[ لمتابعة رابط المشاركة الأصلية للبيان ]
الإمام ناصر محمد اليماني
24 - ربيع الثاني - 1441 هـ
21 - 12 - 2019 مـ
۳۰-آذر-۱۳۹۸ه.ش.
05:50 مساءً
( بحسب التقويم الرسمي لأمّ القرى )
๑•ิ.•ั๑✿๑•ิ.•ั๑ ✿ ๑•ิ.•ั๑ ✿๑•ิ.•ั๑
الإمام ناصر محمد اليماني
24 - ربيع الثاني - 1441 هـ
21 - 12 - 2019 مـ
۳۰-آذر-۱۳۹۸ه.ش.
05:50 مساءً
( بحسب التقويم الرسمي لأمّ القرى )
๑•ิ.•ั๑✿๑•ิ.•ั๑ ✿ ๑•ิ.•ั๑ ✿๑•ิ.•ั๑
هرکس خداوند را دوست دارد از انبیای الهی پیروی کرده و در راه حب وقرب خدا با آنان رقابت کند...
بسم الله الرحمن الرحيم،
و صلوات و سلام بر محمد رسول الله و تمام مرسلین و بر کسی که از نور هدایت پروردگار عالمیان پیروی کند و تمام مؤمنان امت‌های اولین و آخرین و در ملأ اعلی تا یوم الدین، أما بعد..
به مفتی محترم دولت یمن" شمس الدین شرف الدین" دوباره خير مقدم می گوییم و به تمام انصار و پژوهندگانی که در سکوت گفتگو با قلم صامت را پیگیر می‌کنند نیز خیر مقدم می‌گوییم. چقدر گفتگو با قلم صامت زیباست؛ میان گفتگو کنندگان مزاحمت و تشویش و بدخلقی و قطع کردن سخن طرف مقابل و دعوای لفظی وجود ندارد و حکمتی از سوی پروردگار عالمیان در این نهفته است؛ تا به سخن فرد و برهان علمی از آیات محکم قرآن عظیم و سنت حق نبوی از اول تا به آخر گوش داده شود. ما وحی جدیدی نداریم و جز بر اساس برهان علمی که خداوند در قرآن و سنت بیانی که برخلاف قرآن نباشد؛ بر محمد رسول الله نازل فرموده؛ چیزی نمی‌گوییم.
حبیب من شمس الدین شرف الدین؛ از موضوعی بسیار بزرگ سؤال کرده‌ای و به آن به حقّ پاسخ می‌دهیم تا رسولان خداوند- علیهم الصلاة و السلام ـ را با مبالغه مورد تعظیم قرار ندهید و رقابت برای خداوند را مختص آنها نکرده و مؤمنان را محروم نکنید؛ بلکه اگر خداوند را بیش از آنان دوست دارید، با رقابت با آنان در راه حب و قرب خدا؛ از آنان پیروی نمایید؛ چون سزاوار نیست مؤمنان در محبت خود به خداوند شریکی قایل شوند؛ بلکه مؤمنان در قلبشان خداوند و پروردگارشان را بیش از هر کسی دوست دارند و برای همین پیروی از انبیا الهی در دوست داشتن خداوند؛ رقابت با آنان در راه حب و قرب خداوند است و چیزی را نمی‌شناسم که در مسابقه رقابت در راه پروردگارشان آنان را جلو بیندازد مگر اینکه برای تحقق نعیمی که بسیار بزرگ‌تر از نعیم جنت است؛ ملکوت جنت نعیم را انفاق می‌کنند و من درعلم کتاب خداوند قرآن عظیم نعیمی بزرگ‌تر از بهشت نمی‌شناسم مگر نعیم رضوان نفس خداوند تعالی بر بندگانش. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{وَعَدَ اللَّـهُ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا وَمَسَاكِنَ طَيِّبَةً فِي جَنَّاتِ عَدْنٍ ۚ وَرِضْوَانٌ مِّنَ اللَّـهِ أَكْبَرُ ۚ ذَٰلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ ﴿٧٢﴾} صدق الله العظيم [التوبة].
{خداوند به مردان و زنان باایمان، باغهایی از بهشت وعده داده که نهرها از زیر درختانش جاری است؛ جاودانه در آن خواهند ماند؛ و مسکن‌های پاکیزه‌ای در بهشتهای جاودان ؛ورضوان خداوند (از همه اینها) بزرگ‌تر است؛ و پیروزی بزرگ، همین است!}
امام مهدی ناصر محمد یمانی نشانه و آیتی از کتاب را برایتان آورد که عظیم‌ترین آیت و نشانه در کتاب است و خداوند با آن به قومی که محبوب خداوندند و محب او یاری رسانده است؛ و با آن( آیت ) پیروان امام مهدی ناصر محمد یمانی را که فتوای خلیفه خدا در مورد اینکه خداوند به حق - الرحم الراحمین است - را تصدیق و باور کرده‌اند؛ یاری خواهد نمود.
ممکن است این امر برای حبیب من شمس الله شرف الدین و تمام پژهشگران عجیب باشد و بگویند:" ناصر محمد یمانی کار تو عجیب است! آیا در میان مؤمنان کسی هست که انکار کند بی شک و تردید خداوند الرحم الراحمین است؟" امام مهدی ناصر محمد یمانی در پاسخ می‌گوید: می‌دانم شما ایمان دارید که خداوند ارحم الراحمین است ولی مشکلتان اینجاست که بین رحمتتان نسبت به فرزندانتان با رحمت خداوند که بیش از شما نسبت به فرزندان شما رحمت دارد فرق قایلید؛ سبحانه الله؛ او ارحم الراحمین است! سزاوار نیست که یکی از بندگان خدا از پروردگار ارحم الراحمین رحیم تر باشد.
امام مهدی در برابر تمام پدران و مادران سؤالی مطرح می‌کند. اگر پسر یکی از شما در تمام طول عمر از شما نافرمانی کند و بمیرد و ببینید پسرتان در روز قیامت در آتش جهنم فریاد می‌زند و از کوتاهی‌هایی که در پیشگاه پروردگارش و والدینش کرده نادم و متحسر است؛ به نام خداوند بزرگ از شما سؤال می‌کنم؛ این پدر و مادر اگر ببینند یکی از فرزندانشان در آتشی که سوخت آن از سنگ‌هاست، فریاد می‌کشد؛ چه حالی دارند؛ همین الآن چه احساسی دارند؟ جواب تمام پدرها و مادرها روشن است؛ حتماً می‌گویند:" ناصر محمد ما احساس غم وحسرت شدیدی می‌کنیم که تنها خداوند و کسانی که در موقعیتی مثل ما هستند و فرزندانشان را دوست دارند؛ از شدت آن در نفس ما باخبرند؛ پناه برخدا که چنین چیزی رخ دهد". پس امام مهدی به شما می‌گوید: و اگر رخ داد چه؟ جواب تمام پدرها و مادرهایی که فرزندانشان را دوست دارند روشن است. حتماً می‌گویند:" والله ناصر محمد یمانی این حسرت و فاجعه و رنجی بزرگ برای ماست که تنها خداوند و پدرها و مادرهایی که مثل ما فرزندانشان را دوست دارند از شدت آن باخبرند". آنگاه به شما می‌گوییم این حسرت نفس شما به خاطر فرزندانی است که می‌بینید در آتش جهنم فریاد می‌کشند ولو این که در تمام طول حیاتشان در برابر شما عصیان کرده باشند؛ با وجود این شما به این شدت در نفس خود برایشان متحسرید؛ چقدر این حسرت عظیم و بزرگ است! حال چه برسد به حسرت در نفس خداوند برای بندگانی که در پیشگاه پروردگار کوتاهی کرده‌اند؟ دلیل متحسر بودن خداوند در نفسش این است که او ارحم الراحمین است و حتماً حسرت خداوند در نفسش نسبت به بندگان بسیار عظیم‌تر از حسرتی است که شما برای فرزندانتان می‌خورید.
