی که می‌دانند! (۷۸) برای هیچ بشری سزاوار نیست که خداوند، کتاب آسمانی و حکم و نبوّت به او دهد سپس او به مردم بگوید: «غیر از خدا، مرا پرستش کنید!» بلکه مردمی الهی باشید، آن‌گونه که کتاب خدا را می‌آموختید و درس می‌خواندید! (۷۹) و نه اینکه به شما دستور دهد که فرشتگان و پیامبران را، پروردگار خود انتخاب کنید. آیا شما را، پس از آنکه مسلمان شدید، به کفر دعوت می‌کند؟! (۸۰)}
ولی مصیبت و بلای بزرگ در این است که مسلمانان در عصر برانگیخته شدن مهدی منتظر ناصر محمد یمانی از دعوت به حکمیت براساس کتاب خدا قرآن عظیم روگردانند؛ انگار که پیرو ملت و قومی از نصاری و یهودند که به قرآن عظیم کافرند!!چه کسی مسلمانان و کافران را از عذاب کسف( کوه‌های تگرگ) و باد صرصر توفنده و بسیار بسیار سرد پناه خواهد داد؟ عذابی که مدتی قبل در مورد آن هشدار داده بودیم. این عذاب از شمال غربی می‌آید؛ یعنی از شمال غرب ستاره قطبی می آید و گستره وسیعی را در برمی‌گیرد...دونالد ترامپ! چه کسی شما را از باران عذابی که از ابر فرود نمی‌آید واز سیارک عذاب راجفه؛ پناه خواهد داد؟ ای جماعت عرب و عجم روگردان از کتاب! همانا که به دلیل روگرداندن شما از دعوت به حکمیت براساس کتاب خدا قرآن عظیم؛ موعد عذاب نزدیک شده است. خدا را که پروردگار من و شماست شاهد می‌گیرم؛ که او به خاطر کتابش خشمگین است؛ ای کسانی که خود را از مکرو غضب و عذاب خدا در امان می‌پندارید؛ چه کسی شما را از عذاب پروردگار من و شما؛ خداوندی که کتاب را نازل نموده و ابرها را به حرکت درمی‌آورد و احزاب را به هزیمت می‌کشاند؛ نجات خواهد داد؟ ای خردمندان از خدا بترسید.
با این که من برای روز شروع عذاب خداوندی که پروردگار من و شماست؛موعدی معین نمی‌کنم؛ ولی عذاب خدا نزدیک است؛ برای کسانی که خود را از مکر پروردگار در امان می‌پندارند؛ در حالی که خدا از آن چه که در نفس آنان می‌گذرد باخبر است و می‌داند آنها می‌خواهند نور خدا را با دهانشان خاموش سازند در حالی که خداوند تنها کامل شدن نورش را می‌خواهد ولو مجرمان از ظهور آن خرسند نباشند. ایام نحس به شما نزدیک شده؛ تصدیق آیات بینه‌ای که تنها مجرمان نسبت به آن کافرند.این بنده خدا امام مهديّ ناصر محمد اليماني نیست که به شما هشدار می‌دهد؛ بلکه فرمان خدا در آیات محکم کتابش است و او به روگردانان پیروی از کتابش و اطاعت از خلیفه او در زمین هشدار می‌دهد؛ خلیفه‌ای که برانگیخته شده تا ناصر و یاور آن چیزی باشد که بر خاتم الأنبیاء و المرسلین محمدٍ رسول الله صلى الله عليه وآله وسلم و تمام رسولان پروردگارش نازل شده و ما میان احدی از رسولان خدا فرقی نگذاشته و همگی تسلیم درگاه خداوندییم.
من این بیان حق قرآن را با بشارت به کسانی پایان می‌برم که از پیروی از این کتاب روگردانند: قارعه پشت سر قارعه خواهد آمد؛ تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{فَإِنْ أَعْرَضُوا فَقُلْ أَنذَرْتُكُمْ صَاعِقَةً مِّثْلَ صَاعِقَةِ عَادٍ وَثَمُودَ (13) إِذْ جَاءَتْهُمُ الرُّسُلُ مِن بَيْنِ أَيْدِيهِمْ وَمِنْ خَلْفِهِمْ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا اللَّهَ ۖ قَالُوا لَوْ شَاءَ رَبُّنَا لَأَنزَلَ مَلَائِكَةً فَإِنَّا بِمَا أُرْسِلْتُم بِهِ كَافِرُونَ (14) فَأَمَّا عَادٌ فَاسْتَكْبَرُوا فِي الْأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَقَالُوا مَنْ أَشَدُّ مِنَّا قُوَّةً ۖ أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّ اللَّهَ الَّذِي خَلَقَهُمْ هُوَ أَشَدُّ مِنْهُمْ قُوَّةً ۖ وَكَانُوا بِآيَاتِنَا يَجْحَدُونَ (15) فَأَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ رِيحًا صَرْصَرًا فِي أَيَّامٍ نَّحِسَاتٍ لِّنُذِيقَهُمْ عَذَابَ الْخِزْيِ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ۖ وَلَعَذَابُ الْآخِرَةِ أَخْزَىٰ ۖ وَهُمْ لَا يُنصَرُونَ (16) وَأَمَّا ثَمُودُ فَهَدَيْنَاهُمْ فَاسْتَحَبُّوا الْعَمَىٰ عَلَى الْهُدَىٰ فَأَخَذَتْهُمْ صَاعِقَةُ الْعَذَابِ الْهُونِ بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ (17) وَنَجَّيْنَا الَّذِينَ آمَنُوا وَكَانُوا يَتَّقُونَ (18)}صدق الله العظيم [فصلت].
