بخشی از بیان امام مهدی ناصرمحمد یمانی با عنوان: "هرکس خداوند را دوست دارد از انبیای الهی پیروی کرده

[ لمتابعة رابط المشاركة الأصلية للبيان ]

  ๑•ิ.•ั๑✿๑•ิ.•ั๑ ✿ ๑•ิ.•ั๑ ✿๑•ิ.•ั๑  

بخشی از بیان امام مهدی ناصرمحمد یمانی با عنوان:
"هرکس خداوند را دوست دارد از انبیای الهی پیروی کرده و در راه حب وقرب خدا با آنان رقابت کند..."
...
ممکن است این امر برای حبیب من شمس الله شرف الدین و تمام پژهشگران عجیب باشد و بگویند:
" ناصر محمد یمانی کار تو عجیب است! آیا در میان مؤمنان کسی هست که انکار کند بی شک و تردید خداوند الرحم الراحمین است؟"
امام مهدی ناصر محمد یمانی در پاسخ می‌گوید:می‌دانم شما ایمان دارید که خداوند ارحم الراحمین است ولی مشکلتان اینجاست که بین رحمتتان نسبت به فرزندانتان با رحمت خداوند که بیش از شما نسبت به فرزندان شما رحمت دارد فرق قایلید؛ سبحانه الله؛ او ارحم الراحمین است! سزاوار نیست که یکی از بندگان خدا از پروردگار ارحم الراحمین رحیم تر باشد.
امام مهدی در برابر تمام پدران و مادران سؤالی مطرح می‌کند. اگر پسر یکی از شما در تمام طول عمر از شما نافرمانی کند و بمیرد و ببینید پسرتان در روز قیامت در آتش جهنم فریاد می‌زند و از کوتاهی‌هایی که در پیشگاه پروردگارش و والدینش کرده نادم و متحسر است؛ به نام خداوند بزرگ از شما سؤال می‌کنم؛ این پدر و مادر اگر ببینند یکی از فرزندانشان در آتشی که سوخت آن از سنگ‌هاست، فریاد می‌کشد؛ چه حالی دارند؛ همین الآن چه احساسی دارند؟
جواب تمام پدرها و مادرها روشن است؛ حتماً می‌گویند:" ناصر محمد ما احساس غم وحسرت شدیدی می‌کنیم که تنها خداوند و کسانی که در موقعیتی مثل ما هستند و فرزندانشان را دوست دارند؛ از شدت آن در نفس ما باخبرند؛ پناه برخدا که چنین چیزی رخ دهد". پس امام مهدی به شما می‌گوید:
و اگر رخ داد چه؟ جواب تمام پدرها و مادرهایی که فرزندانشان را دوست دارند روشن است. حتماً می‌گویند:" والله ناصر محمد یمانی این حسرت و فاجعه و رنجی بزرگ برای ماست که تنها خداوند و پدرها و مادرهایی که مثل ما فرزندانشان را دوست دارند از شدت آن باخبرند". آنگاه به شما می‌گوییم این حسرت نفس شما به خاطر فرزندانی است که می‌بینید در آتش جهنم فریاد می‌کشند ولو این که در تمام طول حیاتشان در برابر شما عصیان کرده باشند؛ با وجود این شما به این شدت در نفس خود برایشان متحسرید؛ چقدر این حسرت عظیم و بزرگ است! حال چه برسد به حسرت در نفس خداوند برای بندگانی که در پیشگاه پروردگار کوتاهی کرده‌اند؟
دلیل متحسر بودن خداوند در نفسش این است که او ارحم الراحمین است و حتماً حسرت خداوند در نفسش نسبت به بندگان بسیار عظیم‌تر از حسرتی است که شما برای فرزندانتان می‌خورید.
بیایید تا اول این موضوع را در معرض قضاوت عقل و منطق بگذاریم؛ اگر خداوند ارحم الراحمین است یعنی بیش از شما نسبت به فرزندتان رحم دارد؛ پس عقل می‌گوید:" اگر همین صفت رحمت در نفس ما باشد با این تفاوت که صفت رحمت در نفس خدا بسیار عظیم‌تر است؛ پس حتماً حسرت خداوند برای فرزندان ما بزرگ‌تر از حسرت ماست؛ ناصر محمد عقل این را می‌گوید؛ اگر همان صفت رحمتی که در نفس ماست در نفس خداوند باشد؛ حتماً حسرت خداوند بسیار بزرگ‌تر است. ولی ناصر محمد؛ آیا برای این اقرار و جوابی که عقل ما به سؤالت داده؛ برهانی داری؟"