بیایید تا اول این موضوع را در معرض قضاوت عقل و منطق بگذاریم؛ اگر خداوند ارحم الراحمین است یعنی بیش از شما نسبت به فرزندتان رحم دارد؛ پس عقل می‌گوید:" اگر همین صفت رحمت در نفس ما باشد با این تفاوت که صفت رحمت در نفس خدا بسیار عظیم‌تر است؛ پس حتماً حسرت خداوند برای فرزندان ما بزرگ‌تر از حسرت ماست؛ ناصر محمد عقل این را می‌گوید؛ اگر همان صفت رحمتی که در نفس ماست در نفس خداوند باشد؛ حتماً حسرت خداوند بسیار بزرگ‌تر است. ولی ناصر محمد؛ آیا برای این اقرار و جوابی که عقل ما به سؤالت داده؛ برهانی داری؟" امام مهدی ناصر محمد یمانی در پاسختان می‌گوید: ای جماعت مؤمنان آیا حال خداوند برایتان اهمیتی دارد؟ جوابتان معلوم است؛ حتماً خواهید گفت: " چطور معرفت نسبت به حال پروردگار ارحم الراحمین برای ما مهم نباشد؟ خداوندی که محبوب‌ترین چیز نزد ما در دنیا و آخرت است؟" پس جواب را مستقیم به خداوند ارحم الراحمین می‌سپارم تا از حالش برایتان بگوید. و می‌گویم: یا الله یا ارحم الراحمین حالت چطور است؟ و جواب درمورد حال او را در این فرموده خداوند تعالی پیدا می‌کنید:
{يَا حَسْرَةً عَلَى الْعِبَادِ ۚ مَا يَأْتِيهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ﴿٣٠﴾ أَلَمْ يَرَوْا كَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُم مِّنَ الْقُرُونِ أَنَّهُمْ إِلَيْهِمْ لَا يَرْجِعُونَ ﴿٣١﴾ وَإِن كُلٌّ لَّمَّا جَمِيعٌ لَّدَيْنَا مُحْضَرُونَ ﴿٣٢﴾} صدق الله العظيم [يس].
{ای حسرت بر (این) بندگان، هیچ پیامبری به سوی آنها نمی آمد مگر اینکه او را استهزاء می کردند(۳۰) آیا ندیدند که پیش از آنها چه بسیار نسلها را نابود کردیم، که آنها هرگز به سوی ایشان باز نمی گردند(۳۱)و همه آنان نزد ما احضار می‌شوند! (۳۲) }
این حال خدا در نفسش است که سبب آن رحمت اوست و تا زمانی که آنها بر کفر خود اصرار داشته باشند رخ نمی‌دهد؛ بلکه بعد از اینکه خداوند بدون اینکه هیچ ظلمی به آنها کرده باشد؛ هلاکشان می‌کند؛ پشیمان شده وتحسر می‌خورند که چرا در پیشگاه خدا کوتاهی کردند و اینجاست که به دلیل صفت رحمت در نفس خدا؛ خداوند متحسر می‌شود اما آنها از رحمت خدا مأیوسند و از او به حق رحمتی که بر خود فرض کرده؛ درخواست- بخشش- نمی‌کنند. اما مادامی که بر کفر و عناد خود اصرار داشته باشند؛ خداوند در نفس خود نسبت به آنان متحسر نمی‌شود؛ بلکه بعد از هلاکتشان است. چون به خاطر کوتاهی‌هایی که در نزد خدا کردند پشیمان نمی‌شوند مگر بعد از وقوع عذاب پروردگار. خداوند تعالی می‌فرماید:
{إِن كَانَتْ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ خَامِدُونَ ﴿٢٩﴾ يَا حَسْرَةً عَلَى الْعِبَادِ ۚ مَا يَأْتِيهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ ﴿٣٠﴾ أَلَمْ يَرَوْا كَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُم مِّنَ الْقُرُونِ أَنَّهُمْ إِلَيْهِمْ لَا يَرْجِعُونَ ﴿٣١﴾ وَإِن كُلٌّ لَّمَّا جَمِيعٌ لَّدَيْنَا مُحْضَرُونَ ﴿٣٢﴾} صدق الله العظيم [يس].
{فقط يک صيحه بود، ناگهان همگي خاموش شدند!(۲۹) ای حسرت بر (این) بندگان، هیچ پیامبری به سوی آنها نمی آمد مگر اینکه او را استهزاء می کردند(۳۰) آیا ندیدند که پیش از آنها چه بسیار نسلها را نابود کردیم، که آنها هرگز به سوی ایشان باز نمی گردند(۳۱)و همه آنان نزد ما احضار می‌شوند! (۳۲) }
به خداوندی که خدایی جز او نیست قسم؛ گویی چشم‌هایی را می‌بینم که به خاطر شناخت حقّی که درمورد الرحم الراحمین بودن پیدا کرده‌اند؛ پر از اشک می‌شود! سپس می‌گویند:" ناصر محمد؛ حال که از حال خداوند ارحم الراحمینی که نزد ما از هرچیزی محبوب‌تر است آگاه شدیم؛ حور العین و جنت نعیم چه فایده‌ای دارند؟" به آنها می‌گوییم: این بهشتی که خداوند به متقیان وعده داده، به اندازه آسمان‌ها و زمین است و آنچه دلها می‌خواهد و چشمها از آن لذت می‌برد موجود است؛ جواب کسانی که در چند دقیقه معدود، ارتقا پیدا کرده و از قومی شدند که محبوب خداوندند و محب او( یحبهم الله و یحبونه) و از نعیم مادیّ در بهشت نعیم فراتر رفتند و از پروردگارشان می‌خواهند نعیم اعظم را برایشان محقق سازد و در نفسش راضی شده و متحسر و حزین نباشد؛ معلوم است. پس ناصر محمد یمانی به شما می‌گوید: ای قومی که محبوب خداوندید و محب او شما را چه می‌شود مگر بهشت نعیم را نمی‌خواستید؛ شما را چه می‌شود چه اتفاقی افتاده؟ به خدایی که خداوندی جز او نیست اگر می‌دانستید چه چیزی در آن ملکوت نعیم مادیّ در انتظار شماست؛ به ذهنتان خطور نمی کرد. جواب قومی که محبوب خداوندند و محب او روشن است؛ می‌گویند: " ناصر محمد؛ بعد از اینکه از حال خداوند ارحم الراحمین باخبر شدیم؛ تو را به شهادت می‌گیریم و خداوند ارحم الراحمین را به شهادت می‌گیریم و شاهد بودن خدا کافی است که به ملکوت جنت نعیم- هرچه که بوده و باشد- راضی نمی‌شویم. ما به آن راضی نمی‌شویم در حالی که حبیب قلب ما خداوند غفور و ودود حزین و متحسر است؛ بعد از این که از حال خداوند ارحم الراحمین باخبر شدیم؛ اینها به چه درد ما می‌خورند! هیهات هیهات به پروردگار آسمان‌ها و زمین قسم تا خداوند در نفس خود راضی نشود؛ راضی نخواهیم شد چون الآن رضوان نفس خدا بر بندگانش؛ تبدیل به حقیقتی در قلب ما شده است. پس چطور می‌توانیم به نعیم بهشت مادیّ او راضی شویم در حالی که خداوند ارحم الراحمین در نفس خود متحسر و حزین است با اینکه ظلمی به بندگان نکرده؟ ولی بعد از این که از آیات محکم کتاب دریافتیم خداوند در نفسش چنین می‌فرماید:
{يَا حَسْرَةً عَلَى الْعِبَادِ ۚ مَا يَأْتِيهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ ﴿٣٠﴾ أَلَمْ يَرَوْا كَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُم مِّنَ الْقُرُونِ أَنَّهُمْ إِلَيْهِمْ لَا يَرْجِعُونَ ﴿٣١﴾ وَإِن كُلٌّ لَّمَّا جَمِيعٌ لَّدَيْنَا مُحْضَرُونَ ﴿٣٢﴾} صدق الله العظيم
{ای حسرت بر (این) بندگان، هیچ پیامبری به سوی آنها نمی آمد مگر اینکه او را استهزاء می کردند(۳۰) آیا ندیدند که پیش از آنها چه بسیار نسلها را نابود کردیم، که آنها هرگز به سوی ایشان باز نمی گردند(۳۱)و همه آنان نزد ما احضار می‌شوند! (۳۲) }
ما قبل از اینکه از آیات محکم کتاب برایمان توضیح دهی؛ از حال خدا خبر نداشتیم؛ سبحان الله! ما انسان‌ها با وجود زبان‌های گوناگونی که داریم؛ چه در زمان تماس-تلفنی و ...- و چه زمانی که با هم رو در رو می‌شویم؛ حال هم دیگر را می‌پرسیم. یعنی هریک به دیگری می‌گوید: فلانی حالت چطور است. هم چنین بعضی از ما جویای احوال کسانی می‌شویم که حاضر نیستند و برایمان عزیزند. اما قطعاً هیچ وقت به فکرمان نرسیده که از حال خداوند سبحان پرس و جو کنیم و بگوییم: ای خدایی که محبوب قلب ما هستی بلکه محبوب‌ترین چیز نزد مایی؛ حالت چطور است؟ پس جواب را مستقیم در فرموده خداوند سبحان پیدا می‌کنیم که می‌گوید:
{يَا حَسْرَةً عَلَى الْعِبَادِ ۚ مَا يَأْتِيهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ ﴿٣٠﴾ أَلَمْ يَرَوْا كَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُم مِّنَ الْقُرُونِ أَنَّهُمْ إِلَيْهِمْ لَا يَرْجِعُونَ ﴿٣١﴾ وَإِن كُلٌّ لَّمَّا جَمِيعٌ لَّدَيْنَا مُحْضَرُونَ ﴿٣٢﴾} صدق الله العظيم
{ای حسرت بر (این) بندگان، هیچ پیامبری به سوی آنها نمی آمد مگر اینکه او را استهزاء می کردند(۳۰) آیا ندیدند که پیش از آنها چه بسیار نسلها را نابود کردیم، که آنها هرگز به سوی ایشان باز نمی گردند(۳۱)و همه آنان نزد ما احضار می‌شوند! (۳۲) }
حال ناصر محمد یمانی به شما می‌گوید: تا زمانی که این احساس را دارید که تا خدا راضی نشود؛ راضی نخواهید شد؛ این یعنی می‌بینید که رضوان خدا بر بندگانش به حقّ از نعیم بهشت او بسیار بزرگ‌تر است. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{وَعَدَ اللَّـهُ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا وَمَسَاكِنَ طَيِّبَةً فِي جَنَّاتِ عَدْنٍ ۚ وَرِضْوَانٌ مِّنَ اللَّـهِ أَكْبَرُ ۚ ذَٰلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ ﴿٧٢﴾} صدق الله العظيم [التوبة].
{خداوند به مردان و زنان باایمان، باغهایی از بهشت وعده داده که نهرها از زیر درختانش جاری است؛ جاودانه در آن خواهند ماند؛ و مسکن‌های پاکیزه‌ای در بهشتهای جاودان ؛ورضوان خداوند (از همه اینها) بزرگ‌تر است؛ و پیروزی بزرگ، همین است!}
و این حقیقت اسم اعظم الهی است. خداوند راز آن را در یکی از صفات نفسیّه قرار داده است و راز آن در حقیقت رضوان خدا بر بندگانش است و می‌بینند این رضوان به حق بسیار بزرگ‌تر از نعیم بهشت خداست؛ همان طور که خداوند در کتابش رضوان نفس خود را وصف نموده است:
{وَعَدَ اللَّـهُ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا وَمَسَاكِنَ طَيِّبَةً فِي جَنَّاتِ عَدْنٍ ۚ وَرِضْوَانٌ مِّنَ اللَّـهِ أَكْبَرُ ۚ ذَٰلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ ﴿٧٢﴾} صدق الله العظيم [التوبة].
{خداوند به مردان و زنان باایمان، باغهایی از بهشت وعده داده که نهرها از زیر درختانش جاری است؛ جاودانه در آن خواهند ماند؛ و مسکن‌های پاکیزه‌ای در بهشتهای جاودان ؛ورضوان خداوند (از همه اینها) بزرگ‌تر است؛ و پیروزی بزرگ، همین است!}ِ
و می‌گوییم خداوندا بلی؛ همانا که رضوان خداوند بر بندگانش به حقّ نعیمی است که از بهشت او بسیار بزرگ‌تر است. در اسماء خداوند الحاد نورزید؛ شما گمان می کنید خداوند نامی دارد که از سایر نام‌های او بزرگ‌تر است. خداوند از این جهت آن را اسم الله اعظم توصیف می‌کند، چون نعیمی است که از نعیم بهشت او بسیار بزرگ‌تر است. خداوند این اسم را از صفات نفسیّه قرار داده و آن حقیقت رضوان نفس او بربندگانش است که به حقّ نعیمی بزرگ‌تر از نعیم جنت است.
شاید یکی از کسانی که محبوب خداوندند و محب او بگوید:" سبحان الله! در چند دقیقه معدود زندگی و هدف و غایت ما تغییر کرد و همگی در حب خداوند یکی شده تا زمانی که حبیب قلبهای ما پروردگارمان راضی نشود؛ راضی نمی‌شویم". پس امام مهدی ناصر محمد یمانی به شما می‌گوید: اگر شما راست بگویید و صادق باشید؛ شما قومی هستید که خداوند در آیات محکم کتابش وعده ی آنها را در دورانی داده که شدیدترین فتنه مادیّ در این امت به راه افتاده است:
{يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا مَن يَرْتَدَّ مِنكُمْ عَن دِينِهِ فَسَوْفَ يَأْتِي اللَّـهُ بِقَوْمٍ يُحِبُّهُمْ وَيُحِبُّونَهُ أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْكَافِرِينَ يُجَاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللَّـهِ وَلَا يَخَافُونَ لَوْمَةَ لَائِمٍ ۚ ذَٰلِكَ فَضْلُ اللَّـهِ يُؤْتِيهِ مَن يَشَاءُ ۚ وَاللَّـهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ ﴿٥٤﴾} صدق الله العظيم[المائده]
{ای کسانی که ایمان آورده اید! هر کس از شما، از آیین خود بازگردد، خداوند گروهی را می آورد که آنها را دوست دارد و آنان (نیز) او را دوست دارند، در برابر مؤمنان متواضع، و در برابر کافران سرسخت و نیرومندند؛ آنها در راه خدا جهاد می کنند، و از سرزنش هیچ ملامتگری هراسی ندارند. این، فضل خداست که به هر کس بخواهد می دهد؛ و (فضل) خدا وسیع، و خداوند داناست.}
شما در نقاط مختلف عالم زندگی می‌کنید اما حبّ خداوند شما را جمع کرده؛ افراد و گروه‌هایی که یک‌دیگر را نمی‌شناسند چون از هم دور و در کشورهای مختلف عالم زندگی می‌کنند؛ ولی بر اساس حب خداوند گرد آمده‌اند.عزیز من شمس الدین شرف الدین؛ ای پژوهشگران عالم؛ ما توصیف قومی که محبوب خدا هستند و محب او را به محمد رسول الله صلی الله علیه و آل و سلم می‌سپاریم که در سنت نبوی حقی که در ادامه می‌آید از آنان گفته است.محمد رسول الله صلى الله عليه وآله وسلم فرموده است:
[يأيها الناس إسمعوا واعقلوا إنَّ لله عبادًا ليسوا بأنبياءَ ولا شُهداء يَغبطهم النبيُّون والشهداء بقُربهم ومقعدهم مِن الله يومَ القيامة»، قال: وفي ناحية القوم أعرابي، فجثَا على رُكبتيه ثم قال: يا رسول الله! ناسٌ من الناسِ ليسوا بأنبياءَ ولا شهداءَ، يغبطهم الأنبياءُ والشهداءُ على مجالسهم وقربهم من الله، انْعَتْهم لنا، حلّهم لنا -يعني صفهم لنا حدثنا عنهم يا رسول الله، فسُرَّ وجه النبي لسؤال الإعرابي - فقال النبي صلَّى الله عليه وسلَّم: «هم عبادٌ مِن عباد الله مِن بلدان شتَّى، وقبائل شتَّى مِن شعوب القبائل، لم تكن بينهم أرحامٌ يتواصلون بها، ولا دُنيا يتباذلون بها، يتحابُّون برُوح الله، يجعل الله وجوهَهم نورًا، ويجعل لهم منابرَ مِن لؤلؤ من نور قدَّام الناس، ولا يَفزعون، ويخاف الناس ولا يخافون] صدق عليه الصلاة والسلام.
[ای مردم بشنوید و بیندیشید و بدانید به درستی که خدا بندگانی دارد که نه از انبیاء هستند و نه از شهدا ،ولی شهدا و انبیاء به خاطر جایگاه و نزدیکی آنها به خداوند در روز قیامت؛ به آنها غبطه می‌خورند. اعرابی از میان مردم به زانو افتاد و گفت: یا رسول الله! انسان‌هایی که از انبیا و شهدا نیستند و انبیا و شهدا به خاطر جایگاه و نزدیکی آنها به خداوند؛ به ایشان غبطه می‌خورند؟ از آنها برایمان بگو یعنی توصیفشان فرما و از آنها برایمان بگو یا رسول الله. چهره نبیّ از سؤال اعرابی مسرور شد نبیّ صلی الله علیه و سلم فرمود: آنها بندگانی هستند که در سرزمین های مختلف و پراکنده زندگی می‌کنند از قبایل گوناگون و دور از هم که نسبت خویشاوندی میانشان نیست که به هم متصل باشند و نه تجارت و ارتباط دنیوی؛ بلکه خداوند محبت خالص خودر ا در قلب آنها قرار داد.و خداوند چهره هایشان را نورانی می گرداند و منابری از لؤلؤ و نور در برابر مردم برایشان قرار می دهد و گرفتار فزع نمی‌شوند و در حالی که مردم هراسانند؛ آنها خوفی ندارند.]
نمی‌خواهیم بیش از این درموردشان بگوییم تا امت‌های بعد از ما در حق ایشان مبالغه نکنند؛ چون همیشه افراد نا آگاه خداوند را مختص انبیا و اولیای مقرب او دانسته و به جای خدا آنها را می‌خوانند و به دلیل مبالغه ناحق درمورد آنها؛ حاضر به رقابت با ایشان در راه حب و قرب خدا نیستند تا جایی که بندگان مقرب خدا را شریک او قرار داده و آنها را حایلی میان خود و خدا قرار می‌دهند. چون معتقدند حق رقابت با آنها را برای حب و قرب خدا ندارند؛ خداوند پاک و منزه است از آنچه که برایش شریک می‌گیرند! خیر تمام بندگان در مورد خدا حقّ دارند تا برای قرب و نزدیکی بیشتر به خدا باهم رقابت کنند و برای همین خداوند کسی را که به درجه عالی می‌رسد مشخص ننموده تا تمام بندگان برای رسیدن به بالاترین درجه حب و قرب الهی با هم رقابت کنند و جز رب المعبود کس دیگری را نخوانند. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{أُولَـٰئِكَ الَّذِينَ يَدْعُونَ يَبْتَغُونَ إِلَىٰ رَبِّهِمُ الْوَسِيلَةَ أَيُّهُمْ أَقْرَبُ وَيَرْجُونَ رَحْمَتَهُ وَيَخَافُونَ عَذَابَهُ ۚ إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ كَانَ مَحْذُورًا ﴿٥٧﴾} صدق الله العظيم [الإسراء].
{كسانى را كه ايشان می‌خوانند [خود] به سوى پروردگارشان وسیله را میجويند [تا] كدام يك از آنها [به او] نزديكترند و به رحمت وى اميدوارند و از عذابش می‌ترسند چرا كه عذاب پروردگارت همواره در خور پرهيز است}
ای جماعت مؤمنین در راه حب و قرب خدا رقابت کنید و بدانید همگان در مورد خدا حقّ دارند. همه ما بنده خدا هستیم و او همسر و فرزند نگرفته است. تمام بندگان مذکر و مؤنث خداوند حق دارند در رقابت بندگان به سوی رب المعبود شرکت کنند. اگر خدا را عبادت می‌کنید بدانید این رقابت هم چنان ادامه دارد. پس از ربانیون باشید و برای حب و قرب الهی رقابت کنید و رضوان نفس خداوند را غایت خود دانسته و کسانی که مورد غضب خدا هستتند را به دوستی نگیرید؛ کسانی که از رضوان الهی بر بندگانش کراهت داشته و می‌خواهند همگی مانند آنها در آتش باشند. اینها شیاطین جن و انس با هدفی واحد در نفس خدا هستند. هدف آنان تحقق غضب خداوند بربندگانش است. نمی‌خواهند بندگان خدا شاکر باشند تا همراه آنها وارد آتش جهنم گردند. چون هدف شیاطین جن و انس همان هدف ابلیس است که نمی‌خواهد انسان‌ها شکرگزار پروردگارشان باشند و این برای تحقق نیافتن رضوان خدا بر بندگانش است. چون ابلیس و سپاه شیاطین جن و انس او با این که از حق بودن آن آگاهند ولی از رضوان خداوند ناخشنود بوده و کراهت دارند. اینها هستند که مورد غضب خدا قرار گرفته‌اند ؛ انان بعد از فهم کلام خدا؛ آن را از موضعش تحریف کرده و آگاهانه به خداوند نسبت دروغ می‌دهند؛ و می‌دانند چه می‌کنند. به هدایت گمراهان و ملحدان امیدی هست چون آگاه نیستند و نمی دانند. گمراهان ( الضالین) با مغضوبان درگاه الهی( مغضوب علیهم) یکی نیستند. حمد خدایی را که هدف ما در نفس خدا را برعکس هدف شیاطین قرار داد. آنها شبانه روز تلاش می‌کنند غضب الهی بر بندگان محقق گردد و نمی‌خواهند بندگان خدا شاکر پروردگارشان باشند و ما شب وروز در تلاشیم که مردم عالم هدایت شوند تا رضوان نفس خداوند بر بندگانش محقق گردد؛ چون رضوان خدا برای قومی که محبوب خداوندند و محب او؛ نعیم اعظم است. نمی‌خواهیم صحبت را طولانی کنیم تا ملول نشوید.وسلامٌ على المرسلين، والحمد لله رب العالمين..