{پس اگر روى‌گرداندند، بگو: «من شما را از صاعقه‌اى همچون صاعقه‌ى قوم عاد و ثَمود مى‌ترسانم.» (۱۳) آن‌گاه که فرستادگان [ما] از پیش رو و پشت سر آمدند:«جز خداوند را نپرستید!» گفتند: «اگر پروردگار ما مى‌خواست قطعاً فرشتگانى را مى‌فرستاد. پس ما به آنچه شما را به آن فرستاده‌اند، کافریم.» (۱۴) پس قوم عاد به ناحقّ در زمین تکبّر ورزیدند و گفتند: «کیست که از ما نیرومندتر باشد؟» آیا ندیدند که همان خداوندى که آنان را آفرید، نیرومندتر از آنهاست؟ و پیوسته به آیات ما کفر می‌ورزیدند. (۱۵) پس ما در روزهایی شوم، بادى سرد و توفنده را بر آنان فرستادیم تا عذاب خوارى و رسوایی را در همین دنیا به آنان بچشانیم. و قطعاً عذاب آخرت رسواکننده‌تر است. و آنان یارى نخواهند شد. (۱۶) و امّا قوم ثَمود، آنان را هدایت کردیم؛ ولى کوردلى را بر هدایت ترجیح دادند. پس به کیفر دست آوردشان، صاعقه‌ی عذابِ خفّت‌بار آنان را فروگرفت. (۱۷) و ما آنان را که ایمان آوردند و پرهیزکار بودند، نجات دادیم. (۱۸)}
ای جماعت انصار پیشگام برگزیده؛ شما را از تعیین موعدی برای روز عذاب برحذر می‌دارم حتی اگر قرار باشد عذاب در ساعات آینده رخ دهند . فرمان خدا در آیات محکم کتابش را به یاد داشته باشید که امر نموده موعدی برای عذاب تعیین نشود:{{ وَيَقُولُونَ مَتَىٰ هَٰذَا الْوَعْدُ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ (25) قُلْ إِنَّمَا الْعِلْمُ عِندَ اللَّهِ وَإِنَّمَا أَنَا نَذِيرٌ مُّبِينٌ (26) }}
{و پیش از تو هیچ رسولی نفرستادیم جز این که به وحی کردیم که معبودى جز من نیست، پس [تنها] مرا بپرستید. (۲۵) و گفتند: «[خداوند] رحمان فرزند گرفته است!» منزّه است او! بلکه بندگانى گرامى هستند. (۲۶)}
و تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{فَتَوَلَّ عَنْهُمْ فَمَا أَنتَ بِمَلُومٍ (54) وَذَكِّرْ فَإِنَّ الذِّكْرَىٰ تَنفَعُ الْمُؤْمِنِينَ (55) وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ (56) مَا أُرِيدُ مِنْهُم مِّن رِّزْقٍ وَمَا أُرِيدُ أَن يُطْعِمُونِ (57) إِنَّ اللَّهَ هُوَ الرَّزَّاقُ ذُو الْقُوَّةِ الْمَتِينُ (58) فَإِنَّ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا ذَنُوبًا مِّثْلَ ذَنُوبِ أَصْحَابِهِمْ فَلَا يَسْتَعْجِلُونِ (59) فَوَيْلٌ لِّلَّذِينَ كَفَرُوا مِن يَوْمِهِمُ الَّذِي يُوعَدُونَ (60)} صدق الله العظيم [الذاريات].
{پس، از آنان روى بگردان که تو مورد سرزنش نیستى. (۵۴) و یادآورى کن، که ذکربراى مؤمنان سودمند است. (۵۵) و جنّ و انسان را نیافریدم مگر براى عبادت. (۵۶) و من از آنان هیچ رزقى نمى‌خواهم و نمى‌خواهم که به من خوراک بدهند. (۵۷) زیرا خداوند است آن روزى‌رسانِ نیرومندِ استوار. (۵۸) پس کسانى که ستم کردند، سهم بزرگى [از عذاب] دارند، همانند سهم یارانشان [در اقوام پیشین]. پس از من درخواست شتاب نکنند (۵۹) پس واى بر کسانى که کفر ورزیدند، از روزى که وعده داده مى‌شوند. (۶۰)}
ولی خداوند در قرآن عظیم مکر این دو گروه را رسوا کرد:
{فَمَا لَكُمْ فِي الْمُنَافِقِينَ فِئَتَيْنِ وَاللَّهُ أَرْكَسَهُم بِمَا كَسَبُوا ۚ أَتُرِيدُونَ أَن تَهْدُوا مَنْ أَضَلَّ اللَّهُ ۖ وَمَن يُضْلِلِ اللَّهُ فَلَن تَجِدَ لَهُ سَبِيلًا (88) وَدُّوا لَوْ تَكْفُرُونَ كَمَا كَفَرُوا فَتَكُونُونَ سَوَاءً}صدق الله العظيم [النساء:88-98].