 امام مهدی ناصر محمد یمانی در پاسختان می‌گوید: ای جماعت مؤمنان آیا حال خداوند برایتان اهمیتی دارد؟جوابتان معلوم است؛ حتماً خواهید گفت:
" چطور معرفت نسبت به حال پروردگار ارحم الراحمین برای ما مهم نباشد؟ خداوندی که محبوب‌ترین چیز نزد ما در دنیا و آخرت است؟"
پس جواب را مستقیم به خداوند ارحم الراحمین می‌سپارم تا از حالش برایتان بگوید. و می‌گویم: یا الله یا ارحم الراحمین حالت چطور است؟
و جواب درمورد حال او را در این فرموده خداوند تعالی پیدا می‌کنید:
{يَا حَسْرَةً عَلَى الْعِبَادِ ۚ مَا يَأْتِيهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ﴿٣٠﴾ أَلَمْ يَرَوْا كَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُم مِّنَ الْقُرُونِ أَنَّهُمْ إِلَيْهِمْ لَا يَرْجِعُونَ ﴿٣١﴾ وَإِن كُلٌّ لَّمَّا جَمِيعٌ لَّدَيْنَا مُحْضَرُونَ ﴿٣٢﴾}صدق الله العظيم [يس].
{ای حسرت بر (این) بندگان، هیچ پیامبری به سوی آنها نمی آمد مگر اینکه او را استهزاء می کردند(۳۰) آیا ندیدند که پیش از آنها چه بسیار نسلها را نابود کردیم، که آنها هرگز به سوی ایشان باز نمی گردند(۳۱)و همه آنان نزد ما احضار می‌شوند! (۳۲) }
این حال خدا در نفسش است که سبب آن رحمت اوست و تا زمانی که آنها بر کفر خود اصرار داشته باشند رخ نمی‌دهد؛ بلکه بعد از اینکه خداوند بدون اینکه هیچ ظلمی به آنها کرده باشد؛ هلاکشان می‌کند؛ پشیمان شده وتحسر می‌خورند که چرا در پیشگاه خدا کوتاهی کردند و اینجاست که به دلیل صفت رحمت در نفس خدا؛ خداوند متحسر می‌شود اما آنها از رحمت خدا مأیوسند و از او به حق رحمتی که بر خود فرض کرده؛ درخواست- بخشش- نمی‌کنند. اما مادامی که بر کفر و عناد خود اصرار داشته باشند؛ خداوند در نفس خود نسبت به آنان متحسر نمی‌شود؛ بلکه بعد از هلاکتشان است. چون به خاطر کوتاهی‌هایی که در نزد خدا کردند پشیمان نمی‌شوند مگر بعد از وقوع عذاب پروردگار. خداوند تعالی می‌فرماید:
{إِن كَانَتْ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ خَامِدُونَ ﴿٢٩﴾ يَا حَسْرَةً عَلَى الْعِبَادِ ۚ مَا يَأْتِيهِم مِّن رَّسُولٍ إِلَّا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ ﴿٣٠﴾ أَلَمْ يَرَوْا كَمْ أَهْلَكْنَا قَبْلَهُم مِّنَ الْقُرُونِ أَنَّهُمْ إِلَيْهِمْ لَا يَرْجِعُونَ ﴿٣١﴾ وَإِن كُلٌّ لَّمَّا جَمِيعٌ لَّدَيْنَا مُحْضَرُونَ ﴿٣٢﴾} صدق الله العظيم [يس].
{فقط يک صيحه بود، ناگهان همگي خاموش شدند!(۲۹) ای حسرت بر (این) بندگان، هیچ پیامبری به سوی آنها نمی آمد مگر اینکه او را استهزاء می کردند(۳۰) آیا ندیدند که پیش از آنها چه بسیار نسلها را نابود کردیم، که آنها هرگز به سوی ایشان باز نمی گردند(۳۱)و همه آنان نزد ما احضار می‌شوند! (۳۲) }
به خداوندی که خدایی جز او نیست قسم؛ گویی چشم‌هایی را می‌بینم که به خاطر شناخت حقّی که درمورد الرحم الراحمین بودن پیدا کرده‌اند؛ پر از اشک می‌شود!
｡◕｡ـــــــــــــــــــــــــــــــ｡◕｡ 

 تاریخ بیان:
24 - ربيع الثاني - 1441 هـ/ 21 - 12 - 2019 مـ/ ۳۰-آذر-۱۳۹۸ه.ش.