أخوكم خليفة الله على العالمين الإمام المهدي ناصر محمد اليماني .
بسم الله الرحمن الرحيم،
و صلوات و سلام بر محمد رسول الله و تمام مرسلین و بر کسی که از نور هدایت پروردگار عالمیان پیروی کند و تمام مؤمنان امت‌های اولین و آخرین و در ملأ اعلی تا یوم الدین، أما بعد..
به مفتی محترم دولت یمن" شمس الدین شرف الدین" دوباره خير مقدم می گوییم و به تمام انصار و پژوهندگانی که در سکوت گفتگو با قلم صامت را پیگیر می‌کنند نیز خیر مقدم می‌گوییم. چقدر گفتگو با قلم صامت زیباست؛ میان گفتگو کنندگان مزاحمت و تشویش و بدخلقی و قطع کردن سخن طرف مقابل و دعوای لفظی وجود ندارد و حکمتی از سوی پروردگار عالمیان در این نهفته است؛ تا به سخن فرد و برهان علمی از آیات محکم قرآن عظیم و سنت حق نبوی از اول تا به آخر گوش داده شود. ما وحی جدیدی نداریم و جز بر اساس برهان علمی که خداوند در قرآن و سنت بیانی که برخلاف قرآن نباشد؛ بر محمد رسول الله نازل فرموده؛ چیزی نمی‌گوییم.
حبیب من شمس الدین شرف الدین؛ از موضوعی بسیار بزرگ سؤال کرده‌ای و به آن به حقّ پاسخ می‌دهیم تا رسولان خداوند- علیهم الصلاة و السلام ـ را با مبالغه مورد تعظیم قرار ندهید و رقابت برای خداوند را مختص آنها نکرده و مؤمنان را محروم نکنید؛ بلکه اگر خداوند را بیش از آنان دوست دارید، با رقابت با آنان در راه حب و قرب خدا؛ از آنان پیروی نمایید؛ چون سزاوار نیست مؤمنان در محبت خود به خداوند شریکی قایل شوند؛ بلکه مؤمنان در قلبشان خداوند و پروردگارشان را بیش از هر کسی دوست دارند و برای همین پیروی از انبیا الهی در دوست داشتن خداوند؛ رقابت با آنان در راه حب و قرب خداوند است و چیزی را نمی‌شناسم که در مسابقه رقابت در راه پروردگارشان آنان را جلو بیندازد مگر اینکه برای تحقق نعیمی که بسیار بزرگ‌تر از نعیم جنت است؛ ملکوت جنت نعیم را انفاق می‌کنند و من درعلم کتاب خداوند قرآن عظیم نعیمی بزرگ‌تر از بهشت نمی‌شناسم مگر نعیم رضوان نفس خداوند تعالی بر بندگانش. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{وَعَدَ اللَّـهُ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا وَمَسَاكِنَ طَيِّبَةً فِي جَنَّاتِ عَدْنٍ ۚ وَرِضْوَانٌ مِّنَ اللَّـهِ أَكْبَرُ ۚ ذَٰلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ ﴿٧٢﴾} صدق الله العظيم [التوبة].
{خداوند به مردان و زنان باایمان، باغهایی از بهشت وعده داده که نهرها از زیر درختانش جاری است؛ جاودانه در آن خواهند ماند؛ و مسکن‌های پاکیزه‌ای در بهشتهای جاودان ؛ورضوان خداوند (از همه اینها) بزرگ‌تر است؛ و پیروزی بزرگ، همین است!}
امام مهدی ناصر محمد یمانی نشانه و آیتی از کتاب را برایتان آورد که عظیم‌ترین آیت و نشانه در کتاب است و خداوند با آن به قومی که محبوب خداوندند و محب او یاری رسانده است؛ و با آن( آیت ) پیروان امام مهدی ناصر محمد یمانی را که فتوای خلیفه خدا در مورد اینکه خداوند به حق - الرحم الراحمین است - را تصدیق و باور کرده‌اند؛ یاری خواهد نمود.
ممکن است این امر برای حبیب من شمس الله شرف الدین و تمام پژهشگران عجیب باشد و بگویند:" ناصر محمد یمانی کار تو عجیب است! آیا در میان مؤمنان کسی هست که انکار کند بی شک و تردید خداوند الرحم الراحمین است؟" امام مهدی ناصر محمد یمانی در پاسخ می‌گوید: می‌دانم شما ایمان دارید که خداوند ارحم الراحمین است ولی مشکلتان اینجاست که بین رحمتتان نسبت به فرزندانتان با رحمت خداوند که بیش از شما نسبت به فرزندان شما رحمت دارد فرق قایلید؛ سبحانه الله؛ او ارحم الراحمین است! سزاوار نیست که یکی از بندگان خدا از پروردگار ارحم الراحمین رحیم تر باشد.
امام مهدی در برابر تمام پدران و مادران سؤالی مطرح می‌کند. اگر پسر یکی از شما در تمام طول عمر از شما نافرمانی کند و بمیرد و ببینید پسرتان در روز قیامت در آتش جهنم فریاد می‌زند و از کوتاهی‌هایی که در پیشگاه پروردگارش و والدینش کرده نادم و متحسر است؛ به نام خداوند بزرگ از شما سؤال می‌کنم؛ این پدر و مادر اگر ببینند یکی از فرزندانشان در آتشی که سوخت آن از سنگ‌هاست، فریاد می‌کشد؛ چه حالی دارند؛ همین الآن چه احساسی دارند؟ جواب تمام پدرها و مادرها روشن است؛ حتماً می‌گویند:" ناصر محمد ما احساس غم وحسرت شدیدی می‌کنیم که تنها خداوند و کسانی که در موقعیتی مثل ما هستند و فرزندانشان را دوست دارند؛ از شدت آن در نفس ما باخبرند؛ پناه برخدا که چنین چیزی رخ دهد". پس امام مهدی به شما می‌گوید: و اگر رخ داد چه؟ جواب تمام پدرها و مادرهایی که فرزندانشان را دوست دارند روشن است. حتماً می‌گویند:" والله ناصر محمد یمانی این حسرت و فاجعه و رنجی بزرگ برای ماست که تنها خداوند و پدرها و مادرهایی که مثل ما فرزندانشان را دوست دارند از شدت آن باخبرند". آنگاه به شما می‌گوییم این حسرت نفس شما به خاطر فرزندانی است که می‌بینید در آتش جهنم فریاد می‌کشند ولو این که در تمام طول حیاتشان در برابر شما عصیان کرده باشند؛ با وجود این شما به این شدت در نفس خود برایشان متحسرید؛ چقدر این حسرت عظیم و بزرگ است! حال چه برسد به حسرت در نفس خداوند برای بندگانی که در پیشگاه پروردگار کوتاهی کرده‌اند؟ دلیل متحسر بودن خداوند در نفسش این است که او ارحم الراحمین است و حتماً حسرت خداوند در نفسش نسبت به بندگان بسیار عظیم‌تر از حسرتی است که شما برای فرزندانتان می‌خورید.