{شما را درمورد این دو گروه منافق چه می‌شود؟ خداوند آنان را به کیفر کارهای ناپسندى که مرتکب شده‌اند، سرنگون کرده است. آیا مى‌خواهید کسانى را که خداوند گمراه کرده، به راه آورید؟ [در حالى که] هر کس را خداوند گمراه کند، هرگز راهى براى او نخواهى یافت. (۸۸) آنان دوست دارند که شما همچون خودشان کافر شوید، تا با آنان برابر گردید.}
و برای مسلمانان نصاری و مسلمانان امیّ روشن شد میان آنها دو گروه از منافقان هستند که از شیاطین بشرند که تظاهر می‌کنند ایمان دارند و کفر خود را مخفی کرده‌اند تا مردم را از عبادت خداوند یکتا بازدارند و می‌خواهند مردم نسبت به خدا کافر شده و چیزهایی را شریک او قرار دهند که برهانی برای آنها نازل نشده است و اما یک گروه از منافقان در میان نصاری بودند و خداوند آنها را با سخن کافرانه‌شان در مورد این که مسیح عیسی بن مریم؛ خداست؛ رسوا کرد؛ گروهی دیگر می‌گویند او پسر خداست و قصد دارند نصاری با کافر شدن به خدا و یا با مبالغه درمورد دین نصاری و شرک آوردن به خدا؛ آنها را از نور به ظلمات و تاریکی بکشانند. خداوند تعالی می‌فرماید:
{وَلَوْ أَنَّ أَهْلَ الْكِتَابِ آمَنُوا وَاتَّقَوْا لَكَفَّرْنَا عَنْهُمْ سَيِّئَاتِهِمْ وَلَأَدْخَلْنَاهُمْ جَنَّاتِ النَّعِيمِ (65) وَلَوْ أَنَّهُمْ أَقَامُوا التَّوْرَاةَ وَالْإِنجِيلَ وَمَا أُنزِلَ إِلَيْهِم مِّن رَّبِّهِمْ لَأَكَلُوا مِن فَوْقِهِمْ وَمِن تَحْتِ أَرْجُلِهِم ۚ مِّنْهُمْ أُمَّةٌ مُّقْتَصِدَةٌ ۖ وَكَثِيرٌ مِّنْهُمْ سَاءَ مَا يَعْمَلُونَ (66) ۞ يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنزِلَ إِلَيْكَ مِن رَّبِّكَ ۖ وَإِن لَّمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ ۚ وَاللَّهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ ۗ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْكَافِرِينَ (67) قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لَسْتُمْ عَلَىٰ شَيْءٍ حَتَّىٰ تُقِيمُوا التَّوْرَاةَ وَالْإِنجِيلَ وَمَا أُنزِلَ إِلَيْكُم مِّن رَّبِّكُمْ ۗ وَلَيَزِيدَنَّ كَثِيرًا مِّنْهُم مَّا أُنزِلَ إِلَيْكَ مِن رَّبِّكَ طُغْيَانًا وَكُفْرًا ۖ فَلَا تَأْسَ عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ (68) إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَالَّذِينَ هَادُوا وَالصَّابِئُونَ وَالنَّصَارَىٰ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَالْيَوْمِ الْآخِرِ وَعَمِلَ صَالِحًا فَلَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ (69) لَقَدْ أَخَذْنَا مِيثَاقَ بَنِي إِسْرَائِيلَ وَأَرْسَلْنَا إِلَيْهِمْ رُسُلًا ۖ كُلَّمَا جَاءَهُمْ رَسُولٌ بِمَا لَا تَهْوَىٰ أَنفُسُهُمْ فَرِيقًا كَذَّبُوا وَفَرِيقًا يَقْتُلُونَ (70)وَحَسِبُوا أَلَّا تَكُونَ فِتْنَةٌ فَعَمُوا وَصَمُّوا ثُمَّ تَابَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ ثُمَّ عَمُوا وَصَمُّوا كَثِيرٌ مِّنْهُمْ ۚ وَاللَّهُ بَصِيرٌ بِمَا يَعْمَلُونَ (71) لَقَدْ كَفَرَ الَّذِينَ قَالُوا إِنَّ اللَّهَ هُوَ الْمَسِيحُ ابْنُ مَرْيَمَ ۖ وَقَالَ الْمَسِيحُ يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ اعْبُدُوا اللَّهَ رَبِّي وَرَبَّكُمْ ۖ إِنَّهُ مَن يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَقَدْ حَرَّمَ اللَّهُ عَلَيْهِ الْجَنَّةَ وَمَأْوَاهُ النَّارُ ۖ وَمَا لِلظَّالِمِينَ مِنْ أَنصَارٍ (72) لَّقَدْ كَفَرَ الَّذِينَ قَالُوا إِنَّ اللَّهَ ثَالِثُ ثَلَاثَةٍ ۘ وَمَا مِنْ إِلَٰهٍ إِلَّا إِلَٰهٌ وَاحِدٌ ۚ وَإِن لَّمْ يَنتَهُوا عَمَّا يَقُولُونَ لَيَمَسَّنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (73) أَفَلَا يَتُوبُونَ إِلَى اللَّهِ وَيَسْتَغْفِرُونَهُ ۚ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ (74) مَّا الْمَسِيحُ ابْنُ مَرْيَمَ إِلَّا رَسُولٌ قَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِهِ الرُّسُلُ وَأُمُّهُ صِدِّيقَةٌ ۖ كَانَا يَأْكُلَانِ الطَّعَامَ ۗ انظُرْ كَيْفَ نُبَيِّنُ لَهُمُ الْآيَاتِ ثُمَّ انظُرْ أَنَّىٰ يُؤْفَكُونَ (75) قُلْ أَتَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ مَا لَا يَمْلِكُ لَكُمْ ضَرًّا وَلَا نَفْعًا ۚ وَاللَّهُ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ (76) قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لَا تَغْلُوا فِي دِينِكُمْ غَيْرَ الْحَقِّ وَلَا تَتَّبِعُوا أَهْوَاءَ قَوْمٍ قَدْ ضَلُّوا مِن قَبْلُ وَأَضَلُّوا كَثِيرًا وَضَلُّوا عَن سَوَاءِ السَّبِيلِ (77)لُعِنَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِن بَنِي إِسْرَائِيلَ عَلَىٰ لِسَانِ دَاوُودَ وَعِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ ۚ ذَٰلِكَ بِمَا عَصَوا وَّكَانُوا يَعْتَدُونَ (78) كَانُوا لَا يَتَنَاهَوْنَ عَن مُّنكَرٍ فَعَلُوهُ ۚ لَبِئْسَ مَا كَانُوا يَفْعَلُونَ (79) تَرَىٰ كَثِيرًا مِّنْهُمْ يَتَوَلَّوْنَ الَّذِينَ كَفَرُوا ۚ لَبِئْسَ مَا قَدَّمَتْ لَهُمْ أَنفُسُهُمْ أَن سَخِطَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ وَفِي الْعَذَابِ هُمْ خَالِدُونَ (80) وَلَوْ كَانُوا يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالنَّبِيِّ وَمَا أُنزِلَ إِلَيْهِ مَا اتَّخَذُوهُمْ أَوْلِيَاءَ وَلَٰكِنَّ كَثِيرًا مِّنْهُمْ فَاسِقُونَ (81) ۞ لَتَجِدَنَّ أَشَدَّ النَّاسِ عَدَاوَةً لِّلَّذِينَ آمَنُوا الْيَهُودَ وَالَّذِينَ أَشْرَكُوا ۖ وَلَتَجِدَنَّ أَقْرَبَهُم مَّوَدَّةً لِّلَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ قَالُوا إِنَّا نَصَارَىٰ ۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّ مِنْهُمْ قِسِّيسِينَ وَرُهْبَانًا وَأَنَّهُمْ لَا يَسْتَكْبِرُونَ (82) وَإِذَا سَمِعُوا مَا أُنزِلَ إِلَى الرَّسُولِ تَرَىٰ أَعْيُنَهُمْ تَفِيضُ مِنَ الدَّمْعِ مِمَّا عَرَفُوا مِنَ الْحَقِّ ۖ يَقُولُونَ رَبَّنَا آمَنَّا فَاكْتُبْنَا مَعَ الشَّاهِدِينَ (83)وَمَا لَنَا لَا نُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَمَا جَاءَنَا مِنَ الْحَقِّ وَنَطْمَعُ أَن يُدْخِلَنَا رَبُّنَا مَعَ الْقَوْمِ الصَّالِحِينَ (84)} صدق الله العظيم [المائدة].
{و اگر اهل کتاب ایمان مى‌آوردند و تقوا پیشه مى‌کردند، گناهانشان را مى‌بخشیدیم و آنها را در باغ‌هاى پرنعمت بهشت وارد مى‌ساختیم. (۶۵) و اگر آنها تورات و انجیل و آنچه را از پروردگارشان به سوى آنها فروفرستاده شده است، برپا مى‌داشتند، از نعمت‌هاى آسمانى و زمینى برخوردار مى‌شدند. جمعى از آنها میانه‌رو هستند؛ ولى بیشترشان بدکردارند. (۶۶) اى رسول! آنچه را از سوى پروردگارت به تو نازل شده است، به طور کامل برسان. و اگر چنین نکنى پیام و رساله او را نرسانده‌اى و خداوند تو را مردم حفظ مى‌کند. خداوند گروه کافران را هدایت نمى‌کند. (۶۷) بگو: «اى اهل کتاب! بر هیچ چیز نیستید مگر آن که تورات و انجیل و آنچه را از سوى پروردگارتان نازل شده، برپا دارید.» و بى‌گمان آنچه از پروردگارت به سوى تو فرو فرستاده شده، سرکشى و کفر بسیارى از آنان را خواهد افزود، پس بر کافران اندوه مخور! (۶۸) کسانى که ایمان آوردند و یهودیان و صابئان و نصارا، هر کدام به خدا و روز قیامت ایمان بیاورند و کار شایسته انجام دهند، نه بیمى خواهند داشت و نه اندوهگین مى‌گردند. (۶۹) ما از بنى‌اسرائیل پیمان گرفتیم و پیامبرانى به سوى آنان فرستادیم. [امّا] هرگاه پیامبرى برایشان [سخن و] پیامى آورد که دلخواهشان نبود، دستهاى را دروغگو شمردند و دستهاى را کشتند. (۷۰)آنها گمان کردند فتنه‌ای [برایشان] نخواهد بود، پس کور و کر شدند. سپس خداوند توبه‌شان را پذیرفت. دیگر بار بسیارى از آنان کور و کر شدند. و خداوند به آنچه مى‌کنند، بیناست. (۷۱) قطعاً کافر شدند کسانى که گفتند: «خداوند، همان مسیح پسر مریم است.» در حالى که مسیح خود گفت: «اى بنى‌اسرائیل! خدای یگانه را بپرستید که پروردگار من و شماست. هر کس براى خدا همتایى قرار دهد، خداوند بهشت را بر او حرام کرده و جایگاهش دوزخ است. و براى ستمگران هیچ یاورى نیست.» (۷۲) به راستى کافر شدند آنان که گفتند: «خداوند، سومین [خدا از] سه [خدا] است.» جز خداى یکتا هیچ معبودى نیست. و اگر از آنچه مى‌گویند، دست برندارند، عذابى دردناک به کافران آنها خواهد رسید. (۷۳) پس آیا به سوى خدا بازنمى‌گردند و از او آمرزش نمى‌خواهند؟ در حالى که خداوند، آمرزنده و مهربان است. (۷۴) جز این نیست که مسیح پسر مریم،؛ رسول[خدا] بود. پیش از او نیز رسولانی بودند. و مادرش بسیار راستگو و درستکار بود. آن دو غذا مى‌خوردند. بنگر که چگونه نشانه‌هارا براى مردم بیان مى‌کنیم، پس بنگر که این مردم چگونه [از حقّ] روى‌گردان مى‌شوند؟ (۷۵) بگو: «آیا جز خدا، چیزى را مى‌پرستید که اختیار زیان و سود شما را ندارد؟ و خداوند، شنوا و داناست.» (۷۶) بگو: «اى اهل کتاب! در دین خود به ناحقّ غلوّ [و زیاده روى] نکنید و از هوس‌هاى گروهى که از پیش گمراه بودند و بسیارى را گمراه کردند و از راه میانه به بیراهه رفتند، پیروى نکنید.» (۷۷) کافران بنى‌اسرائیل، بر زبان داود و عیسى پسر مریم لعنت شدند. این بدان سبب بود که نافرمانى کرده و تجاوز مى‌نمودند. (۷۸) آنان یکدیگر را از کارهاى زشتى که انجام مى‌دادند، بازنمى‌داشتند. چه بد کارى مى‌کردند! (۷۹) بسیارى از آنان را مى‌بینى که با کافران دوستى مى‌ورزند، [و آنان را سرپرست خود مى‌گیرند.] به راستى زشت است آنچه خود براى خویش پیش فرستادند که [سبب شد] خداوند بر آنان خشم گرفت. و آنان در عذاب، جاوِدانند. (۸۰)}
آن‌گاه بسیاری از صحف ( نوشته های ) تورات واقعی و حق را پنهان کرده و از خودشان چیزهایی نوشتند تا تعمداً به خدا نسبت دروغ داده و حق را مخفی کنند. خداوند تعالی می‌فرماید:
{يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لِمَ تَلْبِسُونَ الْحَقَّ بِالْبَاطِلِ وَتَكْتُمُونَ الْحَقَّ وَأَنتُمْ تَعْلَمُونَ (71) وَقَالَت طَّائِفَةٌ مِّنْ أَهْلِ الْكِتَابِ آمِنُوا بِالَّذِي أُنزِلَ عَلَى الَّذِينَ آمَنُوا وَجْهَ النَّهَارِ وَاكْفُرُوا آخِرَهُ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ (72) وَلَا تُؤْمِنُوا إِلَّا لِمَن تَبِعَ دِينَكُمْ قُلْ إِنَّ الْهُدَىٰ هُدَى اللَّهِ أَن يُؤْتَىٰ أَحَدٌ مِّثْلَ مَا أُوتِيتُمْ أَوْ يُحَاجُّوكُمْ عِندَ رَبِّكُمْ ۗ قُلْ إِنَّ الْفَضْلَ بِيَدِ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَن يَشَاءُ ۗ وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ (73) يَخْتَصُّ بِرَحْمَتِهِ مَن يَشَاءُ ۗ وَاللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ (74) ۞ وَمِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ مَنْ إِن تَأْمَنْهُ بِقِنطَارٍ يُؤَدِّهِ إِلَيْكَ وَمِنْهُم مَّنْ إِن تَأْمَنْهُ بِدِينَارٍ لَّا يُؤَدِّهِ إِلَيْكَ إِلَّا مَا دُمْتَ عَلَيْهِ قَائِمًا ۗ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ قَالُوا لَيْسَ عَلَيْنَا فِي الْأُمِّيِّينَ سَبِيلٌ وَيَقُولُونَ عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ وَهُمْ يَعْلَمُونَ (75) بَلَىٰ مَنْ أَوْفَىٰ بِعَهْدِهِ وَاتَّقَىٰ فَإِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُتَّقِينَ (76) إِنَّ الَّذِينَ يَشْتَرُونَ بِعَهْدِ اللَّهِ وَأَيْمَانِهِمْ ثَمَنًا قَلِيلًا أُولَٰئِكَ لَا خَلَاقَ لَهُمْ فِي الْآخِرَةِ وَلَا يُكَلِّمُهُمُ اللَّهُ وَلَا يَنظُرُ إِلَيْهِمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَلَا يُزَكِّيهِمْ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ (77) وَإِنَّ مِنْهُمْ لَفَرِيقًا يَلْوُونَ أَلْسِنَتَهُم بِالْكِتَابِ لِتَحْسَبُوهُ مِنَ الْكِتَابِ وَمَا هُوَ مِنَ الْكِتَابِ وَيَقُولُونَ هُوَ مِنْ عِندِ اللَّهِ وَمَا هُوَ مِنْ عِندِ اللَّهِ وَيَقُولُونَ عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ وَهُمْ يَعْلَمُونَ (78) مَا كَانَ لِبَشَرٍ أَن يُؤْتِيَهُ اللَّهُ الْكِتَابَ وَالْحُكْمَ وَالنُّبُوَّةَ ثُمَّ يَقُولَ لِلنَّاسِ كُونُوا عِبَادًا لِّي مِن دُونِ اللَّهِ وَلَٰكِن كُونُوا رَبَّانِيِّينَ بِمَا كُنتُمْ تُعَلِّمُونَ الْكِتَابَ وَبِمَا كُنتُمْ تَدْرُسُونَ (79) وَلَا يَأْمُرَكُمْ أَن تَتَّخِذُوا الْمَلَائِكَةَ وَالنَّبِيِّينَ أَرْبَابًا ۗ أَيَأْمُرُكُم بِالْكُفْرِ بَعْدَ إِذْ أَنتُم مُّسْلِمُونَ (80)}صدق الله العظيم [آل عمران].
{ای اهل کتاب! چرا حق را با باطل (می‌آمیزید و) مشتبه می‌کنید ، و حقیقت را پوشیده می‌دارید در حالی که می‌دانید؟! (۷۱) و جمعی از اهل کتاب (از یهود) گفتند: «(بروید در ظاهر) به آنچه بر مؤمنان نازل شده، در آغاز روز ایمان بیاورید؛ و در پایان روز، کافر شوید! شاید آنها بازگردند!. (۷۲) و جز به کسی که از آیین شما پیروی می‌کند، (واقعاً) ایمان نیاورید!» بگو: «هدایت، هدایت الهی است! که به امّتى دیگر نیز همانند آنچه [کتاب] به شما داده شده، داده شود، تا در نزد پروردگار با شما بحث و گفتگو کنند.» [به آنان] بگو: «فضل و رحمت به دست خداست، او به هر که بخواهد، عطا مى‌کند و خداوند داراى رحمت گسترده و علم بى‌انتهاست. (۷۳) هر کس را بخواهد، ویژه رحمت خود می‌کند؛ و خداوند، دارای مواهب عظیم است.» (۷۴) و در میان اهل کتاب، کسانی هستند که اگر قنطاری ( یک کیلو گرم طلا ) رسم امانت به آنها بسپاری، به تو باز می‌گردانند؛ و کسانی هستند که اگر یک دینار هم به آنان بسپاری، به تو باز نمی‌گردانند؛ مگر تا زمانی که بالای سر آنها ایستاده باشی! این بخاطر آن است که می‌گویند: «ما در برابر امّیّین مسؤول نیستیم.» و بر خدا دروغ می‌بندند؛ در حالی که می‌دانند). (۷۵) آری، کسی که به پیمان خود وفا کند و پرهیزگاری پیشه نماید،خداوند پرهیزگاران را دوست دارد. (۷۶) کسانی که پیمان الهی و سوگندهای خود را به بهای ناچیزی می‌فروشند، آنها بهره‌ای در آخرت نخواهند داشت؛ و خداوند با آنها سخن نمی‌گوید و به آنان در قیامت نمی‌نگرد و آنها را (از گناه) پاک نمی‌سازد؛ و عذاب دردناکی برای آنهاست. (۷۷)در میان آنها کسانی هستند که به هنگام تلاوت کتاب (خدا)، زبان خود را چنان می‌گردانند که گمان کنید از کتاب (خدا) است؛ در حالی که از کتاب (خدا) نیست! می‌گویند: «آن از طرف خداست!» با اینکه از طرف خدا نیست، و به خدا دروغ می‌بندند در حالی که می‌دانند! (۷۸) برای هیچ بشری سزاوار نیست که خداوند، کتاب آسمانی و حکم و نبوّت به او دهد سپس او به مردم بگوید: «غیر از خدا، مرا پرستش کنید!» بلکه مردمی الهی باشید، آن‌گونه که کتاب خدا را می‌آموختید و درس می‌خواندید! (۷۹) و نه اینکه به شما دستور دهد که فرشتگان و پیامبران را، پروردگار خود انتخاب کنید. آیا شما را، پس از آنکه مسلمان شدید، به کفر دعوت می‌کند؟! (۸۰)}
ولی مصیبت و بلای بزرگ در این است که مسلمانان در عصر برانگیخته شدن مهدی منتظر ناصر محمد یمانی از دعوت به حکمیت براساس کتاب خدا قرآن عظیم روگردانند؛ انگار که پیرو ملت و قومی از نصاری و یهودند که به قرآن عظیم کافرند!!چه کسی مسلمانان و کافران را از عذاب کسف( کوه‌های تگرگ) و باد صرصر توفنده و بسیار بسیار سرد پناه خواهد داد؟ عذابی که مدتی قبل در مورد آن هشدار داده بودیم. این عذاب از شمال غربی می‌آید؛ یعنی از شمال غرب ستاره قطبی می آید و گستره وسیعی را در برمی‌گیرد...دونالد ترامپ! چه کسی شما را از باران عذابی که از ابر فرود نمی‌آید واز سیارک عذاب راجفه؛ پناه خواهد داد؟ ای جماعت عرب و عجم روگردان از کتاب! همانا که به دلیل روگرداندن شما از دعوت به حکمیت براساس کتاب خدا قرآن عظیم؛ موعد عذاب نزدیک شده است. خدا را که پروردگار من و شماست شاهد می‌گیرم؛ که او به خاطر کتابش خشمگین است؛ ای کسانی که خود را از مکرو غضب و عذاب خدا در امان می‌پندارید؛ چه کسی شما را از عذاب پروردگار من و شما؛ خداوندی که کتاب را نازل نموده و ابرها را به حرکت درمی‌آورد و احزاب را به هزیمت می‌کشاند؛ نجات خواهد داد؟ ای خردمندان از خدا بترسید.