بیایید تا اول این موضوع را در معرض قضاوت عقل و منطق بگذاریم؛ اگر خداوند ارحم الراحمین است یعنی بیش از شما نسبت به فرزندتان رحم دارد؛ پس عقل می‌گوید:" اگر همین صفت رحمت در نفس ما باشد با این تفاوت که صفت رحمت در نفس خدا بسیار عظیم‌تر است؛ پس حتماً حسرت خداوند برای فرزندان ما بزرگ‌تر از حسرت ماست؛ ناصر محمد عقل این را می‌گوید؛ اگر همان صفت رحمتی که در نفس ماست در نفس خداوند باشد؛ حتماً حسرت خداوند بسیار بزرگ‌تر است. ولی ناصر محمد؛ آیا برای این اقرار و جوابی که عقل ما به سؤالت داده؛ برهانی داری؟" امام مهدی ناصر محمد یمانی در پاسختان می‌گوید: ای جماعت مؤمنان آیا حال خداوند برایتان اهمیتی دارد؟ جوابتان معلوم است؛ حتماً خواهید گفت: " چطور معرفت نسبت به حال پروردگار ارحم الراحمین برای ما مهم نباشد؟ خداوندی که محبوب‌ترین چیز نزد ما در دنیا و آخرت است؟" پس جواب را مستقیم به خداوند ارحم الراحمین می‌سپارم تا از حالش برایتان بگوید. و می‌گویم: یا الله یا ارحم الراحمین حالت چطور است؟ و جواب درمورد حال او را در این فرموده خداوند تعالی پیدا می‌کنید:
{يَا حَسْرَةً عَلَى الْعِبَادِ ۚ مَا يَأْتِيهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ﴿٣٠﴾ أَلَمْ يَرَوْا كَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُم مِّنَ الْقُرُونِ أَنَّهُمْ إِلَيْهِمْ لَا يَرْجِعُونَ ﴿٣١﴾ وَإِن كُلٌّ لَّمَّا جَمِيعٌ لَّدَيْنَا مُحْضَرُونَ ﴿٣٢﴾} صدق الله العظيم [يس].
{ای حسرت بر (این) بندگان، هیچ پیامبری به سوی آنها نمی آمد مگر اینکه او را استهزاء می کردند(۳۰) آیا ندیدند که پیش از آنها چه بسیار نسلها را نابود کردیم، که آنها هرگز به سوی ایشان باز نمی گردند(۳۱)و همه آنان نزد ما احضار می‌شوند! (۳۲) }
این حال خدا در نفسش است که سبب آن رحمت اوست و تا زمانی که آنها بر کفر خود اصرار داشته باشند رخ نمی‌دهد؛ بلکه بعد از اینکه خداوند بدون اینکه هیچ ظلمی به آنها کرده باشد؛ هلاکشان می‌کند؛ پشیمان شده وتحسر می‌خورند که چرا در پیشگاه خدا کوتاهی کردند و اینجاست که به دلیل صفت رحمت در نفس خدا؛ خداوند متحسر می‌شود اما آنها از رحمت خدا مأیوسند و از او به حق رحمتی که بر خود فرض کرده؛ درخواست- بخشش- نمی‌کنند. اما مادامی که بر کفر و عناد خود اصرار داشته باشند؛ خداوند در نفس خود نسبت به آنان متحسر نمی‌شود؛ بلکه بعد از هلاکتشان است. چون به خاطر کوتاهی‌هایی که در نزد خدا کردند پشیمان نمی‌شوند مگر بعد از وقوع عذاب پروردگار. خداوند تعالی می‌فرماید:
{إِن كَانَتْ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ خَامِدُونَ ﴿٢٩﴾ يَا حَسْرَةً عَلَى الْعِبَادِ ۚ مَا يَأْتِيهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ ﴿٣٠﴾ أَلَمْ يَرَوْا كَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُم مِّنَ الْقُرُونِ أَنَّهُمْ إِلَيْهِمْ لَا يَرْجِعُونَ ﴿٣١﴾ وَإِن كُلٌّ لَّمَّا جَمِيعٌ لَّدَيْنَا مُحْضَرُونَ ﴿٣٢﴾} صدق الله العظيم [يس].
{فقط يک صيحه بود، ناگهان همگي خاموش شدند!(۲۹) ای حسرت بر (این) بندگان، هیچ پیامبری به سوی آنها نمی آمد مگر اینکه او را استهزاء می کردند(۳۰) آیا ندیدند که پیش از آنها چه بسیار نسلها را نابود کردیم، که آنها هرگز به سوی ایشان باز نمی گردند(۳۱)و همه آنان نزد ما احضار می‌شوند! (۳۲) }
به خداوندی که خدایی جز او نیست قسم؛ گویی چشم‌هایی را می‌بینم که به خاطر شناخت حقّی که درمورد الرحم الراحمین بودن پیدا کرده‌اند؛ پر از اشک می‌شود! سپس می‌گویند:" ناصر محمد؛ حال که از حال خداوند ارحم الراحمینی که نزد ما از هرچیزی محبوب‌تر است آگاه شدیم؛ حور العین و جنت نعیم چه فایده‌ای دارند؟" به آنها می‌گوییم: این بهشتی که خداوند به متقیان وعده داده، به اندازه آسمان‌ها و زمین است و آنچه دلها می‌خواهد و چشمها از آن لذت می‌برد موجود است؛ جواب کسانی که در چند دقیقه معدود، ارتقا پیدا کرده و از قومی شدند که محبوب خداوندند و محب او( یحبهم الله و یحبونه) و از نعیم مادیّ در بهشت نعیم فراتر رفتند و از پروردگارشان می‌خواهند نعیم اعظم را برایشان محقق سازد و در نفسش راضی شده و متحسر و حزین نباشد؛ معلوم است. پس ناصر محمد یمانی به شما می‌گوید: ای قومی که محبوب خداوندید و محب او شما را چه می‌شود مگر بهشت نعیم را نمی‌خواستید؛ شما را چه می‌شود چه اتفاقی افتاده؟ به خدایی که خداوندی جز او نیست اگر می‌دانستید چه چیزی در آن ملکوت نعیم مادیّ در انتظار شماست؛ به ذهنتان خطور نمی کرد. جواب قومی که محبوب خداوندند و محب او روشن است؛ می‌گویند: " ناصر محمد؛ بعد از اینکه از حال خداوند ارحم الراحمین باخبر شدیم؛ تو را به شهادت می‌گیریم و خداوند ارحم الراحمین را به شهادت می‌گیریم و شاهد بودن خدا کافی است که به ملکوت جنت نعیم- هرچه که بوده و باشد- راضی نمی‌شویم. ما به آن راضی نمی‌شویم در حالی که حبیب قلب ما خداوند غفور و ودود حزین و متحسر است؛ بعد از این که از حال خداوند ارحم الراحمین باخبر شدیم؛ اینها به چه درد ما می‌خورند! هیهات هیهات به پروردگار آسمان‌ها و زمین قسم تا خداوند در نفس خود راضی نشود؛ راضی نخواهیم شد چون الآن رضوان نفس خدا بر بندگانش؛ تبدیل به حقیقتی در قلب ما شده است. پس چطور می‌توانیم به نعیم بهشت مادیّ او راضی شویم در حالی که خداوند ارحم الراحمین در نفس خود متحسر و حزین است با اینکه ظلمی به بندگان نکرده؟ ولی بعد از این که از آیات محکم کتاب دریافتیم خداوند در نفسش چنین می‌فرماید:
{يَا حَسْرَةً عَلَى الْعِبَادِ ۚ مَا يَأْتِيهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ ﴿٣٠﴾ أَلَمْ يَرَوْا كَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُم مِّنَ الْقُرُونِ أَنَّهُمْ إِلَيْهِمْ لَا يَرْجِعُونَ ﴿٣١﴾ وَإِن كُلٌّ لَّمَّا جَمِيعٌ لَّدَيْنَا مُحْضَرُونَ ﴿٣٢﴾} صدق الله العظيم
{ای حسرت بر (این) بندگان، هیچ پیامبری به سوی آنها نمی آمد مگر اینکه او را استهزاء می کردند(۳۰) آیا ندیدند که پیش از آنها چه بسیار نسلها را نابود کردیم، که آنها هرگز به سوی ایشان باز نمی گردند(۳۱)و همه آنان نزد ما احضار می‌شوند! (۳۲) }
ما قبل از اینکه از آیات محکم کتاب برایمان توضیح دهی؛ از حال خدا خبر نداشتیم؛ سبحان الله! ما انسان‌ها با وجود زبان‌های گوناگونی که داریم؛ چه در زمان تماس-تلفنی و ...- و چه زمانی که با هم رو در رو می‌شویم؛ حال هم دیگر را می‌پرسیم. یعنی هریک به دیگری می‌گوید: فلانی حالت چطور است. هم چنین بعضی از ما جویای احوال کسانی می‌شویم که حاضر نیستند و برایمان عزیزند. اما قطعاً هیچ وقت به فکرمان نرسیده که از حال خداوند سبحان پرس و جو کنیم و بگوییم: ای خدایی که محبوب قلب ما هستی بلکه محبوب‌ترین چیز نزد مایی؛ حالت چطور است؟ پس جواب را مستقیم در فرموده خداوند سبحان پیدا می‌کنیم که می‌گوید:
{يَا حَسْرَةً عَلَى الْعِبَادِ ۚ مَا يَأْتِيهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ ﴿٣٠﴾ أَلَمْ يَرَوْا كَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُم مِّنَ الْقُرُونِ أَنَّهُمْ إِلَيْهِمْ لَا يَرْجِعُونَ ﴿٣١﴾ وَإِن كُلٌّ لَّمَّا جَمِيعٌ لَّدَيْنَا مُحْضَرُونَ ﴿٣٢﴾} صدق الله العظيم
{ای حسرت بر (این) بندگان، هیچ پیامبری به سوی آنها نمی آمد مگر اینکه او را استهزاء می کردند(۳۰) آیا ندیدند که پیش از آنها چه بسیار نسلها را نابود کردیم، که آنها هرگز به سوی ایشان باز نمی گردند(۳۱)و همه آنان نزد ما احضار می‌شوند! (۳۲) }
حال ناصر محمد یمانی به شما می‌گوید: تا زمانی که این احساس را دارید که تا خدا راضی نشود؛ راضی نخواهید شد؛ این یعنی می‌بینید که رضوان خدا بر بندگانش به حقّ از نعیم بهشت او بسیار بزرگ‌تر است. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{وَعَدَ اللَّـهُ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا وَمَسَاكِنَ طَيِّبَةً فِي جَنَّاتِ عَدْنٍ ۚ وَرِضْوَانٌ مِّنَ اللَّـهِ أَكْبَرُ ۚ ذَٰلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ ﴿٧٢﴾} صدق الله العظيم [التوبة].
{خداوند به مردان و زنان باایمان، باغهایی از بهشت وعده داده که نهرها از زیر درختانش جاری است؛ جاودانه در آن خواهند ماند؛ و مسکن‌های پاکیزه‌ای در بهشتهای جاودان ؛ورضوان خداوند (از همه اینها) بزرگ‌تر است؛ و پیروزی بزرگ، همین است!}
و این حقیقت اسم اعظم الهی است. خداوند راز آن را در یکی از صفات نفسیّه قرار داده است و راز آن در حقیقت رضوان خدا بر بندگانش است و می‌بینند این رضوان به حق بسیار بزرگ‌تر از نعیم بهشت خداست؛ همان طور که خداوند در کتابش رضوان نفس خود را وصف نموده است:
{وَعَدَ اللَّـهُ الْمُؤْمِنِينَ وَالْمُؤْمِنَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا وَمَسَاكِنَ طَيِّبَةً فِي جَنَّاتِ عَدْنٍ ۚ وَرِضْوَانٌ مِّنَ اللَّـهِ أَكْبَرُ ۚ ذَٰلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ ﴿٧٢﴾} صدق الله العظيم [التوبة].
{خداوند به مردان و زنان باایمان، باغهایی از بهشت وعده داده که نهرها از زیر درختانش جاری است؛ جاودانه در آن خواهند ماند؛ و مسکن‌های پاکیزه‌ای در بهشتهای جاودان ؛ورضوان خداوند (از همه اینها) بزرگ‌تر است؛ و پیروزی بزرگ، همین است!}ِ
و می‌گوییم خداوندا بلی؛ همانا که رضوان خداوند بر بندگانش به حقّ نعیمی است که از بهشت او بسیار بزرگ‌تر است. در اسماء خداوند الحاد نورزید؛ شما گمان می کنید خداوند نامی دارد که از سایر نام‌های او بزرگ‌تر است. خداوند از این جهت آن را اسم الله اعظم توصیف می‌کند، چون نعیمی است که از نعیم بهشت او بسیار بزرگ‌تر است. خداوند این اسم را از صفات نفسیّه قرار داده و آن حقیقت رضوان نفس او بربندگانش است که به حقّ نعیمی بزرگ‌تر از نعیم جنت است.
شاید یکی از کسانی که محبوب خداوندند و محب او بگوید:" سبحان الله! در چند دقیقه معدود زندگی و هدف و غایت ما تغییر کرد و همگی در حب خداوند یکی شده تا زمانی که حبیب قلبهای ما پروردگارمان راضی نشود؛ راضی نمی‌شویم". پس امام مهدی ناصر محمد یمانی به شما می‌گوید: اگر شما راست بگویید و صادق باشید؛ شما قومی هستید که خداوند در آیات محکم کتابش وعده ی آنها را در دورانی داده که شدیدترین فتنه مادیّ در این امت به راه افتاده است:
{يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا مَن يَرْتَدَّ مِنكُمْ عَن دِينِهِ فَسَوْفَ يَأْتِي اللَّـهُ بِقَوْمٍ يُحِبُّهُمْ وَيُحِبُّونَهُ أَذِلَّةٍ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ أَعِزَّةٍ عَلَى الْكَافِرِينَ يُجَاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللَّـهِ وَلَا يَخَافُونَ لَوْمَةَ لَائِمٍ ۚ ذَٰلِكَ فَضْلُ اللَّـهِ يُؤْتِيهِ مَن يَشَاءُ ۚ وَاللَّـهُ وَاسِعٌ عَلِيمٌ ﴿٥٤﴾} صدق الله العظيم[المائده]
{ای کسانی که ایمان آورده اید! هر کس از شما، از آیین خود بازگردد، خداوند گروهی را می آورد که آنها را دوست دارد و آنان (نیز) او را دوست دارند، در برابر مؤمنان متواضع، و در برابر کافران سرسخت و نیرومندند؛ آنها در راه خدا جهاد می کنند، و از سرزنش هیچ ملامتگری هراسی ندارند. این، فضل خداست که به هر کس بخواهد می دهد؛ و (فضل) خدا وسیع، و خداوند داناست.}
شما در نقاط مختلف عالم زندگی می‌کنید اما حبّ خداوند شما را جمع کرده؛ افراد و گروه‌هایی که یک‌دیگر را نمی‌شناسند چون از هم دور و در کشورهای مختلف عالم زندگی می‌کنند؛ ولی بر اساس حب خداوند گرد آمده‌اند.عزیز من شمس الدین شرف الدین؛ ای پژوهشگران عالم؛ ما توصیف قومی که محبوب خدا هستند و محب او را به محمد رسول الله صلی الله علیه و آل و سلم می‌سپاریم که در سنت نبوی حقی که در ادامه می‌آید از آنان گفته است.محمد رسول الله صلى الله عليه وآله وسلم فرموده است:
[يأيها الناس إسمعوا واعقلوا إنَّ لله عبادًا ليسوا بأنبياءَ ولا شُهداء يَغبطهم النبيُّون والشهداء بقُربهم ومقعدهم مِن الله يومَ القيامة»، قال: وفي ناحية القوم أعرابي، فجثَا على رُكبتيه ثم قال: يا رسول الله! ناسٌ من الناسِ ليسوا بأنبياءَ ولا شهداءَ، يغبطهم الأنبياءُ والشهداءُ على مجالسهم وقربهم من الله، انْعَتْهم لنا، حلّهم لنا -يعني صفهم لنا حدثنا عنهم يا رسول الله، فسُرَّ وجه النبي لسؤال الإعرابي - فقال النبي صلَّى الله عليه وسلَّم: «هم عبادٌ مِن عباد الله مِن بلدان شتَّى، وقبائل شتَّى مِن شعوب القبائل، لم تكن بينهم أرحامٌ يتواصلون بها، ولا دُنيا يتباذلون بها، يتحابُّون برُوح الله، يجعل الله وجوهَهم نورًا، ويجعل لهم منابرَ مِن لؤلؤ من نور قدَّام الناس، ولا يَفزعون، ويخاف الناس ولا يخافون] صدق عليه الصلاة والسلام.