با این که من برای روز شروع عذاب خداوندی که پروردگار من و شماست؛موعدی معین نمی‌کنم؛ ولی عذاب خدا نزدیک است؛ برای کسانی که خود را از مکر پروردگار در امان می‌پندارند؛ در حالی که خدا از آن چه که در نفس آنان می‌گذرد باخبر است و می‌داند آنها می‌خواهند نور خدا را با دهانشان خاموش سازند در حالی که خداوند تنها کامل شدن نورش را می‌خواهد ولو مجرمان از ظهور آن خرسند نباشند. ایام نحس به شما نزدیک شده؛ تصدیق آیات بینه‌ای که تنها مجرمان نسبت به آن کافرند.این بنده خدا امام مهديّ ناصر محمد اليماني نیست که به شما هشدار می‌دهد؛ بلکه فرمان خدا در آیات محکم کتابش است و او به روگردانان پیروی از کتابش و اطاعت از خلیفه او در زمین هشدار می‌دهد؛ خلیفه‌ای که برانگیخته شده تا ناصر و یاور آن چیزی باشد که بر خاتم الأنبیاء و المرسلین محمدٍ رسول الله صلى الله عليه وآله وسلم و تمام رسولان پروردگارش نازل شده و ما میان احدی از رسولان خدا فرقی نگذاشته و همگی تسلیم درگاه خداوندییم.
من این بیان حق قرآن را با بشارت به کسانی پایان می‌برم که از پیروی از این کتاب روگردانند: قارعه پشت سر قارعه خواهد آمد؛ تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{فَإِنْ أَعْرَضُوا فَقُلْ أَنذَرْتُكُمْ صَاعِقَةً مِّثْلَ صَاعِقَةِ عَادٍ وَثَمُودَ (13) إِذْ جَاءَتْهُمُ الرُّسُلُ مِن بَيْنِ أَيْدِيهِمْ وَمِنْ خَلْفِهِمْ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا اللَّهَ ۖ قَالُوا لَوْ شَاءَ رَبُّنَا لَأَنزَلَ مَلَائِكَةً فَإِنَّا بِمَا أُرْسِلْتُم بِهِ كَافِرُونَ (14) فَأَمَّا عَادٌ فَاسْتَكْبَرُوا فِي الْأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَقَالُوا مَنْ أَشَدُّ مِنَّا قُوَّةً ۖ أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّ اللَّهَ الَّذِي خَلَقَهُمْ هُوَ أَشَدُّ مِنْهُمْ قُوَّةً ۖ وَكَانُوا بِآيَاتِنَا يَجْحَدُونَ (15) فَأَرْسَلْنَا عَلَيْهِمْ رِيحًا صَرْصَرًا فِي أَيَّامٍ نَّحِسَاتٍ لِّنُذِيقَهُمْ عَذَابَ الْخِزْيِ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ۖ وَلَعَذَابُ الْآخِرَةِ أَخْزَىٰ ۖ وَهُمْ لَا يُنصَرُونَ (16) وَأَمَّا ثَمُودُ فَهَدَيْنَاهُمْ فَاسْتَحَبُّوا الْعَمَىٰ عَلَى الْهُدَىٰ فَأَخَذَتْهُمْ صَاعِقَةُ الْعَذَابِ الْهُونِ بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ (17) وَنَجَّيْنَا الَّذِينَ آمَنُوا وَكَانُوا يَتَّقُونَ (18)}صدق الله العظيم [فصلت].
{پس اگر روى‌گرداندند، بگو: «من شما را از صاعقه‌اى همچون صاعقه‌ى قوم عاد و ثَمود مى‌ترسانم.» (۱۳) آن‌گاه که فرستادگان [ما] از پیش رو و پشت سر آمدند:«جز خداوند را نپرستید!» گفتند: «اگر پروردگار ما مى‌خواست قطعاً فرشتگانى را مى‌فرستاد. پس ما به آنچه شما را به آن فرستاده‌اند، کافریم.» (۱۴) پس قوم عاد به ناحقّ در زمین تکبّر ورزیدند و گفتند: «کیست که از ما نیرومندتر باشد؟» آیا ندیدند که همان خداوندى که آنان را آفرید، نیرومندتر از آنهاست؟ و پیوسته به آیات ما کفر می‌ورزیدند. (۱۵) پس ما در روزهایی شوم، بادى سرد و توفنده را بر آنان فرستادیم تا عذاب خوارى و رسوایی را در همین دنیا به آنان بچشانیم. و قطعاً عذاب آخرت رسواکننده‌تر است. و آنان یارى نخواهند شد. (۱۶) و امّا قوم ثَمود، آنان را هدایت کردیم؛ ولى کوردلى را بر هدایت ترجیح دادند. پس به کیفر دست آوردشان، صاعقه‌ی عذابِ خفّت‌بار آنان را فروگرفت. (۱۷) و ما آنان را که ایمان آوردند و پرهیزکار بودند، نجات دادیم. (۱۸)}
ای جماعت انصار پیشگام برگزیده؛ شما را از تعیین موعدی برای روز عذاب برحذر می‌دارم حتی اگر قرار باشد عذاب در ساعات آینده رخ دهند . فرمان خدا در آیات محکم کتابش را به یاد داشته باشید که امر نموده موعدی برای عذاب تعیین نشود:{{ وَيَقُولُونَ مَتَىٰ هَٰذَا الْوَعْدُ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ (25) قُلْ إِنَّمَا الْعِلْمُ عِندَ اللَّهِ وَإِنَّمَا أَنَا نَذِيرٌ مُّبِينٌ (26) }}
صدق الله العظيم [الملك].
{{مى‌گویند: «اگر راست مى‌گویید، این وعده کی فرامى‌رسد؟» (۲۵) بگو: «علم تنها نزد خداوند است و من تنها بیم‌دهنده‌ای آشکارم.» (۲۶)}}
هم چنین با این فرموده خداوند تعالی این بیان را به پایان می‌برم:
{{ وَقُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ سَيُرِيكُمْ آيَاتِهِ فَتَعْرِفُونَهَا ۚ وَمَا رَبُّكَ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ (93) }}صدق الله العظيم [النمل].
{{و بگو: «ستایش براى خداست. به زودى آیاتش را به شما نشان خواهد داد، و آن را خواهید شناخت.» و پروردگارت از آنچه مى‌کنید، غافل نیست.}}
و هم چنین این فرموده خداوند تعالى:
{{ فَإِنَّمَا يَسَّرْنَاهُ بِلِسَانِكَ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ (58) فَارْتَقِبْ إِنَّهُم مُّرْتَقِبُونَ (59) }}صدق الله العظيم [الدخان].
{{ما قرآن را به زبان تو آسان ساختیم، تا شاید [آنان] پند گیرند. (۵۸) پس منتظر باش! که آنان نیز منتظرند. (۵۹)}}
خدایا ابلاغ کردم؛ خدایا شاهد باش، وسلامٌ على المرسلين، والحمد لله ربّ العالمين..
خليفة الله وعبده الإمام المهديّ ناصر محمد اليماني
๑•ิ.•ั๑✿๑•ิ.•ั๑ ✿ ๑•ิ.•ั๑ ✿๑•ิ.•ั๑
{{مى‌گویند: «اگر راست مى‌گویید، این وعده کی فرامى‌رسد؟» (۲۵) بگو: «علم تنها نزد خداوند است و من تنها بیم‌دهنده‌ای آشکارم.» (۲۶)}}
هم چنین با این فرموده خداوند تعالی این بیان را به پایان می‌برم:
{{ وَقُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ سَيُرِيكُمْ آيَاتِهِ فَتَعْرِفُونَهَا ۚ وَمَا رَبُّكَ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ (93) }}صدق الله العظيم [النمل].
{{و بگو: «ستایش براى خداست. به زودى آیاتش را به شما نشان خواهد داد، و آن را خواهید شناخت.» و پروردگارت از آنچه مى‌کنید، غافل نیست.}}
و هم چنین این فرموده خداوند تعالى:
{{ فَإِنَّمَا يَسَّرْنَاهُ بِلِسَانِكَ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ (58) فَارْتَقِبْ إِنَّهُم مُّرْتَقِبُونَ (59) }}صدق الله العظيم [الدخان].
{{ما قرآن را به زبان تو آسان ساختیم، تا شاید [آنان] پند گیرند. (۵۸) پس منتظر باش! که آنان نیز منتظرند. (۵۹)}}
خدایا ابلاغ کردم؛ خدایا شاهد باش، وسلامٌ على المرسلين، والحمد لله ربّ العالمين..
خليفة الله وعبده الإمام المهديّ ناصر محمد اليماني
๑•ิ.•ั๑✿๑•ิ.•ั๑ ✿ ๑•ิ.•ั๑ ✿๑•ิ.•ั๑