[ای مردم بشنوید و بیندیشید و بدانید به درستی که خدا بندگانی دارد که نه از انبیاء هستند و نه از شهدا ،ولی شهدا و انبیاء به خاطر جایگاه و نزدیکی آنها به خداوند در روز قیامت؛ به آنها غبطه می‌خورند. اعرابی از میان مردم به زانو افتاد و گفت: یا رسول الله! انسان‌هایی که از انبیا و شهدا نیستند و انبیا و شهدا به خاطر جایگاه و نزدیکی آنها به خداوند؛ به ایشان غبطه می‌خورند؟ از آنها برایمان بگو یعنی توصیفشان فرما و از آنها برایمان بگو یا رسول الله. چهره نبیّ از سؤال اعرابی مسرور شد نبیّ صلی الله علیه و سلم فرمود: آنها بندگانی هستند که در سرزمین های مختلف و پراکنده زندگی می‌کنند از قبایل گوناگون و دور از هم که نسبت خویشاوندی میانشان نیست که به هم متصل باشند و نه تجارت و ارتباط دنیوی؛ بلکه خداوند محبت خالص خودر ا در قلب آنها قرار داد.و خداوند چهره هایشان را نورانی می گرداند و منابری از لؤلؤ و نور در برابر مردم برایشان قرار می دهد و گرفتار فزع نمی‌شوند و در حالی که مردم هراسانند؛ آنها خوفی ندارند.]
نمی‌خواهیم بیش از این درموردشان بگوییم تا امت‌های بعد از ما در حق ایشان مبالغه نکنند؛ چون همیشه افراد نا آگاه خداوند را مختص انبیا و اولیای مقرب او دانسته و به جای خدا آنها را می‌خوانند و به دلیل مبالغه ناحق درمورد آنها؛ حاضر به رقابت با ایشان در راه حب و قرب خدا نیستند تا جایی که بندگان مقرب خدا را شریک او قرار داده و آنها را حایلی میان خود و خدا قرار می‌دهند. چون معتقدند حق رقابت با آنها را برای حب و قرب خدا ندارند؛ خداوند پاک و منزه است از آنچه که برایش شریک می‌گیرند! خیر تمام بندگان در مورد خدا حقّ دارند تا برای قرب و نزدیکی بیشتر به خدا باهم رقابت کنند و برای همین خداوند کسی را که به درجه عالی می‌رسد مشخص ننموده تا تمام بندگان برای رسیدن به بالاترین درجه حب و قرب الهی با هم رقابت کنند و جز رب المعبود کس دیگری را نخوانند. تصدیق فرموده خداوند تعالی:
{أُولَـٰئِكَ الَّذِينَ يَدْعُونَ يَبْتَغُونَ إِلَىٰ رَبِّهِمُ الْوَسِيلَةَ أَيُّهُمْ أَقْرَبُ وَيَرْجُونَ رَحْمَتَهُ وَيَخَافُونَ عَذَابَهُ ۚ إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ كَانَ مَحْذُورًا ﴿٥٧﴾} صدق الله العظيم [الإسراء].
{كسانى را كه ايشان می‌خوانند [خود] به سوى پروردگارشان وسیله را میجويند [تا] كدام يك از آنها [به او] نزديكترند و به رحمت وى اميدوارند و از عذابش می‌ترسند چرا كه عذاب پروردگارت همواره در خور پرهيز است}
ای جماعت مؤمنین در راه حب و قرب خدا رقابت کنید و بدانید همگان در مورد خدا حقّ دارند. همه ما بنده خدا هستیم و او همسر و فرزند نگرفته است. تمام بندگان مذکر و مؤنث خداوند حق دارند در رقابت بندگان به سوی رب المعبود شرکت کنند. اگر خدا را عبادت می‌کنید بدانید این رقابت هم چنان ادامه دارد. پس از ربانیون باشید و برای حب و قرب الهی رقابت کنید و رضوان نفس خداوند را غایت خود دانسته و کسانی که مورد غضب خدا هستتند را به دوستی نگیرید؛ کسانی که از رضوان الهی بر بندگانش کراهت داشته و می‌خواهند همگی مانند آنها در آتش باشند. اینها شیاطین جن و انس با هدفی واحد در نفس خدا هستند. هدف آنان تحقق غضب خداوند بربندگانش است. نمی‌خواهند بندگان خدا شاکر باشند تا همراه آنها وارد آتش جهنم گردند. چون هدف شیاطین جن و انس همان هدف ابلیس است که نمی‌خواهد انسان‌ها شکرگزار پروردگارشان باشند و این برای تحقق نیافتن رضوان خدا بر بندگانش است. چون ابلیس و سپاه شیاطین جن و انس او با این که از حق بودن آن آگاهند ولی از رضوان خداوند ناخشنود بوده و کراهت دارند. اینها هستند که مورد غضب خدا قرار گرفته‌اند ؛ انان بعد از فهم کلام خدا؛ آن را از موضعش تحریف کرده و آگاهانه به خداوند نسبت دروغ می‌دهند؛ و می‌دانند چه می‌کنند. به هدایت گمراهان و ملحدان امیدی هست چون آگاه نیستند و نمی دانند. گمراهان ( الضالین) با مغضوبان درگاه الهی( مغضوب علیهم) یکی نیستند. حمد خدایی را که هدف ما در نفس خدا را برعکس هدف شیاطین قرار داد. آنها شبانه روز تلاش می‌کنند غضب الهی بر بندگان محقق گردد و نمی‌خواهند بندگان خدا شاکر پروردگارشان باشند و ما شب وروز در تلاشیم که مردم عالم هدایت شوند تا رضوان نفس خداوند بر بندگانش محقق گردد؛ چون رضوان خدا برای قومی که محبوب خداوندند و محب او؛ نعیم اعظم است. نمی‌خواهیم صحبت را طولانی کنیم تا ملول نشوید.وسلامٌ على المرسلين، والحمد لله رب العالمين..
أخوكم خليفة الله على العالمين الإمام المهدي ناصر محمد اليماني .
๑•ิ.•ั๑✿๑•ิ.•ั๑ ✿ ๑•ิ.•ั๑ ✿๑•ิ.•ั๑
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر